Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2014

Φθινόπωρο στο Tiergarten


Πόλη που περιέχει ένα δάσος ή  δάσος που περιβάλλεται από μια πόλη; (ή Ο της φύσεως έρως)





Πολλές φορες εχω αναρωτηθεί αν το Βερολίνο χτίστηκε κάποτε γύρω από το συγκεκριμένο πάρκο ή αν απλώς ήταν η πόλη αυτή που άνοιξε τον κόρφο της για να χωρέσει το δάσος. [Το ίδιο έχω αναρωτηθεί για το Χάϋντ παρκ στο Λονδίνο και το Σέντραλ παρκ της Νέας Υόρκης].

Πάντως φαίνεται πως οι πόλεις που πρόκειται να ζήσουν, μέσα από τέτοια πάρκα έχουν θεμελιώσει την ...αλληλοεκτίμηση και τον απαραίτητο σεβασμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στους κατοίκους και σ΄αυτά. Μιλώ γι' αυτά τα πάρκα -δάση σαν να πρόκειται για ζωντανότατους οργανισμούς  πράγμα που φυσικά εννοώ.
Προφανώς η διαφύλαξη-διατήρηση του φυσικού περιβάλλοντος -και κατά συνέπεια ο σεβασμός της φύσης των εμψύχων- αποτελεί προτεραιότητα σε "σοβαρούς" λαούς.

Ακόμα μια φορά στο Tiergarten του Βερολίνου είδα τα χρώματα να πέφτουν απλόχερα από τη παλλέτα  των δέντρων που φυλλορροούσαν. Κι αυτές είναι λίγες από τις εντυπώσεις μου...

Περισσότερα λόγια περιττεύουν μάλλον.






































4 σχόλια:

  1. Δε μπορεί Νώντα μου, επίτηδες το κάνεις. Γνωρίζεις τη λατρεία που τρέφω για το Βερολίνο, το οποίο επισκέπτομαι κάθε χρόνο. Το Βερολίνο (και ειδικότερα το Τίεργκαρντεν) του Μπένγιαμιν, που περιγράφει με εξαίσιο (ταλμουδικό θάλεγα) τρόπο στο ''ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΤΟ ΧΙΛΙΑ ΕΝΝΙΑΚΟΣΙΑ''.
    Σε ζηλεύω,σα ραφινάτος Βιεννέζος που έχει ανάγκη τις μεταφορές και τους θρύλους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. καλα έκανες και μου θυμισες "τα παιδικά χρόνια στο Βερολίνο".
    (Να το ξαναπιάσω...)

    Και ναι επίτηδες το κάνω ...για να σε κάνω να ξαναπάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Και να ήταν μόνο το Tiergarten! Η σκόρπια πόλη Βερολίνο, χωρίς κέντρο, περιβάλλεται και διακόπτεται από λίμνες, δάση, ποτόμια, νησιά, άλση... Μία πόλη περιπέτεια, με τόσες εναλλαγές που την γυρίζω από το 1960 (προ Τείχους) και δεν την έχω εξαντλήσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. [...] Not to find one’s way around a city does not mean much. But to lose one’s way in a city, as one loses one’s way in a forest, requires some schooling. Street names must speak to the urban wanderer like the snapping of dry twigs, and little streets in the heart of the city must reflect the times of day, for him, as clearly as a mountain valley. This art I acquired rather late in life; it fulfilled a dream, of which the first traces were labyrinths on the blotting papers in my school notebooks [...]

      Walter Benjamin "Berliner Kindheit um 1900"

      ...τα λεει κι ο κοινός μας φίλος Μπένγιαμιν που ο Δημητρης παραπάνω με τσίγκλισε να ξαναδω!

      Διαγραφή