Mια γάτα καθισμένη στην αντηλιά πλάι στο στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο έξω από κάποιο "μπαρ-καφεστιατόριο". Φωτογραφία στο χωριό Βίκος στα Ζαγοροχώρια της Ηπείρου τις προάλλες.
Ακολούθησε λίγη "επεξεργασία" με photoshop [αφαίρεση ανεπιθυμήτων], προσθήκη ευχών, αστεριών κλπ...
Αυτά διαλέγω για να σας πω τις ευχές μου φέτος.
Μα, βέβαια ... και τους στίχους του τραγικού ποιητή Οσίπ Μάλντεσταμ (Riga 1891-Siberia 1938)*, για να συνοδέψουν μια Γ έ ν- ν η σ η κι έναν Α π ο χ α ι ρ ε τ ι σ μ ό που διαδοχικά θα μας συμβούν τις αμέσως επόμενες μέρες:
Ποιός ξέρει στη λέξη "αντίο"
ποιός χωρισμός μας περιμένει;
Τί αναγγέλλει το τραγούδι του κόκκορα
όταν η φωτιά καίει στην Ακρόπολη;
Και στην αυγή μιας νέας ζωής,
όταν ένα βόδι μηρυκάζει νωχελικά στο σταύλο του,
γιατί ο κόκκορας, προάγγελος της νέας ζωής,
χτυπάει τα φτερά του στους τοίχους της πόλης;
*"Τα ελληνικά ποιήματα του Όσιπ Μάλντεσταμ", μτφρ. Γιάννης Σουλιώτης, εκδ. Αρμός.
Εκπληκτικός ο Ιώσηππος. Αξίζει να θυμηθούμε τι γράφει για το συνάφι του (το των συγγραφέων) στο ''Στην Πετρούπολη θα σμίξουμε πάλι'' σε μτφ του Μήτσου Αλεξανδρόπουλου-αν θυμάμαι καλά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα λαμπερό πνευματικό αστέρι που είχε την ατυχία να συναντήσει την καταχνιά του σταλινισμού...