«Σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί συμφωνία, η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει
άμεσες διαπραγματεύσεις για διάλειμμα από την ευρωζώνη, με πιθανή
αναδιάρθρωση χρέους».
Ατυχέστατη η επιλογή του αποσπάσματος από το ποίημα αυτό του Μπρεχτ, μπάρμπα Ανδρέα. Ο Μπέρτολτ -όντας εξόριστος στη Φινλανδία- ήθελε ακριβώς το αντίθετο να δείξει, από αυτό που εσύ θέλησες. Δυστυχώς, για σένα, για εμάς και για τον Μπρεχτ. Εδώ το ποίημα ολόκληρο:
"Finland 1940
We are now refugees in Finland.
My little daughter Returns home in the evening complaining that no child Will play with her. She is German, and comes From a nation of gangsters.
When I exchange loud words during a discussion I am told to be quiet. The people here do not like Loud words from someone Who comes from a nation of gangsters.
When I remind my little daughter That the Germans are a nation of gangsters She is glad with me that they are not loved And we laugh together."
Και στην Γερμανική:
"Wir sind jetzt Fluechtlinge in Finnland.
Meine kleine Tochter Kommt abends schimpfend nach Hause, mit ihr Will kein Kind spielen. Sie ist Deutsche und entstammt Einem Raeubervolk.
Wenn ich ein lautes Wort wechsle in der Diskussion Werde ich zur Ruhe verwiesen. Man liebt hier nicht Laute Woerter von einem Der aus einem Raeubervolk stammt.
Wenn ich meine kleine Tochter erinnere Dass die Deutschen ein Raeubervolk sind Freut sie sich mit mir, dass sie nicht geliebt werden Und wir lachen zusammen."
Λίγη προσοχή στη χρήση των τσιτάτων, κινδυνεύει και αυτό να καταντήσει μια κακόγουστη μόδα.
Γερμανικός ιμπεριαλισμός - το ζοφερό μας μέλλον. Και ακριβώς μετά το απόσπασμα του Μπρεχτ.
Για να μας πεις, τελικά, τι; Να ισχυριστείς, μέσω του απομονωμένου αποσπάσματος, τι; Γιατί δεν έβαλες όλο το κείμενο; Το πρόβλημα εδώ είναι ότι όποιος δεν γνωρίζει το ποίημα, παρερμηνεύει πλήρως το μήνυμα της τελευταίας στροφής, και κατά συνέπεια το νόημά της ταιριάζει απόλυτα στις λέξεις "Γερμανικός ιμπεριαλισμός" και "το ζοφερό μας μέλλον", ιδίως στην παρούσα κατάσταση που βρισκόμαστε ως κράτος και ως έθνος. Ο Μπρεχτ δεν ήθελε να δείξει ούτε τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, ούτε το ζοφερό μέλλον οποιουδήποτε, μόνον το ζοφερό παρόν το δικό του, όντας εξόριστος Γερμανός στη Φινλανδία. Πώς δικαιολογείς τότε την επιλογή σου; Δεν έχει καμία μα καμία σχέση με αυτό που προηγουμένως γράφεις στο σχόλιό σου. Αν πάλι τα ξένα αποσπάσματα που χρησιμοποιείς στα σχόλιά σου, δεν θέλεις να έχουν σχέση ή θέλεις να προκαλούν αντίφαση -καλή ώρα- με το μήνυμά σου, επίτρεψέ μου να μην το αφήσω κι αυτό ασχολίαστο.
Η ιδεολογική χρήση του αποσπάσματος είναι ξεκάθαρη, αλλά έγινε χωρίς να το καταλαβαίνεις, μάλλον. Η επινοημένη, τεχνητή και πλήρως διαστρεβλωτική βάση στο ποίημα του Μπρεχτ είναι κι αυτή δική σου. Δυστυχώς, τον αδίκησες. Ατυχέστατη η επιλογή σου, το ξαναγράφω για να το ξαναδιαβάσεις. Διατύπωσες με εξαιρετικά άκομψο και ακραίο τρόπο τον προβληματισμό, τον φόβο και τον θυμό σου, χωρίς να το καταλαβαίνεις και αυτό. Και επειδή είσαι αυτός που είσαι, -ας μην κρυβόμαστε πίσω από ψηφιακά προσωπεία- τέτοια σφάλματα ή παραλείψεις δεν μπορούν να μείνουν απαρατήρητες, από μένα τουλάχιστον. Μην το συνεχίζεις, κυρ-Ανδρέα μου, εκτίθεσαι. Και γράμματα ξέρουμε, και να διαβάζουμε ξέρουμε. Λέω απλά ότι σου διέφυγε, γιατί έτσι κάπως είναι, και τελείωσε εδώ.
Μικρή η διαφορά μεταξύ εξόριστου και αυτοεξόριστου στην περίπτωση του Μπρεχτ, και απορώ γιατί το θίγεις. Κρατάμε το «αυτοεξόριστος», αφού είναι σαφώς πιο ακριβές και σε αναπαύει καλύτερα. Εκεί κόλλησες εσύ; Κανένα πρόβλημα.
Ας ακούσουμε όμως καλύτερα τι λέει ο Μπρεχτ στο ποίημά του “Über die Bezeichnung Emigranten” [«Για τον όρο “Μετανάστες”»], γραμμένο το 1937:
“Vertriebene sind wir, Verbannte. Und kein Heim, ein Exil soll das Land sein, das uns da Aufnahm.” Σε μετάφραση δική μου: «Εκδιωγμένοι είμαστε εμείς, εξορισμένοι. Όχι σπίτι, αλλά εξορία είναι ο τόπος που μας δέχτηκε»
[Η μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη δεν με ικανοποιεί: «Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε. Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία.»]
Μου θύμισες έναν μέγα «ανώνυμο» σχολιαστή (τρομάρα μας) της επικαιρότητας σε εφημερίδα, που έγραψε το μυθικό, πως δεν είναι όλοι «πρόσφυγες» αυτοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους τη Μικρά Ασία μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά «υποχρεωτικά ανταλλαγέντες πληθυσμοί λόγω της Συνθήκης της Λωζάννης»!!!
Γερμανικός ιμπεριαλισμός - το ζοφερό μας μέλλον - οι Γερμανοί είναι ένας λαός ληστών, το λέει και ο Μπρεχτ [που όμως δεν το έχει πει ποτέ του, ίσα-ίσα].
Ένα τέτοιο ακραία φοβικό, ρατσιστικό και ψευδεπίγραφο σχόλιο είναι πολύ πολύ χειρότερο για μένα από το να βρίσεις τον πιο κοντινό μου, ειδικά αν έχεις προσωπικά μαζί του ή αν σε έχει αδικήσει. Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω, όχι μόνον επειδή έχω να υπερασπιστώ με όλο μου το "είναι" τους αγαπημένους γερμανούς δασκάλους μου, τους αγαπημένους γερμανούς φίλους και μαθητές μου (δίδαξα τέσσερα χρόνια στη Γερμανία σε μουσικές σχολές και έναν χρόνο στο πανεπιστήμιο - αναγκάζομαι να περιαυτολογήσω), τις γερμανικές σπουδές μου και τα υπέροχα χρόνια εκεί, τον γερμανό γαμπρό μου, τα ανίψια μου που έχουν και γερμανική ταυτότητα, την αδερφή μου και την οικογένειά της, αλλά επειδή εκ πεποιθήσεως σιχαίνομαι αυτού του είδους τα αηδιαστικά ρατσιστικά στερεότυπα που μου προκαλούν στομαχικές και όχι μόνο διαταραχές.
Σήμερα γιορτάζουμε τον θάνατο του Νέου διχασμού. Μπορεί να διαλεξαμε φτωχεια-οδύνη-στέρηση... Πάντως όχι το χειρότερο. Αυτά δεν μας εμποδίζουν να ζούμε στον ...παράδεισο. [Έστω με μια ελπίδα παραδείσου-με την ανάμνησή του].. Σε αντίθετη περιπτωση από σήμερα κι όλας θα βρισκόμασταν αλλού. Μονοι αγνοημένοι και χωρίς προοπτική. Κερδίσαμε και κατι ακόμα. Εναν πρωθυπουργό που δεν τόχει για τίποτε να τσαλακώσει την εικόνα του να απαρνηθεί ιδέες και εμμονες και να κοιτάξει μπροστα με καθαρό βλέμμα. Ωραίος μεσα στην τραγικότητά του απέναντι στην αλήθεια και την ευθύνη... Όσο για την Ευρωπη θαρρω πως σπόρος που έπεσε με την υποθεση της Ελλάδας θά αρχίσει να φέρει καρπους [ όχι πολυ αργά]. Όμως εδω έιναι πια ώρα για Δουλειά δουλειά δουλειά σοβαρότητα και τίποτα δεν θα χαθεί. Λάθος ή αυταπάτη όλο ετουτο δεν ξερω... Μα δεν έχω από που αλλου να πιαστώ.
Από πότε η λέξη "τσιτάτο" προϋποθέτει απαραιτήτως ιδεολογική χρήση; Δεν μπορεί απλώς να υποστηρίζει μια άποψη ή μια γνώμη, χωρίς να υπονοείται ιδεολογικό υπόβαθρο; Η απλή παράθεση δανεισμένου χωρίου ή φράσης στις λατινογενείς και όχι μόνο γλώσσες, πώς ονομάζεται; Τι άλλο θα ακούσουμε...
Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση- ὁ φερετζὲς τοῦ γερμανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ. Κατευθείαν ἀπὸ τὸ ζοφερό μας μέλλον...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Ὅταν θυμίζω στὴ μικρὴ κορούλα μου
ὅτι οἱ Γερμανοὶ εἶναι ἕνας λαὸς ληστῶν
χαίρεται μαζί μου ποὺ κανεὶς δὲν τοὺς ἀγαπᾶ
καὶ γελᾶμε ἀντάμα".
(Μ. Μπρέχτ, Φιλανδία 1940)
Όλα αλλάζουν αδερφέ μου... Με το αγαλι...
Διαγραφήhttp://www.kathimerini.gr/823442/article/epikairothta/politikh/swsth-8ewrei-thn-apofash-gia-neo-paketo-voh8eias-to-52-twn-germanwn
Ατυχέστατη η επιλογή του αποσπάσματος από το ποίημα αυτό του Μπρεχτ, μπάρμπα Ανδρέα. Ο Μπέρτολτ -όντας εξόριστος στη Φινλανδία- ήθελε ακριβώς το αντίθετο να δείξει, από αυτό που εσύ θέλησες. Δυστυχώς, για σένα, για εμάς και για τον Μπρεχτ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδώ το ποίημα ολόκληρο:
"Finland 1940
We are now refugees in
Finland.
My little daughter
Returns home in the evening complaining that no child
Will play with her. She is German, and comes
From a nation of gangsters.
When I exchange loud words during a discussion
I am told to be quiet. The people here do not like
Loud words from someone
Who comes from a nation of gangsters.
When I remind my little daughter
That the Germans are a nation of gangsters
She is glad with me that they are not loved
And we laugh together."
Και στην Γερμανική:
"Wir sind jetzt Fluechtlinge in Finnland.
Meine kleine Tochter
Kommt abends schimpfend nach Hause, mit ihr
Will kein Kind spielen. Sie ist Deutsche und entstammt
Einem Raeubervolk.
Wenn ich ein lautes Wort wechsle in der Diskussion
Werde ich zur Ruhe verwiesen. Man liebt hier nicht
Laute Woerter von einem
Der aus einem Raeubervolk stammt.
Wenn ich meine kleine Tochter erinnere
Dass die Deutschen ein Raeubervolk sind
Freut sie sich mit mir, dass sie nicht geliebt werden
Und wir lachen zusammen."
Λίγη προσοχή στη χρήση των τσιτάτων, κινδυνεύει και αυτό να καταντήσει μια κακόγουστη μόδα.
Πάντοτε με εκτίμηση,
Ιωάννης Ζορπίδης
Δὲν θέλησα νὰ δείξω τίποτε ἀπολύτως. Μᾶλλον ἐσὺ ἤθελες νὰ δείξεις, δὲν ξέρω γιὰ ποιὸν λόγο, σὲ βάση ἐπινοημένη, τεχνητὴ καὶ πλήρως διαστρεβλωτικὴ γιὰ τὴν ἐπιλογή μου. Ὁ δὲ χαρακτηρισμὸς "τσιτάτο" νομίζω ὅτι καταπίπτει μὲ πάταγο καθὼς ἐπουδενὶ δὲν γίνεται ἰδεολογικὴ χρήση τοῦ ἀποσπάσματος ἀπὸ μέρους μου. Ἄλλο θέμα ἂν πυροδότησε τέτοιους συνειρμοὺς σὲ ἐσένα. (Τὸ "μπάρμπα Ἀνδρέα" μᾶλλον θὰ ἤθελες νὰ τὸ ἀφήσω ἀσχολίαστο, καὶ τὸ σέβομαι...)
ΔιαγραφήΓερμανικός ιμπεριαλισμός - το ζοφερό μας μέλλον.
ΔιαγραφήΚαι ακριβώς μετά το απόσπασμα του Μπρεχτ.
Για να μας πεις, τελικά, τι; Να ισχυριστείς, μέσω του απομονωμένου αποσπάσματος, τι; Γιατί δεν έβαλες όλο το κείμενο; Το πρόβλημα εδώ είναι ότι όποιος δεν γνωρίζει το ποίημα, παρερμηνεύει πλήρως το μήνυμα της τελευταίας στροφής, και κατά συνέπεια το νόημά της ταιριάζει απόλυτα στις λέξεις "Γερμανικός ιμπεριαλισμός" και "το ζοφερό μας μέλλον", ιδίως στην παρούσα κατάσταση που βρισκόμαστε ως κράτος και ως έθνος. Ο Μπρεχτ δεν ήθελε να δείξει ούτε τον γερμανικό ιμπεριαλισμό, ούτε το ζοφερό μέλλον οποιουδήποτε, μόνον το ζοφερό παρόν το δικό του, όντας εξόριστος Γερμανός στη Φινλανδία. Πώς δικαιολογείς τότε την επιλογή σου; Δεν έχει καμία μα καμία σχέση με αυτό που προηγουμένως γράφεις στο σχόλιό σου. Αν πάλι τα ξένα αποσπάσματα που χρησιμοποιείς στα σχόλιά σου, δεν θέλεις να έχουν σχέση ή θέλεις να προκαλούν αντίφαση -καλή ώρα- με το μήνυμά σου, επίτρεψέ μου να μην το αφήσω κι αυτό ασχολίαστο.
Η ιδεολογική χρήση του αποσπάσματος είναι ξεκάθαρη, αλλά έγινε χωρίς να το καταλαβαίνεις, μάλλον.
Η επινοημένη, τεχνητή και πλήρως διαστρεβλωτική βάση στο ποίημα του Μπρεχτ είναι κι αυτή δική σου. Δυστυχώς, τον αδίκησες. Ατυχέστατη η επιλογή σου, το ξαναγράφω για να το ξαναδιαβάσεις. Διατύπωσες με εξαιρετικά άκομψο και ακραίο τρόπο τον προβληματισμό, τον φόβο και τον θυμό σου, χωρίς να το καταλαβαίνεις και αυτό. Και επειδή είσαι αυτός που είσαι, -ας μην κρυβόμαστε πίσω από ψηφιακά προσωπεία- τέτοια σφάλματα ή παραλείψεις δεν μπορούν να μείνουν απαρατήρητες, από μένα τουλάχιστον.
Μην το συνεχίζεις, κυρ-Ανδρέα μου, εκτίθεσαι. Και γράμματα ξέρουμε, και να διαβάζουμε ξέρουμε. Λέω απλά ότι σου διέφυγε, γιατί έτσι κάπως είναι, και τελείωσε εδώ.
Με αγάπη πάντοτε,
Ιωάννης Ζορπίδης
Διορθώνω την αρχή στο σχόλιό μου:
ΔιαγραφήΓερμανικός ιμπεριαλισμός - το ζοφερό μας μέλλον.
Και ακριβώς μετά, [θέλει κόμμα] το απόσπασμα του Μπρεχτ.
Ὁ Μπρὲχτ δὲν ἦταν ἐξόριστος - αὐτοεξορίστηκε τὴ χρονιὰ ποὺ Καγκελάριος τῆς Γερμανίας ἀναδείχθηκε ὁ Χίτλερ. Μᾶλλον διαφωνοῦσε αἰσθητικὰ μὲ τὸν μύστακα τοῦ Φύρερ…!
Διαγραφήμπρεχτικὸ τσιτάτο:
«πολλὴ σοφία μὴ ζητᾶτε, γιατὶ σοφία δὲ χρειάζεται πολλὴ
νὰ καταλάβεις πὼς τὸ ἕνα περισσότερο εἶναι ἀπὸ κανένα (…)»
Μικρή η διαφορά μεταξύ εξόριστου και αυτοεξόριστου στην περίπτωση του Μπρεχτ, και απορώ γιατί το θίγεις. Κρατάμε το «αυτοεξόριστος», αφού είναι σαφώς πιο ακριβές και σε αναπαύει καλύτερα. Εκεί κόλλησες εσύ; Κανένα πρόβλημα.
ΔιαγραφήΑς ακούσουμε όμως καλύτερα τι λέει ο Μπρεχτ στο ποίημά του
“Über die Bezeichnung Emigranten” [«Για τον όρο “Μετανάστες”»],
γραμμένο το 1937:
“Vertriebene sind wir, Verbannte.
Und kein Heim, ein Exil soll das Land sein, das uns da
Aufnahm.”
Σε μετάφραση δική μου:
«Εκδιωγμένοι είμαστε εμείς, εξορισμένοι.
Όχι σπίτι, αλλά εξορία είναι ο τόπος που μας δέχτηκε»
[Η μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη δεν με ικανοποιεί:
«Μας κυνηγήσαν, μας προγράψανε.
Κι η χώρα που μας δέχτηκε, σπίτι δε θα 'ναι, μα εξορία.»]
Μου θύμισες έναν μέγα «ανώνυμο» σχολιαστή (τρομάρα μας) της επικαιρότητας σε εφημερίδα, που έγραψε το μυθικό, πως δεν είναι όλοι «πρόσφυγες» αυτοί που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους τη Μικρά Ασία μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά «υποχρεωτικά ανταλλαγέντες πληθυσμοί λόγω της Συνθήκης της Λωζάννης»!!!
Ιωάννης Ζορπίδης
Γερμανικός ιμπεριαλισμός - το ζοφερό μας μέλλον - οι Γερμανοί είναι ένας λαός ληστών, το λέει και ο Μπρεχτ [που όμως δεν το έχει πει ποτέ του, ίσα-ίσα].
ΔιαγραφήΈνα τέτοιο ακραία φοβικό, ρατσιστικό και ψευδεπίγραφο σχόλιο είναι πολύ πολύ χειρότερο για μένα από το να βρίσεις τον πιο κοντινό μου, ειδικά αν έχεις προσωπικά μαζί του ή αν σε έχει αδικήσει. Δεν μπορώ να το δικαιολογήσω, όχι μόνον επειδή έχω να υπερασπιστώ με όλο μου το "είναι" τους αγαπημένους γερμανούς δασκάλους μου, τους αγαπημένους γερμανούς φίλους και μαθητές μου (δίδαξα τέσσερα χρόνια στη Γερμανία σε μουσικές σχολές και έναν χρόνο στο πανεπιστήμιο - αναγκάζομαι να περιαυτολογήσω), τις γερμανικές σπουδές μου και τα υπέροχα χρόνια εκεί, τον γερμανό γαμπρό μου, τα ανίψια μου που έχουν και γερμανική ταυτότητα, την αδερφή μου και την οικογένειά της, αλλά επειδή εκ πεποιθήσεως σιχαίνομαι αυτού του είδους τα αηδιαστικά ρατσιστικά στερεότυπα που μου προκαλούν στομαχικές και όχι μόνο διαταραχές.
Αυτά.
Ιωάννης Ζορπίδης
Θα ταίριαζε ίσως περισσότερο -χωρίς να αποπνέει ρατσισμό, φυλετικό διχασμό και μισαλλοδοξία- το παρακάτω απόφθεγμα του Μπρεχτ:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Είναι ευκολότερο να ληστέψεις ιδρύοντας μια τράπεζα, παρά απειλώντας έναν ταμία."
Ι.Ζ.
Σήμερα γιορτάζουμε τον θάνατο του Νέου διχασμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να διαλεξαμε φτωχεια-οδύνη-στέρηση... Πάντως όχι το χειρότερο.
Αυτά δεν μας εμποδίζουν να ζούμε στον ...παράδεισο. [Έστω με μια ελπίδα παραδείσου-με την ανάμνησή του]..
Σε αντίθετη περιπτωση από σήμερα κι όλας θα βρισκόμασταν αλλού. Μονοι αγνοημένοι και χωρίς προοπτική.
Κερδίσαμε και κατι ακόμα.
Εναν πρωθυπουργό που δεν τόχει για τίποτε να τσαλακώσει την εικόνα του να απαρνηθεί ιδέες και εμμονες και να κοιτάξει μπροστα με καθαρό βλέμμα. Ωραίος μεσα στην τραγικότητά του απέναντι στην αλήθεια και την ευθύνη...
Όσο για την Ευρωπη θαρρω πως σπόρος που έπεσε με την υποθεση της Ελλάδας θά αρχίσει να φέρει καρπους [ όχι πολυ αργά].
Όμως εδω έιναι πια ώρα για Δουλειά δουλειά δουλειά σοβαρότητα και τίποτα δεν θα χαθεί.
Λάθος ή αυταπάτη όλο ετουτο δεν ξερω... Μα δεν έχω από που αλλου να πιαστώ.
Από πότε η λέξη "τσιτάτο" προϋποθέτει απαραιτήτως ιδεολογική χρήση; Δεν μπορεί απλώς να υποστηρίζει μια άποψη ή μια γνώμη, χωρίς να υπονοείται ιδεολογικό υπόβαθρο; Η απλή παράθεση δανεισμένου χωρίου ή φράσης στις λατινογενείς και όχι μόνο γλώσσες, πώς ονομάζεται;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι άλλο θα ακούσουμε...