Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

"Οι επαφές μου"....


" Και τὸ πρωΐ στὸ Πρωτᾶτο μὲ τὸ μακρὺ μανδύα του/τυπικάρης ἀεικίνητος/στὴν ἀνάβαση τῆς λειτουργίας/σεργιάνιζε κάτω ἀπ᾿ τὸ βλέμμα/τοῦ κυρ-Μανουὴλ Πανσέληνου/ἀναστάσιμος διερμηνέας/τῶν ἄνω ὁραμάτων". 

"Ο Μοναχός Ιερόθεος"
 υπό Πάνου Λιαλιάτση-Ναυπλιέως ποιητού, "Λυρικό Ημερολόγιο"


Από το κελί του μ. Ιερόθεου στις Καρυές ο Άθως [φωτ. Αργ. Βαϊνάς]

Χτες έσβησα απο το κινητό μου τρεις "επαφές"...
Απώλειες των τελευταίων μηνών: Νένη (Τσαδήλα), Εύης (Γαβριηλίδης), Ιερόθεος
(Αγιορείτης & Ναυπλιώτης)...
Και μ' αυτή τη σειρά...
Κοιτάζοντας ύστερα τη φωτογραφία που μου 'στειλε ο Αργύρης (Βαϊνάς), από το μέρος όπου αναπαύεται ο τρίτος από τους φίλους, πίστεψα δυνατά πως σ' ένα τέτοιο μέρος θα βρίσκονται πια κι οι λοιπές μου "επαφές". 
Τις παραστάσεις στα θέατρα των λειμώνων στήνοντας ξανά.



Παρασκευή 24 Απριλίου 2015

Η βραχύβια ομορφιά...




                                                                                  [ φωτ. Ν. Τσίγκας ]



     Ο Μάης καλά καλά ακόμα δεν έχει μπει...

Κι αυτές νά 'σου τες κι ανθίσαν. Κομψευάμενες, σεινάμενες- κουνάμενες, ξεχωριστές. Δωρεάν ομορφιά ιδέτε!

Σκέφτομαι πως ο ανυπόδητος Ιούνιος θα χρεωθεί και πάλι την εξαφάνισή τους. Αυτήν τη φρικτή γενοκτονία... Και δικαίως θα το αρνείται επιμόνως.
Γιατί "αθώος του αίματος" είναι...

Ο κύκλος της ζωής [και γιατί όχι του ...θανάτου παρακαλώ;]. Ο φταίχτης και ψεύτης χρόνος. Αυτός!

Που τον Ιούνιο -κι αυτόν- μια  μέρα θα τον κάψει. Να μου το θυμόσαστε...




Πέμπτη 23 Απριλίου 2015

Πνιγμένοι στίχοι.... σπασμένες καρδιές...




                                                EUROKINISSI / RODOSPRESS.GR / ΑΡΓΥΡΗΣ ΜΑΝΤΙΚΟΣ



[...] δς μοι τοτον τν ξνον, τν κ βρφους ς ξνον ξενωθντα ν κσμ·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, ν μφυλοι μισοντες θανατοσιν ς ξνον·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, ν ξενζομαι βλπειν το θαντου τ ξνον·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, στις οδεν ξενζειν τος πτωχος τε κα ξνους·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, ν [...] τ φθν πεξνωσαν κσμ·
δ
ς μοι τοτον τν ξνον, να κρψω ν τφ, ς ς ξνος οκ χει τν κεφαλν πο κλναι·[...]



[...] Στη φιλόξενη χώρα της Μυτιλήνης φτάνουν
ξεπαγιασμένοι τούτη την ώρα στις ακτές,
σαν σπαράγματα του ανέμου και

της νύχτας, στίχοι της Σαπφούς.

Αντηχούν τα μανιασμένα κύματα που σπά-
ζουν με λύσσα τις ποντισμένες βάρκες στα
βράχια, έτσι όπως αποτέλειωσε και κατα-
σπάραξε ο χρόνος τα λόγια της ποιήτριας.



Στη σκοτεινή δαντέλα της ακρογιαλιάς είναι μέρες
που ξεβράζουν ολονυχτίς τα κύματα σαβούρα

της θάλασσας κι άψυχα κορμιά που
έσπειρε η απονιά των ανθρώπων

στα γυμνά πόδια της Ευρώπης.[...]

                       
                                               (από το Μαύρο Χιόνι )