Δεν έχει δρόμο να διαβώ...

...σοκάκι να περάσω!

Στο Κέντρο της πόλης, βρίσκεσαι αύθις καθηλωμένος στο πεζοδρόμιο, αναζητώντας ο έρημος μέθοδο διόδου & διαφυγής. Εγκλωβισμένος στο πεζοδρόμιο, σε στένωπο στενάζοντας. Απορείς και εξίστασαι με το μέγεθος της εθνικής συμφιλιώσεως με την αδιαφορία (=ακραιφνής γαϊδουροφροσύνη!)...
 Δυό ποδήλατα, χωρίς τους αναβάτες τους, μακαρίως αναπαύονται  ασφαλισμένα με κλειδαριές σε ...πινακίδα πάνω της τροχαίας το ένα και σε παρακείμενο φανοστάτη του Δήμου το έτερον. Πιό δίπλα -ένα μπλε αμάξι- έχει καθήσει, του καλού καιρού, πάνω σε ράμπα εξόδου & εισόδου οχημάτων. Το κόκκινο αμάξι, που κλείνει τη μισή ράμπα, φέρει στο παρμπρίζ ιδιόγραφο ταμπελάκι "ΜΕΤΑΦΕΡΩ Α.Μ.Ε.Α."...
Aμ, και -τα "αποτρεπτικά" για τί;- κολωνάκια;  Αυτά που τα βάζεις;
Kι εμπρός σου χαίνει πονηρός λάκκος, από προηγούμενη επέμβαση το πεζοδρόμιο που δεν αποκαταστάθηκε ("λόγω κρίσης";). Στα αριστερά σου, ζαρντινιέρα με ψοφοδεή φύτευση, που στερεί όμως κάθε ιδέα για υπερπήδησή της. Δεξιά σου -δεν φαίνεται στη φωτο- ένα μεγάλο παρτέρι με απότιστα φυτά και δυό γατες που κοιμούνται.Το σήμα της τροχαίας δείχνει " υποχρεωτική πορεία  α ρ ι σ τ ε ρ ά" (αυτό μας μάρανε!)...

Μνημόνιο εδώ και τώρα για την ποιότητα ζωής στις πόλεις. 
Επιβάλλεται να ξεβολευτούν πολλοί...


ΥΓ. Παραθέτω μερικά ακόμα -εύγλωττα λίαν- φωτογραφικά παραδειγματάκια από τις περιπατητικές μου καθημερινές διαδρομές στην πόλη.

                                                         Δεν περνάς κυρά-Μαρία...

                                                  Με την άδεια της ..."υπηρεσίας"!

                                            Ο ..."ανετέξ"!

                                                                         κλοιός...