[...] Στον στεναγμό ενός άστρου ή ενός έθνους που πεθαίνει
ξαπλώνουν οι άντρες τα παιδιά και οι γυναίκες
χωρίς ρούχα
χωρίς σκεπάσματα.
Άδωνις Καθρέφτης για τη Βηρυττό
Λάζαρε ...έεεε Λάζαρε!
Παράσυρέ τα και ξύπνησε κι ετούτα,
Στον δικό σου τον δωρημένο ξυπνημό ...
Ύπνε που παίρνεις τα παιδιά,
Φύγε μακρυά!
Πως ξέρουμε οτι είναι ο Ασσαντ απο πίσω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δεν τον έχεις για ..."άξιο" να το διαπράξει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι όμως αυτός το θέμα μας αδελφέ...
Μα τα πεθαμένα παιδιά.
Δεν μοιράζουμε ευθυνες εδώ.
Οδυνη μοιραζόμαστε και απόγνωση!
Συμφωνω απολυτα.Ποναει η ψυχη μου με ολη αυτην την φρικη!
ΔιαγραφήΝώντα, το αναδημοσίευσα στο fb. Αν σε πειράζει, να το σβήσω. Φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιμή μου Μαρία. Μεγάλη!
ΔιαγραφήΝώντα,
ΑπάντησηΔιαγραφήοδύνη και απόγνωση. Σωστά...