Ο σιωπηλός κ. Τσιόδρας...

...και ο (ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΑ!) ομιλητικός κ. Γκεμπρεγέσους

Μπάνιο στο Μπεταντί (εννοεί Betadine).  Γκράφιτι τινός Homo είρωνος του αντικοινωνικού 

έξω απο τη Μητρόπολη στη Θεσσαλονίκη

«Αυτή η πανδημία είναι μια υγειονομική κρίση

που βλέπουμε μια φορά στα εκατό χρόνια

και τα αποτελέσματά της θα είναι αισθητά

τις επόμενες δεκαετίες»

Προχτεσινή δήλωση του Αιθίοπος βιολόγου (!!!)

 και γενικού διευθυντή του Π.Ο.Υ. Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους

 (ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω, είχε ... ξεχάσει να τραβήξει τη χειρολαβή κινδύνου 

όταν το τρένο είχε γεμίσει κρούσματα και ήδη πέθαιναν  άνθρωποι στη Λομβαρδία...).

Επόμενο ήταν. Από τη στιγμή που αποφασίστηκε πως "η οικονομία" πρέπει να κινηθεί εν όλω (φόρα παρτίδα ο βαλκάνιος τουρισμός, ανεμελιά καλοκαιριάτικη και απροφύλακτη, ξεσαλώματα σαν και πρώτα, πανηγύρια, τελετές, συναυλίες, στριμώγματα σε μαγαζιά κλπ) ο Τσιόδρας φιμώθηκε και πέρασε στην αφάνεια με τρόπο που θα ζήλευε κι η ΕΣΣΔ στις μεγάλες της δόξες... Σειρά είχε πια ο (με ολίγην...) υπουργός Θεοχάρης με τους αλγόριθμους και τα αρνητικά τεστ από... βουλγάρικο φωτοτυπικό μηχάνημα, ο κάθε  βλαξ βουλευτής, ο κάθε βλαχοδήμαρχος, ο κάθε τραγουδιάρης "δημιουργός"  που έβλεπαν την ύπαρξή τους  να συγκρούεται με την "κοινωνική απόσταση"  και το εφιαλτικό "Μένουμε σπίτι" (που δεν γεννούν παράδες και ψηφαλάκια!), τα πράγματα θα οδηγούνταν μοιραία εδώ που είναι σήμερα. Από την ώρα δε που αντίκρισα στο "Στην υγειά μας ρε παιδιά" του Σπυρίδωνος Παπαδόπουλου ("Νίπτω τας χείρας μου" δυό μήνες πριν...) τη μεν μια βδομάδα αντισηπτικά δίπλα στις καράφες με το κρασί την δε άλλη αντικριστούς χορούς με χειροπιάσματα και σιροπιάσματα είπα: "Ὡς εδώ ήταν. Μας αφήνει χρόνους το success story των Ελλήνων με τον κορωνοϊό"... 

Ο κ. Τσιόδρας (μην τα ξαναλέμε) αυτός ο γλυκύτατος άνθρωπος της νηφάλιας παρουσίας, της γνώσης, του  ισορροπημένου θυμικού ήταν εκείνος που δεν έσπερνε τον πανικό μέσα στη φωτιά της πανδημίας, παρηγορούσε, εμψύχωνε (αλλά και "μάλωνε"), αυτός  άφηνε παράθυρο ελπίδας. Αυτός και μας κράτησε. Ήταν όμως, φαίνεται, βαρίδι... Τώρα να δούμε ποιός θα κληθεί συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Από την άλλη έχουμε το τρομερό (και απολύτως αντιπαθητικό και ως φυσιογνωμία...) παιδί που ακούει στο όνομα Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεγέσους κάθε τρεις και λίγο να βγαίνει με ανακοινώσεις και μηνύματα τρόμου. Σας το ορκίζομαι: Kαι οι γιατροί, πλέοντας στα σκοτάδια σε σχέση με τον  SARS-Cov-2, περιμένουν κάποτε ν' ακούσουν κάτι ελπιδοφόρο... Oύτε μια φορά όμως δεν άκουσα από το στοματάκι του μήνυμα παρηγοριάς και ελπίδας. Όταν είχαν ήδη φτάσει το μισό εκατομμύριο οι νεκροί, ο Τέντρος:   "Βρισκόμαστε μόνο στην αρχή. Τα δύσκολα έρχονται!", "Μην περιμένετε εμβόλιο πριν το τέλος του 2021". Αυτά όταν  κάθε μέρα ακουγόταν (αφελώς ίσως...) όλο και κάποια είδηση,  μέσα στη μαυρίλα, για μια   ν έ α   θεραπεία (με  π α λ ι ά   φάρμακα: ρεμντασιβίρη, χλωροκίνη, κολχικίνη, κορτιζόνη κλπ)  ή προέκυπταν βάσιμες   ελπίδες από τα ιατρικά περιοδικά για μια καινούρια εκδοχή εμβολίου σε φάση ΙΙ της μελέτης, ιδρύονταν συνασπισμοί εταιρειών, και η ιατρική κοινότητα "συνέκλινε" για την καταπολέμηση του κοινού εχθρού, του παγκόσμιου κινδύνου (προτού βέβαια προλάβουν να μπουν ανάμεσα τα εθνικιστικά και ανηλεή εμπορικά συμφέροντα και ο ηλίθιος ανταγωνισμός...). Ακούγεται προβοκατόρικο, και συνομωσιολογικό ίσως,  αλλά οι δηλώσεις αυτού του ανθρώπου μου ακούγονται πάντα σαν τηλεφώνημα στα γραφεία εφημερίδας με μεγάλη κυκλοφορία ύστερα από μια εντυπωσιακή  τρομοκρατική ενέργεια... (Και δεν ξέρω γιατί πιστεύω πως στο μέλλον ο κ. Τέντρος θ' ανοίξει αλισβερίσια με τη... Χάγη. Είναι βλέπετε κι εκείνο το ΚΡΙΣΙΜΟ τρίμηνο που αυτός ισχυριζόταν κατηγορηματικά πως στην Κίνα δεν συνέβαινε τίποτα το περίεργο ή το ασυνήθιστο!)

Με το καλό λοιπόν να υποδεχτούμε το δεύτερο κύμα του περιέργως καλότροπου, για την ώρα τουλάχιστον,  ιού (λιγότεροι θάνατοι, λιγότερες νοσηλείες, λιγότερες εισαγωγές σε ΜΑΦ και ΜΕΘ). 

Άντε, και με τον κ. Σωτήριο Τσιόδρα... αφίμωτο!