Αδυσώπητες μοναξιές

    Κέδρος  σε γκρεμό στο Φαράγγι της Σαμαριάς [φωτ. Ν.Τ., 1997]

Ο Πρίμο Λέβι κάθεται να γράψει μετά το Άουσβιτς

Ο Νίτσε στην πλατεία του Τορίνο γίνεται θέατρο: αγκαλιάζει το λαιμό ενός κακοποιημένου από τον αμαξά αλόγου ξεσπώντας σε λυγμούς. Κι ύστερα

Ο Νίτσε στο φρενοκομείο. Ψιθυρίζει τους στίχους: Μόνο τρελός. Ποιητής μονάχα!

Ο Βιζυηνός στο φρενοκομείο.

Ο Γιαννούλης Χαλεπάς στο φρενοκομείο.

Ο Μαρά δολοφονημένος στο λουτρό. Κρατά στις άκρες των δακτύλων του τον τελευταίο λίβελο

Ο Ροβεσπιέρος σκύβει στη γκιλοτίνα τείνοντας τον γυμνό του τράχηλο

Ο Ίων Δραγούμης αντικρίζοντας απομεσήμερο το απόσπασμα του Γύπαρη

Η Ιουδήθ κρατώντας το κεφάλι του Ολοφέρνη

Ο Κωνσταντίνος Δραγάσης Παλαιολόγος μεταλαβαίνει στις Βλαχέρνες για τελευταία φορά. Φεύγοντας αφήνει να πέσει από τις πλάτες του η πορφύρα. Διαδήματα και σκήπτρο γλιστρούν από τα χέρια του στο σκοτάδι

Ο Παπαφλέσσας στο Μανιάκι

Ο Ιησούς την ώρα που ψελλίζει Ηλί Ηλί Λαμά Σαβαχθανί

Ο Μπετόβεν διορθώνοντας τα τελευταία κουαρτέτα του

O Βάλτερ Μπένγιαμιν μπροστά στα κλειστά σύνορα του Πορτ Μπου των γαλλικών Πυρηναίων. Στη τσέπη του ψαχουλεύει τα κλειδιά για την έξοδο: εικοσιπέντε δισκία μορφίνης.

Η πενηντάχρονη Μαρία Κάλας στο διαμέρισμά της στο Παρίσι

Ο Σορίν Ματέϊ και το θύμα του την ώρα που αφήνει να γλιστρήσει στα εσώρουχά της μια απασφαλισμένη χειροβομβίδα

Ο ψαράς της Καλύμνου όταν βρίσκει μπλεγμένο στα δίχτυα του το γυιό του που ’χε χαθεί στα νερά πέντε μέρες πρωτύτερα.

                                                                                                                                                  ΝΩΝΤΑΣ ΤΣΙΓΚΑΣ