Η νήσος Κρανάη, η σημερινή της τύχη...

... το ανύπαρκτο Μουσείο και ο καλά κρυμμένος φάρος της.

 

 

Η Κρανάη, είναι ένα μικρό νησάκι, μόλις 150 στρέματα γης, που συνδέεται με μικρό λιμενοβραχίονα προς την παραλία του Γυθείου. Το σήμερα πευκόφυτο αυτό κομμάτι στεριάς, αναφέρεται κι από τον Όμηρο σαν το νησί που αποτέλεσε την νυφική παστάδα του Πάριδος και της Ωραίας Ελένης της Σπάρτης όταν αυτοί αλληλοκλέφτηκαν προτού αναχωρήσουν για την πόλη της Τροίας. Εκεί βρήκαν καταφύγιο για να κρυφτουν από την οργή του Ατρείδη Μενελάου. Λέγεται πως αν οι κάτοικοι του νησιού διατηρούσαν τον πρέποντα σεβασμό και την υποταγή  που όφειλαν προς τον βασιλιά τους, θα κατέδιδαν "το παράνομο ζεύγος" και δεν θα τους πρόσφεραν ερωτικό καταφύγιο. Και φυσικά αν συνέβαινε αυτό μήτε Τρωικός Πόλεμος μήτε Όμηρος να καλεί τη μούσα του ("Ανδρα μοι έννεπε..." και "Μήνιν άοιδε...") θα μας είχε προκύψει...

Άρα κατά κάποιον τρόπο τα Ομηρικά έπη έχουν τον τόπο ...χάρη στον οποίο υπηρξαν κι αυτός δεν είναι άλλος από το μικρό αυτό νησί!

Οι Γυθειώτες όμως φαίνεται δεν τόχουν σε καμμιά υπόληψη το νησάκι, αφού καθε φορά όλο και πιο  παραμελημένο και κακοποιημένο το βρίσκουμε. "Η Εκκλησία μας" φρόντισε να το εφοδιάσει και με το κατάλληλο εκκλησάκι -πρώτο τραπέζι πίστα-   ενώ η ιδιωτική πρωτοβουλία το φιλοδώρησε κι αυτή με μια λυόμενη κατασκευή ακριβώς παραδίπλα, που χρησιμεύει για μπαρ και αναψυκτήριο. Ανάμεσα απο εκκλησάκι και μπαράκι περνά κανείς για να ...εισέλθει στο χθαμαλό νησί. Στη μια πλαγιά πρόσχαροι κολυμβητές και λουόμενοι αποτελούν την καθημερινή συντροφιά του νησιού το καλοκαίρι.

 Καμιά όμως πινακίδα, ή οποιαδήποτε άλλη μνεία της σχέσης του νησιού με τα Ομηρικά Έπη δεν θα συναντήσουμε εδώ. 

Βαδίζει κανείς λοιπον εδώ και χρόνια σχεδόν στα τυφλά για αντιμετωπίσει την αδιαφορία που κραυγάζει. Με τους τουριστικούς οδηγούς και τους χάρτες ανά χείρας να μπορέσει "να δει".

Δείτε όμως τι γράφει ένας -σχετικά αξιοπρεπής οδηγός- που χρησιμοποιώ στην Πελοπόννησο εδώ και χρόνια:

[...] "Ιστορικό και Εθνολογικό Μουσείο Μάνης (ανοιχτό κάθε μέρα 9.00 π.μ.-9.00 μμ άν είναι κλειστή η πόρτα, ο φύλακας βρίσκεται σ' ένα δωμάτιο στο ισόγειο- αφού δεν έχει παλιά κειμήλια ή άλλα πολύτιμα αντικείμενα- παρουσιάζει όμως την πρόσφατη ιστρορία της Μάνης (απο τον 15ο έως τον 20ο αιώνα) με σχεδιαγράμματα , χάρτες, πίνακες, μεγεθυσμένες φωτογραφίες, πολλά κειμήλια ταξιδιωτών κλπ"[...]

Είναι να βάζει κανείς τα γέλια... 

Υποθέτω πως μάλλον, ο αόρατος αυτός φύλακας του Μουσείου, θα κοιμάται κάπως βαριά -μη φανταστώ και  τίποτα χειρότερο για  κείνον- .  Σφόδρα ανησυχώ ακόμα και για τη ζωή του, αφού και το 2002 και το 2003 και το 2006 αλλά και φέτος που ξαναπήγα δεν κατάφερα να τον πετύχω στη θέση του ποτέ [ώ "υπεύθυνοι" δεν κανετε τον κόπο να πάτε να ψαξετε κει μέσα ...μπας κι ο άνθρωπος ...]. 

Δεν είναι μονάχα ο άφαντος φύλακας που με κάνει να το πιστεύω. Το ίδιο το Μουσείο μας απέδειξε επανειλημμένως και με σαφήνεια πως απλούστατα  

δ ε ν   υ π ά ρ χ ε ι. Τα κόκκαλα του ευπατρίδη Τζαννή Τζανετάκη θα τρίζουν που δώρισε τον πύργο της οικογένειας των Τζανετάκηδων ώστε να απομένει τόσο προκλητικά αναξιοποίητος...

Όταν φεύγεις από το νησί μαθαίνεις επίσης πως ένας από τους καλύτερα διατηρημένους πέτρινους φάρους του 19ου αιώνα, ύψους 25 μέτρων, βρίσκεται επίσης πάνω στην Κρανάη (θα τον δεις άν το υποπτευθείς ή τύχει να διαπεράσεις το πευκοδάσος).

Ναι πράγμαται ο φάρος αυτός ...υ π ά ρ χ ε ι  αλλά έχουν κάνει τα πάντα ώστε να μην τον ανακαλύπτει κανείς και να μην φαίνεται από πουθενά!



                                                                                                                                                              [PHOTOS: N.T.]