Χυδαϊστί (αδίκως;)

 

 

Στο λίαν ιδιαίτερο και μοντέρνο  βιβλίο του Ν. Γ. Πεντζίκη «Σημειώσεις εκατό ημερών», το οποίο στην πρώτη του έκδοση (1966) πολτοποιήθηκε ως αντιεμπορικό και «αιρετικό», υπάρχει ένα πρόσωπο που πρωταγωνιστεί: Ο κύριος  Πωσνατονπούμε που συντόμως μετατρέπεται στον Τζοϋσικό-Μπεκετικό… Πωσνατομπούμ. «Ο Πωσνατομπούμ τριγυρνά στην πόλη όπου γεννήθηκε και σ’ άλλες πολιτείες όπου ταξιδεύει».  Μαζί του συμπρωταγωνιστεί στο βιβλίο και η κυρία Χαμενμολύβ! (Πεντζίκης είν’ αυτός…) Το βιβλίο διατίθεται κοψοχρονιά αυτόν τον καιρό (στην έκδοση του Παρατηρητή/1988) από την Πολιτεία. Σπεύσατε οι μύστες…

Η πόλη μας που μαζί με τη Αθήνα τούτη την ώρα κρατά τα πρωτεία σε συρροές κρουσμάτων με μεταλλάξεις του κορωνοϊού, κάνει ένα «ιδιότυπο» (τραβεστί!) lockdown από τον Δεκέμβριο και μετεωρίζεται στο να ζήσει ή να μη ζήσει ξανά ένα θλιβερό Νοέμβριο του 2020… μέσα στον Μάρτη του 2021. Ο αριθμός  3.000 νεκροί στην πόλη (οι μισοί από όσους έχουν πεθάνει σ’ ολόκληρη τη χώρα) μάλλον δεν φαίνεται, δυστυχώς, να μας λέει τίποτε.

Μιλούν στη Ευρωπαϊκή Ένωση για κατάργηση της χρήσης της υφασμάτινης μάσκας, για χρήση διπλής ιατρικής; Εδώ ένα πολυχρησιμοποιημένο μαύρο παρτάλι κρέμεται από τα μούτρα για τα προσχήματα. Σκληρά lockdown στην Ευρώπη; Εδώ κικιρίκου ο πετεινός…

Επιστρέφοντας σπίτι σήμερα μετά τη δουλειά, σκεπτόμουν τυχόν ονοματοδοσίες των «τύπων» (ανεξαρτήτως φύλου) που κυκλοφορούν… λοκνταουνιάτικα στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Κυκλοφορούν λοιπόν στο δρόμο (με sms- ή χωρίς) οι εξής πεντζικικές καρικατούρες: Ο Χαμενκορμί σε όλες του τις εκδοχές. Με μάσκα κάτω από τη μύτη (μυξομάντηλο!), κάτω από το στόμα (σαλιαρίστρα!), κάτω από το σαγόνι (κόντρα ξύρισμα μπαρμπέρη!), μπορεί και στο λαιμό (θα ρουφήξει πατσά ο άτιμος;).. Ο Είμιξυπνιουσιγώ. Περπατάει τάχα πίνοντας καφέ, καπνίζοντας, μασουλώντας τυρόπιτα,  μιλώντας ζωηρά στο τηλέφωνο κλπ (αρκεί να μη φορά τη μάσκα!). Ο Σασεχωγραμμέν κι ο Άειπαράταμ. Αποκοντά κι ο πασίγνωστος Ζμπούτσαμ…

Γιάααα να δούμε στο τέλος του μήνα που έρχεται πόσοι θα σιγοτραγουδάμε το «θα σε ξανάβρω στους μπαχτσέδες» και πόσοι θα σφυράμε στους αναπνευστήρες το θλιβερό τραγουδάκι της «αναχώρησης»…

Οι ακατονόμαστοι παραπάνω εννοείται πως θα συνεχίσουν να υφίστανται απαράλλακτοι και αμετανόητοι…