«Έχε γειά Παναγιά!»

Λέτε νάναι κάπου στη Μύκονο το «γύρισμα»; Μέρα με ήλιο πρόσχαρο. Φυσάει και λίγο… Μέσα στο λιοστάσι η παρέα: Κουστουμαρισμένα τα γερόντια—μουσικοί  χίλια καντάρια μάλαμα— κι η Δόμνα Σαμίου τραγουδά έχοντας δίπλα της τον μεγάλο Γεχούντι Μενουχίν. Που είχε αγοράσει τότε ένα σπίτι κι ερχόταν στη Μύκονο τα καλοκαίρια (ίσως τότε που πήγαινε και η Κάλλας με τον θρυλικό σμυρνιό…) προτού ξεκινήσει η επέλαση της θορυβώδους γλίτσας.…

 

Στο Γαλατά ψιλή βροχή και στα Tαταύλα μπόρα

βασίλισσα των κοριτσιών είναι η Mαυροφόρα.

 

Μέρα που είναι. Πάσχα του καλοκαιριού. «Έχε γειά Παναγιά!» Και ο Μενουχίν ξεσπαθώνει κι αφήνει ανάμεσα στους άλλους μουσικούς να χυθούν οι ήχοι από τις «λόγιες» δοξαριές του. Γιατί ξέρει πως η μουσική είναι μία…