Ο συγγενής των γάτων

                                                          Μονμάρτρη, τάφος Νιζίνσκι.



                               
                                                          του Νίκου Δήμου


Ποιός χάιδεψε ποτέ τους γάτους
των νεκροταφείων;

Οι φύλακες τους κλωτσάνε
οι παπάδες το ίδιο
οι συγγενείς κλαίνε
και οι νεκροί- 

οι νεκροί σιγολιώνουν σιωπηλοί μέσα στο χώμα. 

Και οι γάτοι γυρίζουν, γυρίζουν
ανάμεσα στους τάφους
βρώμικοι, πειναλέοι
μακάβριοι
άγριοι 

έχοντας εμπιστοσύνη μόνο στους νεκρούς
(μόνον αυτοί δεν κλωτσάνε).

Εγώ, αντί για κόλλυβα στους νεκρούς
(που δεν τρώνε)
πηγαίνω φαγητό στους γάτους
που καταβροχθίζουν.

Κι ανάμεσα στους συγγενείς των πεθαμένων 
κυκλοφορώ
ο συγγενής των γάτων

που είναι άγριοι και μόνοι

και ποτέ δεν μ' άφησαν
να τους χαϊδέψω.

   Οι συγκλονιστικές γάτες του νεκροταφείου της Μονμάρτρης στο Παρίσι, που γυροφέρνουν ανάμεσα στους τάφους, μου έφεραν στο νου το συγκινητικό ποίημα του Νίκου Δήμου από "Το Βιβλίο των Γάτων" (ολόκληρο εδώ:  http://www.ndimou.gr/articles_gr.asp?cat_parent=13&cat_id=13 ). 

   Συντροφιά με τον Νιζίνσκι, τον Έκτορα Μπερλιόζ, τον Αλέξανδρο Δουμά, την Κυρία με τας Καμελίας, τον Φρανσουά Τρυφώ, τον Σαρκώ (τον μεγάλο Charcot της Νευρολογίας!), τον Ερρίκο Χάϊνε, τον Εμίλ Ζολά, την Δαλιδά και άλλους άσημους και διάσημους, αυτά τα θαυμάσια ζώα φυλάγουν σιωπηλά το απαραβίαστο όριο ανάμεσα στο μυστήριο της ζωής και του θανάτου...

                                   Φωτογραφίες Νώντας Τσίγκας, Monmartre-Παρίσι Σεπτέμβρης 2011