Αχ, αυτοί οι ωραίοι "τρελοί"...

 

Η περίπτωση του Κώστα Βαλαμόντε (Λευκάδα 1911-1998)

Η Λευκάδα του περσινού μας  καλοκαιριού, μας αποκάλυψε εκτός από το απύθμενο θράσος των εγγλέζων σέρφερς της Βασιλικής και των (ξένων επίσης) ιδιοκτητών μερικών ξενοδοχείων της ακτής εκείνης [αν τολμάτε πάτε να κολυμπήσετε μετά τις 4 το απόγευμα εκεί πέρα χωρίς κράνος ή πανοπλία!] αλλά και μερικά ακόμη για τα οποία συγκινούμαι με την ανάμνησή τους.

Οφείλω παραδείγματος χάριν ευγνωμοσύνη στις (πολύ καλές ωστόσο όμως«τσουχτερές»...) εκδόσεις fagotto που μoυ γνώρισαν την εξαιρετική κ. Παρασκευή Κοψιδά -Βρεττού και το «λαογραφικό» της έργο (αυτή κύριοι είναι η αληθινή λαογραφία!) η οποία με τη σειρά της με κέντρισε να γνωρίσω τον μακαρίτη ιδιόρρυθμο ποιητή-ζωγράφο-«φιλόσοφο» και πολλά άλλα ακόμη, Κώστα Βαλαμόντε που τίμησε, με τη ζωή του και το έργο του, το όμορφο νησί. Και φυσικά μου γνώρισε πάλι μέσω των βιβλιοπωλείων της τον ποιητή της Δημήτρη Σολδάτο που «της ρίχνει στ’ αυτιά» της σύγχρονης Λευκάδας με την «καλογερίστική», καταγγελτική, πολιτική- οικολογική (και όχι μόνον) ματιά του, ζώντας τη νεύρωση εμπειριών του παρελθόντος απέναντι στο σημερινό τελεσίδικο κατάντημα [πόση οδύνη ένιωσα αλήθεια αυτές τις μέρες για το glamorous - και με πόση απέραντη κακογουστιά!- πάρτυ που διοργανώθηκε στον ξεπουλημένο Σκορπιό…].

Άλλα μου έφερε ο καιρός, κι άλλα μου πήρε ο Χρόνος.
Διπλά, πατρίδα, σ’ αγαπώ και σε μισώ συγχρόνως!
 
Υπάρχουν, Λευκαδίτη, δυο Λευκάδες:
η μια στον χάρτη κι η άλλη στην ψυχή σου.
Η μια που δημαρχαίοι και βουλευτάδες
την σύρανε ως το χείλος της αβύσσου 

κι η άλλη όλο ποίηση και καντάδες –
μια απόμακρη φωνή που λέει: «Θυμήσου!»
Μα εσύ ξεχνάς! Και γλείφεις τους χαλκάδες
που οι «ξύπνιοι» σου περάσανε. Κοιμήσου...*

   Είχα αναρτήσει στον χαρτοκόπτη τρία μικρά κείμενα για την Λευκαδίτικη εμπειρία μου. Το ένα είχε σαν κεντρικό θέμα της τον Κώστα Βαλαμόντε.

Αντίκρισα με έκπληξη φέτος στα Λευκαδίτικα Νέα σχολιασμό των αναρτήσεών μου (να που ακούγεται καμμιά φορά η αδύναμη φωνή μας!) και σήμερα έλαβα από τον κ. Γιώργο Θ. Σταματέλο ένα συγχαρητήριο mail και τους συνδέσμους για δυο αναρτήσεις του  στο you tube (ΕΔΩ: το Πρώτο & ΕΔΩ: το Δεύτερο μέρος) που αφορούν τη ζωγραφική του Κώστα Βαλαμόντε.

Τον ευχαριστώ και τον συγχαίρω για τη εκπληκτική δουλειά του. Το εικαστικό δρώμενο-έκθεση που παρουσιάζεται προφανώς θα έγινε μέσα σε κάποιο, μερικώς επισκευασμένο  παλιό κρεοπωλείο της Λευκάδας, και κυριολεκτικά πάνω στο πάγκο του χασάπη εκτίθεται ο ζωγράφος. Οι σουρεαλιστικοί πίνακες του Βαλαμόντε θυμίζουν έντονα, ιδίως στις χρωματικές τους συνηχήσεις, τον Paul Klee αλλά κι έχουν κάτι από το εφιαλτικό σύμπαν του ύστερου Goya. Με την πολύ καλά διαλεγμένη (μπαρόκ/Pergolesi/"Stabat Mater"-και σύγχρονη minimal μουσική του Ph. Glass/"Channels and Winds") προκύπτει ένα συγκλονιστικό αισθητικό αποτέλεσμα. Συγχαίρω κι εγώ με τη σειρά μου τον κ. Σταματέλο.

Να λοιπόν που υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων σαν όλες τις παραπάνω που με κάνουν να ξεχνώ -και να μην αποκαρδιώνομαι ή να απελπίζομαι τελείως- από τις κακογουστιές της δυναστείας των Ριμπολόβλεβα και της παντοτινής Τοπικής Κακο…διοίκησης σε όλη την επικράτεια της χειμαζόμενης -χειμώνα καλοκαίρι- χώρας!

ΥΓ. Από τον κ. Γ.Θ. Σταματέλο έλαβα νέο mail με βάση το οποίο κατάφερα να διορθώσω "αβλεψίες" της αρχικής ανάρτησης και ενημερώθηκα ότι η συγκεκριμένη έκθεση η αφιερωμένη στον Κ.Β. "έλαβε χώρα τον Ιούλιο του 2011, στο ορεινό χωριό Αλέξανδρος της Λευκάδας. Εκθεσιακός χώρος, ένα παλιό κτίριο στην πλατεία του χωριού. 'Ολοι οι πίνακες, ανήκουν σε κάποιον συμπολίτη μας" (...)
Ο κ. Σταματέλος γράφει επίσης: "Κατά την ταπεινή μου άποψη, ο μακαρίτης Κώστας Βαλαμόντες υπήρξε ένας από τους πιό αξιόλογους εικαστικούς καλλιτέχνες όχι μόνο της Λευκάδας, αλλά και της Ελλάδας εν γένει. Τόσο με το 'Εργο του, αλλά επίσης και με τον Βίο του!"

 Δεν διατηρώ καμιάν αμφιβολία ή επιφύλαξη σχετικά με την άποψή του... 

                                                                         Έργο του Κ. Βαλαμόντε , Συλλογή Θ. Αργύρη

*Από την ποιητική συλλογή «Σαν τα Μαύρα» του Δημήτρη Σολδάτου (εύστοχο λογοπαίγνιο με το φρούριο Santa Mavra της Λευκάδας).