Παρασκευή 25 Φεβρουαρίου 2022

Ρώσος αλεξιπτωτιστής


φωτ. Ν.Τ.

—Ἄχ, Γιάννη, τοῦ κάνει.

Αὐτός μήτε πρόσεξε. Εἶχ’ ἀποφάει καί κάθονταν. Κάτ’ ἤθελε·  ἔψαχνε μέσ’ στίς τσέπες του ἤσυχα.

Ποῦθε ἔρχεσαι Γιάννη; τόν ρωτάει γλυκά.

—Ἀπό πάνω, τῆς κάνει καί τῆς ἔδειξ’ ἀόριστα. 

Γιάννης Σκαρίμπας, Το Θείο Τραγί

 

Η «Δύση» δεν πγε να βοηθήσει. Έπιασε «τα πατερημά». Οι Ουκρανοί, με τα ξύλινα όπλα και σπαθιά, στα οποία είχαν τελευταία καταλλήλως εκπαιδευτεί, δεν είχαν πειστεί ίσως για το ακριβές τάιμινγκ της εισβολής (ίσως και κανείς από μας δεν το είχε πάρει στα σοβαρά—υπολογίζαμε ηλιθιωδώς σε μπλόφα του πρώην καγκεμπίτη).

Μέχρι κι οι «επιτόπου» ξάγρυπνοι ρεπόρτερς πιάστηκαν στον ύπνο. Δημοσιογράφος του CNN —όχι Ουκρανός πλην όμως με …κράνος— ρωτάει το αεροδρόμιο ένα στρατιώτη, που υποτίθεται υπερασπίζεται το αεροδρόμιο της Μαριούπολης, on camera:

«Πώς είναι τα πράγματα εδώ;»

«Δεν ξέρω ακόμα» του λέει. «Εγώ μόλις έπεσα».

Και του δείχνει τον ουρανό…

 

 

 

 

 

2 σχόλια:

  1. Πέσαμε από τα σύννεφα, Νώντα μου, ενώ ο Πούτιν ετοιμαζόταν τόσον καιρό! Ξαφνιασμένα πρόβατα επί σφαγή οι Ουκρανοί, αβάσταχτη φρίκη για μιαν ακόμη φορά-ως πότε;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Παρά την αναμενόμενη λογική πορεία των γεγονότων, που έδειχναν "εισβολή", με έκπληξη μεγάλη υποδεχτήκαμε κατ αρχήν (και τελικά αποδεχτήκαμε) την πραγματικότητα της εισβολής. Γιατί μέσα μας, δεν θέλαμε και ελπίζαμε η επιθυμία μας, να γίνει πραγματικότητα. Λέγαμε ότι οι Έλληνες μόνον (ή κυρίως), λειτουργούν συναισθηματικά, αλλά τελικά και το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού του πλανήτη, φαίνεται πως λειτουργεί έτσι. Το συναίσθημα όμως, είναι κακός σύμβουλος και αυτό πάντα στο τέλος, μας το θυμίζουν τα γεγονότα. Η ελπίδα λοιπόν, θα πρέπει να καταχωρηθεί στα ανόητα, αλλά παρηγορητικά συν-αισθήματα. Μαζί με τα συναισθήματα που δημιουργούν οι αβάσιμες επιθυμίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παράκληση να τηρούνται οι κανόνες της πολιτικής σχολίων που ισχύουν. Σχόλια με υβριστικό, προσβλητικό ή παρόμοιο περιεχόμενο δεν γίνονται αποδεκτά και επομένως θα διαγράφονται.