Κυριακή 29 Ιανουαρίου 2023

Η πρώτη φορά που δεν έχει δίκιο...

 

 


Διαβάζω τη θαυμάσια συλλογή (μικρο-) διηγημάτων, με την «στενογραφική»-ποιητική μέθοδο, του Κώστα Μαυρουδή Οι κουρτίνες του Γκαριμπάλντι. Το βιβλίο υποθέτω πως «θα πήγε άπατο» όταν πρωτοκυκλοφόρησε το 2014 (το αγόρασα από «στοκαδιτζίδικο»  πριν από καιρό με …2.80 ευρώ ντροπής πράματα!) αλλά η Νεφέλη έχει προβεί σε μια επανεκτύπωση/επανέκδοση απ' όσο μπόρεσα να αντιληφθώ. Το διαβάζω απολαμβάνοντάς το φράση τη φράση και δεν είναι λίγες οι στιγμές που υποκλίθηκα νοερά στον άνθρωπο αυτόν που υπηρετεί (κι όχι μονάχα με το περιοδικό «Το Δέντρο» που συνεχίζει να εκδίδει) με συνέπεια και αξιοπρέπεια «τα γράμματα μας». Βλέπω όμως ότι κι αυτουνού τα βιβλία δεν καθίστανται επ’ ου ουδενί «ευπώλητα» και μένουν εισπρακτικώς …ξυπόλυτα. Ποιος νοιάζεται; Tην σήμερον ημέρα το «να μπορείς να πουλάς» έχει τον πολύ ιδιαίτερο τρόπο του…

Στη σελίδα 46 διαβάζω:

«Η ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΡΧΙΑ μας έδωσε ό,τι είχε: ένα πρωτογενές υλικό για μεταγενέστερες αισθηματικές αναπολήσεις. Οφείλαμε αργότερα να τρέξουμε, αναζητώντας πράγματα που οι άλλοι, στο κέντρο κατείχαν αυτονόητα. Όταν εκείνοι άκουγαν τις Εικόνες από μιαν έκθεση, εγώ έβλεπα εκθέσεις από εικόνες». 

Τουτέστιν, εκκίνηση από άλλες προσλαμβάνουσες, με διαφορά φάσης… Κι αναθυμούμαι τη φράση που τόσο στοχαστικά μου είχε κάποτε γράψει ο μακαρίτης φίλος μου Πάνος Πούγγουρας «Όταν οι άνθρωποι θα πάψουν να περνούν από μπροστά σου σαν εικόνες…». Πόσο ταιριαστή με τούτο δω το μικρό απόσπασμα είναι σήμερα!

Πίσω από το ανοιχτό βιβλίο προβάλει στο φόντο, με κάποια πεισμονή κοιτώντας, η «Τίγρις» σαν θέλει να μου πει με μπόλικη ειρωνεία: «Τι κοιτάς βρε και ξερογλείφεσαι κι όλο ανασηκώνεις τάχατες ανύπαρκτα μανίκια; Καθόλου δεν σε αφορά εσένα η παρατήρηση του συγγραφέα! Έχεις στιγματιστεί  δια βίου ως …Αθηναίος. Το “Εξ Αθηνών ορμώμενος” πού θα το καταχωνιάσεις; Και πως -γράφοντας...- θα το ξεγράψεις;»

Είναι βέβαια η πρώτη φορά που δεν έχει δίκιο…

 

 

6 σχόλια:

  1. Κάτσε γιατί μπερδεύτηκα…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπερδεύτηκες;;;; Έχω γεννηθεί στην Αθήνα... Το γράφει στο ΔΑΤ και εις το Πτυχίον...Αλλά είμαι ίσως ο μόνος Αθηναίος που μπορεί να κινηθεί με κάποια "άνεση" μόνον πέριξ της Πλατείας Ομονοίας...

      Διαγραφή
    2. Έ, ρε φίλε το ξέρω ότι γεννήθηκες εις τας Αθήνας (πληθυντικός 😆😩!;!;!).
      Και τι σημασία έχει από που είμαστε ο καθένας; Αν δεν καβαλήσαμε το καλάμι. Εγώ είμαι πολίτης του κόσμου. Έχω Ελληνική-Ευρωπαϊκή κουλτούρα και μόρφωση!
      Και ένα δύσκολο μείγμα καταγωγής που εκτείνεται από την Κρήτη στην Πελοπόννησο στη Ζαγορά τη Νάξο τον Άη Στράτη και την Αλεξάνδρεια (όχι το Γιδά! Της Αιγύπτου και του Κανάφη). Και σήμερα είμαι πολίτης της γραφικής Σκωτίας που όλοι την εκτιμούν για το Ουίσκυ της (άχ και νάξεραν τα υπόλοιπα, φτώχεια, εγκληματικότητα κλπ).

      Διαγραφή
  2. Είμαι ο μόνος από το Ρουσσέικο που γεννήθηκε στη Ελλάδα. Πατέρας Παππούς προπάππος Αλεξάνδρεια Αιγύπτου. Τα παιδιά μου και τα δυό στη Γλασκώβη (όπως ξέρεις και θυμάσαι-σ έχω με την Ανθή σε μια φωτό με το Στέφανο στην κούνια!!!)
    Φιλάκια Φώντας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Τι πάει να πει; Κι εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα αλλά ξέρω την δυτική Μακεδονία σαν την παλάμη μου (και λίγο καλύτερα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παράκληση να τηρούνται οι κανόνες της πολιτικής σχολίων που ισχύουν. Σχόλια με υβριστικό, προσβλητικό ή παρόμοιο περιεχόμενο δεν γίνονται αποδεκτά και επομένως θα διαγράφονται.