«Το πράγματι χρυσάφι ήταν μέσα στο μυαλό.»

 

Όταν οι συγγραφείς παραδίνονται στη διαρκή απουσία που μας μέλλεται όλους, εκτός από τα έργα τους που έχουν καταφέρει όσο ζούσαν να εκδώσουν, μένουν συχνά ορφανά, άλαλα και έρημα, αρχεία με γραπτά και  σχεδιάσματα ή ολοκληρωμένα βιβλία, περισσότερα  ίσως από εκείνα που είδαν το φως, εργατοώρες μοναχικής δουλειάς και μελέτης, αμέτρητες, αφημένες με μελάνι στο χαρτί…

Καμιά φορά, το ...άυλο υλικό των ιστοτόπων (ανυπεράσπιστο, ακυβέρνητο και ευάλωτο) συνεχίζει ερήμην να πλανιέται στον κυβερνοχώρο (μέχρι πότε;) κουβαλώντας ίχνη και μαρτυρίες του ότι υπήρξαν.

Ανασύρω την τελευταία ανάρτηση του Πετεφρή (κατά κόσμον Πάνου Θεοδωρίδη) στο blog του ΠΕΤΕΦΡΗΣ-The cultural barbecue, τον Σεπτέμβριο του 2015, που δεν ήταν βέβαια τελευταία αφού συνέχιζε να γράφει σ' αυτό μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2017… Και με την έκκληση-παραίνεση σε φίλους του, σε ειδικούς των αρχείων, των βιβλιοθηκών και σε Πανεπιστημιακούς ερευνητές και δασκάλους: «ΣΩΣΤΕ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ!», την αναδημοσιεύω εδώ εις μνήμην…

 

Η τελευταία ανάρτηση του Πετεφρή.

Χρόνια πολλά με απασχολούσε η συγκέντρωση  ενός άφθονου, άνισου και ποικίλου έργου, που το αρχειοθετούσα μια στα πέντε χρόνια, το κράτησα ενωμένο ένα διάστημα και κατά καιρούς έχανα από μετακομίσεις κάποια ανέκδοτα  κείμενα. Πίστευα ότι δεν τους άξιζε ο όρος Άπαντα, ίδιον  ταλαντούχων αυτουργών και επουργών. Εκείνο το βράδι, εικοσιέξη ετών, διδάχτηκα ότι τα δικά μου άπαντα έπρεπε να έχουν τίτλο το Μεταλλείο. Χώρος που περιέχει πολύτιμα μέταλλα και σκωρίες, λιθορριπές και  αγραμμάδες, αφεντικά και εργάτες, χρήματα και προσφάι, ερπετά  και πουλάκια, βουνό και θάλασσα. Κι έτσι το έργο μου δεν θα συγκεντρωνόταν ως  θρασύδειλη απόπειρα διαιώνισης αλλά ως φυσική περίπου συσσώρευση λέξεων. Ποιήματα, διηγήματα, μυθιστορήματα, δοκίμια, ρητά, ημερολογιακές σημειώσεις, ταξιδιωτικά, ερμηνείες αρχαίων και μεσαιωνικών κειμένων,  στατιστικοί πίνακες, σπαράγματα διατριβών και μονογραφιών, επιστολές, ομιλίες, δεκάρικοι λόγοι, άρθρα και επιφυλλίδες, θεατρικά, σενάρια, νεκρολογίες, αναφορές, δημοσιοϋπαλληλικά κείμενα, απολογίες και  αρχαιολογικά ανάλεκτα με τον ιδιώνυμο τίτλο varia minora. Και αυτά, όχι καταχωρημένα ανά είδος λόγου, παρά ανά εποχές κυριάρχων γυναικών, η εποχή της Μαριάνθης, η εποχή της Δυναμό και παρόμοια. Βέβαια το αρχείο μου, όπως κάθε αρχείο, δεν στήθηκε για να γίνει ιστορία αλλά καθαρή, αδόλευτη τέχνη. Αντί τέχνης, ήταν δεκάδες φουσκωμένοι φάκελοι γεμάτοι ιδέες ατελείς κι ένα σωρό άχρηστες εργασίες. Γραμματειακή υποδομή για μία έκθεση του αγίου Όρους στη Θεσσαλονίκη το 1985 που δεν έγινε ποτέ. Μια μελέτη στα αγγλικά για να  μετατραπεί το φαξ σε μηχανή αποστολής εμπιστευτικών εγγράφων. Αποτυπώσεις ξωκκλησιών δυτικής Μακεδονίας. Εκατοντάδες πρώτες σελίδες υποψηφίων μυθιστορημάτων. Πού και πού κανένα διαβαστερό ποίημα. Επιστολές, κυρίως της Μαριάνθης. Φωτοαντίγραφα δυσπροσίτων εργασιών περί βυζαντίου. Σκίτσα και γραφήματα. Φωτογραφίες κακοτυπωμένες που έδειχναν τμήματα ερειπίων μέσα σε βατσινιές. Τίποτα σπουδαίο. Το πράγματι χρυσάφι ήταν μέσα στο μυαλό.

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

 

 

Ιστορικό
ΓΡΑΠΤΑ
ΕΙΚΟΝΑ

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ ΠΑΝΟΥ ΘΕΟΔΩΡΙΔΗ

 

ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΙ

ΑΡΘΡΑ

ΕΠΙΦΥΛΛΙΔΕΣ

ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

MAILS

BLOGS

FB

ΣΧΟΛΙΑ

ΕΡΕΥΝΕΣ

ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ

ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ

ΗΧΟΓΡΑΦΗΜΕΝΑ

ΒΙΝΤΕΟ

ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΑ

ΑΛΛΑ ΒΙΝΤΕΟ

ΣΧΕΔΙΑ

ΣΚΙΤΣΑ

 

ΧΑΡΤΕΣ