...στον "Νυκτερινό επισκέπτη"*
[Δευτέρα, 1 Ιανουαρίου 1996]
[...] Έλεγα στο γιό μου το μεγάλο, ιστορίες πικρές και ιστορίες ωραίες απ΄την πρώτη μου ζωή-γεγονότα δηλαδή- και μόνο που δε μ' εδειρε. "Αν είναι αλήθεια όλα αυτά κύριε μπαμπά, τότε άρχισε να γράφεις παραμύθια... Θα γίνεις μεγάλος συγγραφέας" μου είπε. Άλλος κόσμος. Ευκολότερος απ' τον δικό μας.
[Δυό παλιοί καλοί φίλοι συζητούν για τα πολιτιστικά της Θεσσαλονίκης, Κώστας Λούστας-Δάκης Δημητρέλης. περιοδικό το Τραμ ΕΝΑ ΟΧΗΜΑ -τέταρτη διαδρομή Τεύχος 1(36), 1996]
Με αφορμή τη συνέντευξη στην εκπομπή ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ και την
παρουσίαση έργων του, ο ζωγράφος ΚΩΣΤΑΣ ΛΟΥΣΤΑΣ μιλά για τη ζωή, το
καλλιτεχνικό του έργο του και παρουσιάζει την κοσμοθεωρία του.
Αναφέρεται στο εξαιρετικά δύσκολο ξεκίνημά του, τα φοιτητικά του χρόνια,
την υγεία του, τις σχέσεις του με την οικογένειά του, τη γυναίκα του
και την επιτυχία στην ΑΜΕΡΙΚΗ. Τέλος, μιλά για την προσωπική του
ιδεολογία, όσον αφορά τον τρόπο επικοινωνίας του καλλιτέχνη με το κοινό,
και τις προσωπικές του αρχές οι οποίες διέπουν τη ζωή του.
Δίδαγμα η ζωή και τα λόγια του Κώστα Λούστα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑναρωτιέμαι: γιατί στα 50:20 - 51:40 του βίντεο είναι σαν να ακούω τον Δάσκαλό μου;
γιατί ...ο Λουστας ήταν Δάσκαλος του "δασκάλου" προφανώς...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι γιατί "εκεί πάνω" έτσι συνηθίζεται να συμβαίνει...
Πρέπει να φεύγεις [ηρωϊκά απαγγέλοντας: "Εάν επιλάθωμαι σου, Ιερουσαλήμ, επιλησθείη η δεξιά μου· κολληθείη η γλώσσα μου τω λάρυγγί μου, εάν μη σου μνησθώ, εάν μη προανατάξωμαι την Ιερουσαλήμ, ως εν αρχή της ευφροσύνης μου. " κλπ κλπ κλπ ] ...
μα όταν τολμησεις να στρέψεις την κεφαλή να δεις τι σου αφησαν , τί σου απομεινε να ξαναδείς παθαίνεις ότι και η γυναίκα του Λωτ...
Μένεις στήλη άλατος...