Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2022

Χωμάτινα κοκκόρια...

 

 


                                                                   Του Ηλία Παπαμόσχου

                                                                   που πήγε και στάθηκε εκεί μέσα...

 

Κοιτάζοντας εκείνο το  πλίθινο σπίτι

στον Κρανιώνα των Κορεστείων,

αργά να αποθέτει στη γη

τη χωμάτινη υπόστασή του·

Χος ε καί ες χον πελεύσει,

θυμήθηκα τα σφαγμένα κοκόρια

στην αυλή του σπιτιού μας.

Το ορνίθι ακέφαλο πια,

χοροπηδώντας  άτσαλα,

σπασμωδικά κάπως,

βουβό να πηγαίνει λίγα μέτρα ακόμα.

Με αίμα ραντίζοντας πέτρες και χαμομήλια.

Ενώ το τραγικό κεφάλι

χαμήλωνε το βλέφαρο —σα να νύσταζε—

Το πάνω παράθυρο βλέφαρο

σφραγισμένο να μη βλέπει.

Το ακριβώς από κάτω του

παραδομένο ήδη στου θανάτου το μαύρο…

 

 

 

 

 

 

5 σχόλια:

  1. Ισχυρό όπλο η πένα κι η ποίηση!
    Κινηματογραφικές εικόνες! Σόκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όπως οι κότες σφαγμένες έτσι κι ένας Έλληνας σφαγμένος το 1822 περπάτησε σπασμωδικά βήματα χωρίς κεφάλι και οι Τούρκοι το θεώρησαν θεϊκό σημείο και σταμάτησαν τις σφαγές στην πόλη. Αλλά είχαν μέχρι τότε σφάξει πολλούς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει [χώμα είσαι και στο χώμα θα καταλήξεις].

    D.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παράκληση να τηρούνται οι κανόνες της πολιτικής σχολίων που ισχύουν. Σχόλια με υβριστικό, προσβλητικό ή παρόμοιο περιεχόμενο δεν γίνονται αποδεκτά και επομένως θα διαγράφονται.