Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2023

Ενθρόνιση

 

 


 

Μέρες πριν, έβλεπα την ζωηρή κινητικότητα, τον ευπρεπισμό, το δραστήριο καταβρεχτήρι των δρόμων με υψηλή πίεση που σε πετύχαινε –όχι παίζουμε!– και στην άλλη μεριά του πεζοδρομίου, το μεγάλο πανό στο κιγκλίδωμα πλάι στην είσοδο του Ιερού Ναού της Αγίας της του Θεού Σοφίας, τον σημαιοστολισμό με το δικέφαλο αετό και τα μικρά (κινέζικα) γαλανόλευκα ή κίτρινα  τριγωνικά σημαιάκια, τα γαλάζια διαχωριστικά παραπετάσματα για τα ερίφια και τους αμνούς. (Το αυτοκρατορικό χαλί με το κρασάτο χρώμα, όχι, δεν το είδα). Της μεγαλοπρεπούς τελετής ενθρονίσεως προοίμια. 

Ακολούθησε, το κλείσιμο των δρόμων την κατάλληλη στιγμή, η άφιξη του ποιμνίου από τις μητροπόλεις ομόρων Νέων Χωρών, η μαζική προσέλευση των επίσημων. Ο μητροπολίτης Φιλόθεος, ευθυτενής, ηδύφωνος και σοβαρός, κατά την ενθρόνισή του, απευθυνόμενος στους νέους, απήγγειλε Νίκο Πορτοκάλογλου. Για τους γεροντότερους φύλαξε λιγάκι αποκαμωμένο Σεφέρη. 

Αλλά, σαν έφυγαν οι επίσημοι και οι ξένοι, σε μια μικρή ομήγυρη με κλειστό μικρόφωνο και φωνή παλλόμενη από συγκίνηση, είμαι σχεδόν βέβαιος πως ο δεσπότης θα απάγγειλε το ποίημα του ΥΠΟΕΚΤΙΜΗΜΕΝΟΥ ποιητή Μαρίνου Χαραλάμπους (μακαρίτη εδώ και χρόνια βέβαια–γιατί καλύτεροι ποιητές είναι οι νεκροί ποιητές!)  «Απολογισμός»*:

 

Θεσσαλονίκη, πολύ μοῦ ἔλειψες·

ἦταν πολύ δυό καλοκαίρια μακριά σου

μὰ περισσότερο μοῦ ἔλειψαν

οἱ γνώριμες φωνές σου στὴ Μοδιάνο,

οἱ δηκτικές ὀσμές ἁλμύρας καὶ σκόρδου

χυμένες στοὺς δρόμους στὸ Καπάνι,

οἱ μυρωδιές τοῦ τόπου μου

ἀνάκατες μὲ θυμιατά καὶ μοσχολίβανο,

πουλιά καὶ λαμπάδες.

 

 


 

 *Μαρίνος Χαραλάμπους, Οι φωνές των δρόμων,Εκδόσεις Διαγωνίου, Θεσσαλονίκη 1971.

 

 

 

7 σχόλια:

  1. Με εντυπωσίασε η όλη διαδικασία και τα δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για τους "επισήμους". Όχι για τον δεσπότη. Τώρα έχουμε την "πανδημία του φόβου". Γενικώς...

      Διαγραφή
    2. ΥΓ. Τα διαπιστευτήρια του κανούργιου Μητροπολίτη είναι αυτά της έμπρακτης ΑΓΑΠΗΣ και της ΜΟΡΦΩΣΗΣ.

      Διαγραφή
  2. Καβαφικό το ποστ σου αγαπημένε -ζωντανέ, ολοζώντανε- Ποιητή.
    Και ναι, οι «μελλούμενοι ποιητές δε ζούνε πια»
    και ίσως, όπως λες «καλύτεροι ποιητές είναι οι νεκροί ποιητές»
    μα εγώ πρόσφατα στην Αθήνα σε διάβαζα και σε είχα στο νου μου
    κι έχω να πω πως είναι κάποτε κι οι ζωντανοί που έχουν αξία μεγάλη. Ζωντανοί-ολοζώντανοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δάφνη μου χαθήκαμε κάπως μέσα στους χαλεπούς καιρούς....
      Σ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια σ' ευχαριστώ που είσαι "από κοντά".

      Διαγραφή
  3. Αχ,Νωντα μου,αστράφτει ο λόγος σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν ήλθα για να με διακονησουν αλλά "διακονησαι" είπε ο Χριστός. Ο νέος επίσκοπος εμπνέει στάσεις αξιων

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παράκληση να τηρούνται οι κανόνες της πολιτικής σχολίων που ισχύουν. Σχόλια με υβριστικό, προσβλητικό ή παρόμοιο περιεχόμενο δεν γίνονται αποδεκτά και επομένως θα διαγράφονται.