Εντοπίστηκαν, ύστερα από εκατόν είκοσι τέσσερα χρόνια, τα τρανταχτά αποδεικτικά στοιχεία για την άμεση εμπλοκή του Ίωνος Δραγούμη στην απόπειρα δολοφονίας (επιπόλαιος τραυματισμός στον αγκώνα) του «Εθνάρχη» Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι: Ο Ίων Δραγούμης ήταν αυτός που είχε προσεκτικά μεθοδεύσει την απεχθή ενέργεια, επιλέγοντας τους δολοφόνους, τους οποίους μάλιστα είχε εκπαιδεύσει ο ίδιος στο Παρίσι, όπου, σύμφωνα με τον διδάκτορα ιστορίας κ. Βλάση Αγτζίδη, ζούσε αυτοεξόριστος από το 1917. Ο ίδιος είχε συγκεντρώσει, με έρανο, τα χρήματα και κατέστρωσε το λεπτομερές σχέδιο της επίθεσης στο σταθμό της Λυών. Το, αρκούντως αποδεικτικό, υλικό εντοπίστηκε τυχαία μέσα σε βαλιτσάκι με ξυριστικά κλπ. ενός μπαρμπέρη, σε παλιατζίδικο στο Μοναστηράκι, πριν από μερικούς μήνες από κάποιον συλλέκτη ο οποίος θέλησε να παραμείνει ανώνυμος.
Σύντομα, τα σοκαριστικά τεκμήρια (ιδιόχειρες επιστολές του Δραγούμη, τηλεγραφήματα με κρυπτογραφικά μηνύματα ή συνωμοτικές συντομογραφίες, χάρτες, αποτυπώσεις και σχέδια του σταθμού, διαδρομές διαφυγής των δραστών, φωτογραφίες κλπ. καθώς και οι αποδείξεις της αγοράς των όπλων από το Σικάγο των ΗΠΑ, θα εκτίθενται στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο καθώς τόσο οι προσπάθειες της ΑΣΚΣΑ/Γενναδείου Βιβλιοθήκης όσο και του «Ιδρύματος Ε. Βενιζέλος» να αποκτήσουν τα τεκμήρια αυτά για λογαριασμό τους απέτυχαν.
Είχε δίκαιο λοιπόν να γράφει πριν από χρόνια, στο βιβλίο του «Λογοδοσία μιας ζωής», o αείμνηστος πανεπιστημιακός, διανοούμενος, πολιτικός, ακαδημαϊκός και διατελέσας πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος:
Τά μίση φουντώνουν, ἐνῶ κυβερνοῦσε ὁ πιό ἥπιος ἄνθρωπος τοῦ ἀντιβενιζελικοῦ κόσμου, ὁ Παναγής Τσαλδάρης. Ἕνα ὅμως ἀπόγευμα, τό ὀργανωμένο κράτος τοῦ ὁποίου αὐτός ἦταν ὁ πρωθυπουργός, ἐπιχειρεῖ νά δολοφονήση τόν Βενιζέλο. Ἐπί μισή ὥρα τά αὐτοκίνητα τῆς Ἀσφαλείας τοῦ Πολυχρονόπουλου κυνηγοῦσαν τό αὐτοκίνητο ὅπου ἐπέβαινε ὁ Βενιζέλος καί ἡ γυναίκα του.
Ἦταν ἡ τρίτη δολοφονική ἀπόπειρα πού εἶχε δοκιμάσει. Ἡ πρώτη ἔγινε το 1911 στή Λάρισα. Ἡ δεύτερη ἔγινε στό σταθμό τῆς Λυών στό Παρίσι τό 1919 [!]. Δυό νεαροί ἀξιωματικοί, βαλτοί ἀπό μιάν ὁμάδα πολιτικῶν ἀντιπάλων τοῦ Βενιζέλου, μεταξύ τῶν ὁποίων ἦταν καὶ ὁ Ἴων Δραγούμης καί ὁ Μπέης Μαυρομιχάλης, τραυμάτισαν τόν Βενιζέλο πού ἔπεσε αἱμόφυρτος στὰ χέρια τοῦ πεθεροῦ μου Στέλιου Σεφεριάδη.
Ὅταν ἦρθε ἡ εἴδηση τῆς ἀπόπειρας αὐτῆς ἐδῶ, οἱ φανατισμένοι-καί ποιοί δέν ἦταν τότε φανατισμένοι;- ὀπαδοί τοῦ Βενιζέλου, διψασμένοι γιά ἐκδίκηση, καταστρέψανε τά γραφεῖα τῶν ἀντιβενιζελικῶν ἐφημερίδων καὶ στὴν ὁδό Κηφισίας καιροφυλάκτησαν καί δολοφόνησαν τόν Ἴωνα Δραγούμη.Ἔτσι κατόρθωσαν νά μειώσουν τήν ἀπαίσια ἐντύπωση πού θά ἔκανε ἡ ἀπόπειρα δολοφονίας τοῦ Βενιζέλου [...]
Τότε, δυστυχώς, εμάς, ο φανατισμός μάς τύφλωνε. Πού να το πιστέψουμε! Επιτέλους όμως η αλήθεια έλαμψε!
