"Το γάλα του θανάτου"*

[ κίνημα μαζικού bullying ...εναντίον μιας Σχολής γαλακτοκομικής στα Γιάννενα ]

    Επίθεση (εκφοβιστική εισβολή-"γιούργιαααα!") λέει πραγματοποίησαν χτες οι "αγανακτισμένοι πολίτες"  εναντίον ...των εγκαταστάσεων της "Γαλακτοκομικής Σχολής Ιωαννίνων". Οι μαθητές ήταν εκείνη την ώρα μέσα, μαζί κι οι διδάσκοντες. Τρομοκρατημένοι ανέβηκαν ...στα κεραμίδια. 

  Τα ΜΑΤ (έτσι λέγονται;) δεν εμπόδισαν (γιατί;)  το αγανακτισμένο πλήθος των εραστών του Λύντς, των ευρωπαϊκών ταγμάτων εφόδου του μεσοπολέμου, των εμπνεόμενων από τις διαπομπεύσεις, τα λιντσαρίσματα, τις καρατομήσεις δια σπάθης ή πελέκεως, τις εκπαραθυρώσεις, τις κατακρημνίσεις από ικανό ύψος, τους απαγχονισμούς  ή τα ξεκοιλιάσματα  στη Λιβύη, τη Μοσούλη ή το σιχαμερό κράτος του ISIS στη Συρία και το Ιράκ. 

   Η ...γρήγορη δικαιοσύνη του όχλου, η αναντίρρητη απόφαση της κοινής γνώμης η επάνοδος δια της μεθόδου -"ο λαός εψήφισε"- του "νόμου 4000 /περί τεντυμποϊσμού". 
Πολυ Φαρ Ουέστ... Μακρυά απο τη Δύση κι άλλο. Πιό κοντά αλλού.Μέρα με τη μέρα. Βήματα που 'χουν αρχίσει από καιρό...

   Ο γνήσιος- έτοιμος, θερμός. λεοντόψυχος -ιδίως αμα πιεί...- έλλην αρέσκεται (το  λένε κι οι ψυχίατροι-ψυχαναλυτές) στους μηχανισμούς της "Προβολής" (ιδανικό περιβόλι για ν' ανθίσουν φαινόμενα σαν τα παραπάνω και οι συναφείς παρανοήσεις, συσχετίσεις, παράνοιες: "Οι άλλοι φταίνε, μας ψεκάζουν, θέλουν το κακό μας, έθνος ανάδελφον κλπ κλπ"). Σπανίως -πολύ!- είναι σε θέση να τον καταπραΰνει ή να τον συμμαζέψει και πολύ λιγότερο να τον σκοτώσει αυτόν το λαό η "Ενδοβολή" ("φταίω εγώ!" -ή έστω "φταίω κι εγώ...")

   Το γάλα του θανάτου όμως που εξέθρεψε τον φρικτό  εκφοβισμό-την εξουθένωση και εν τελει την εξόντωση του Βαγγέλη Γιακουμάκη, - αχ Ελλάδα!- από τους δικούς σου μαστούς ρέει άφθονο.

    Το κακό είναι πως δεν το πήρες ακόμα είδηση...



*Τίτλος δανεισμένος από το υπέροχο βιβλίο της Μαργκερίτ Γιουρσενάρ "Διηγήματα της Ανατολής" [εκδ. Χατζηνικολή] 

"Βρέθηκε ο Βαγγέλης!"

...ένα σαπισμένο φύλλο πλάι στη λίμνη.

-Σαντιάγο, μικρέ μου, του φώναξε τί σου συμβαίνει;

Ο Σαντιάγο Νασάρ την αναγνώρισε.

-Με σκότωσαν καλή μου Βένε, είπε.

Στο τελευταίο σκαλί σκόνταψε μα σηκώθηκε αμέσως. «Φρόντισε ακόμα και να τινάξει με μια κίνηση του χεριού το χώμα που ’χε κολλήσει στα εντόσθιά του» μου είπε η θεία μου Βένε. Κατόπιν μπήκε στο σπίτι του από την πίσω πόρτα, που ’ταν ανοιχτή απ’ τις έξη, και σωριάστηκε φαρδύς πλατύς μες στην κουζίνα.

[ Από το «Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου»  του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, μτφρ. Σάμης Ταμπώχ ] 

Καημένε Βαγγέλη,

παλληκαράκι από το Ρέθυμνο που βρέθηκες στην άξενη γη της Ηπείρου μονάχος,

Δύστυχε, μικρούλι μου Αλέξανδρε της Βέροιας,

που δε βρέθηκε πουθενά το κορμάκι σου,

Καταρίνα Μπλούμ, Σαντιάγο Νασάρ, υποθετικά -μα καθόλου ανύπαρκτα!- όντα… 

κι όλοι εσείς που δεν πέσατε ευκλεώς μα άδοξα τελείως, και τόσο ανέντιμα, δόλια, πρόστυχα σας πήρε το χώμα…

Για την αποκρουστική σιωπή των διαλυμένων τοπικών κοινωνιών, για την ανικανότητα των αρχόντων, για τις ανίερες συμμαχίες-συνομωσίες-συνενοχές- συμπράξεις των μικρών μικρότατων  ανθρώπων, για τις φρικτές και δολοφονικές διαμεσολαβήσεις τάχα ηγετίσκων, τις καταστρεπτικές αναβολές στην ανάληψη πρωτοβουλιών, τις φρικώδεις υστεροβουλίες, το σάπισμα του ανθού της κοινωνίας μέσα από ομάδες-φατρίες-συμμορίες που προωθούν το  bullying στα απανταχού εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας…

Για όλα αυτά που αποδείχθηκαν ωμές σκοπιμότητες, κι είναι ακριβώς αυτά που σας σκότωσαν…

Μια συγγνώμη -τη συγγνώμη μου- 

Κι ένα ντρέπομαι -τη ντροπή που μου ανήκει- 

Για όλους εσάς που δεν ανθίσατε παιδιά μου.

Σαν εξιλέωση για τις κοινωνίες μας που καταλυμένες, ανήμπορες ένοχες, σπαρασσόμενες, βαθειά διεφθαρμένες θα συνεχίζουν ανόητα-παγερές-παραλυμένες να βλέπουν τον ανθό της ζωής να θερίζεται από το Κακό.