του Μάρκου Φ. Δραγούμη
 |
| Πάρος, στον Δρυό οι αθάνατοι 2018 (φωτ. Ν. Τσίγκας) |
12/3[1985] Στεκόμουν σ’ ἕναν ἐξοχικό δρόμο καί θαύμαζα ἕναν ἀθάνατο
ποὺ φύτρωνε στούς πρόποδες ἑνός λόφου. Καθώς περιεργαζόμουν τά μυτερά καί
σκληρά του ἀγκάθια, ἔσκυψε καὶ μοῦ ψιθύρισε: «Μάρκο, σέ πληροφορῶ ὅτι ὁ πατέρας
σου ἦταν ἄκριτος καί μετρίας ἀντιλήψεως». «Τά κοτσάνια νά μιλᾶνε μόνο γιά
κοτσάνια» πῆγα νά πῶ, γιά νά ὑπερασπίσω τὴ μνήμη τοῦ πατέρα μου ἀλλά
συγκρατήθηκα. Μέ πλησίαζε ἕνας κοτσομπόλης βλάχος, ποὺ ἄν μέ τσάκωνε νά
κουβεντιάζω μ’ ἕνα δέντρο, θά τό διέδιδε παντοῦ καί θά μέ κοίταζαν περίεργα.*
Πραγματολογικά στοιχεία: Η συνομιλία αυτή δεν έγινε ποτέ. Η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή αποστάλθηκε από τον συγγραφέα της στον αθάνατο, ο οποίος λογικά θα έγινε κοινωνός και του... ανέγνων, έγνων! Διότι ο πασίγνωστος αυτός, ο οποίος δεν είναι άλλος από τον συγγραφέα και διπλωμάτη καριέρας Α.Β. (που είχε μια μάλλον "ατυχή" για τον ελληνισμό εμπλοκή στην υπόθεση της Κύπρου...), ανακηρύχθηκε κάποτε Αθάνατος και έλαβε φυσικά τη θέση του στα έδρανα της ακαδημίας φορώντας κατά τα ειωθότα και την εντυπωσιακή τήβεννο του σώματος.
Ο Μάρκος όμως, που ποτέ δεν ξέχασε, του απέδωσε τιμές ιδιαίτερες και αντάξιες...
*Από τη συλλογή Μάσκες, κάσκες και ψευδώνυμα, εκδόσεις "Δωδώνη"1988.
