Παραιτήθηκε ο Γιάν!

...γεγονός που οι ελληνίδες γάτες υποδέχτηκαν με ανακούφιση!

Πρώτη και καλύτερη η "Τίγρις"!

[...] Η γάτα πήγε να μιλήσει μα δεν μπόρεσε ν’ αρθρώσει
 τετέλεσται. 

Νίκος Καρούζος, Γαλάζιο μολύβι

Περπατούσα στα στενά πέριξ της Αριστοτέλους χτες. Τράβηξε το βλέμμα μου μια επίμονη -και απειλητική λίαν- ...προειδοποίηση, με την μορφή αγγελτηρίου κηδείας, για κάποιον [-οιους] τύπους που τα 'βαλαν με τα ζωάκια που ζωντανεύουν τους ψόφιους δρόμους και τις γειτονιές της καταφανώς άθλιας πόλης.  Ξανά κάποιος  εκεί γύρω   "πετάει φόλες" και δολοφονεί τα αδέσποτα. Στην Ellada αυτό είναι φυσικά πατροπαράδοτο έθιμο και διαχρονικό δικαίωμα των [συχνά και] βαρύτατα διαταραγμένων ή σκοτεινών ψυχών.

Είδα ύστερα το ξέσπασμα στο διαδίκτυο για την τάχαμ-δήθεν βελγοποιήση του φεστιβάλ Αθηνών [και διόλου δεν κοιτάμε τα χάλια της "ελληνοποίησης" όπου ο καθε πικραμένος και επιχορηγούμενος έχει παίξει τη σαχλαμαρίτσα του στην Επίδαυρο κι ο πάσα εις ξεκούρδιστος  έχει τολμήσει να ξελαρυγγιαστεί στο Ηρώδειον]. Ως το βράδυ τα χορευτικά πέη [ήτοι δίλεπτον απόσπασμα από την performance "Mount Olympus" διάρκειας ...24 ωρών!] και οι ιπτάμενες ή κρεμασμένες από το ταβάνι  γάτες του σπουδαίου Βέλγου Γιαν Φαμπρ -και μέχρι πρότινος καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών- έκαναν παρέλαση κι έγιναν γνωστά τοις πάσι.

Και είδαμε -για μια ακόμα φορά- πως η διαταραχή του εγωτισμού-ναρκισσισμού, του σαδισμού, της αντικοινωνικής πρόκλησης/επιδίωξης του σκανδαλισμού και άλλων παρομοίων, συχνά καλύπτονται [ή αναδεικνύονται / βρίσκουν λυτρωτική έκφραση]  κάτω από το προσωπείο της "Τέχνης".

Από  την άποψη αυτήν λοιπόν δεν στενοχωρήθηκα που φεύγει ο γατομάχος Γιάννης ο Βέλγος [κι αυτός με ένα νί...] ούτε κι εγώ. 

Πολύ σύντομα ίσως θα βρισκόταν αντιμέτωπος με "ειδοποιητήρια" σαν το παραπάνω...

Jan Fabre's performance...