Ρεκλάμα σοβαρής α ν ι κ α ν ό τ η τ α ς...

έργο του Μόδη Γούναρη (μικτή τεχνική)

Ευχαριστώ, 

αλλά μή μ' αγαπάτε σας παρακαλώ

σφάξτε με καλύτερα!

                 Θωμάς Γκόρπας "Ει δυνατόν"

Το 1922 η Ελλάδα, στην μεγαλύτερη ίσως "ανθρωπιστική καταστροφή" που της συνέβη κατά τον εικοστό αιώνα, υποδέχθηκε 1.2 εκατομμύρια πρόσφυγες ελληνικής καταγωγής  από τα παράλια της Ιονίας, του Πόντου ή της τουρκικής ενδοχώρας. 

 Από τις καραβιές ανθρώπων που κατέφθασαν πέρυσι -ξεπέρασαν τις 800 χιλιάδες ψυχές- σε απρόσιτες ακτές ή στις παραλίες των ελληνικών νησιών με κάθε τρόπο, ύστερα από σύντομη διαμονή στην χώρα μας και χωρίς να καταγραφεί-ταυτοποιηθεί ικανός αριθμός των προσφύγων ή των "παράτυπων μεταναστών" εξ αιτίας της απουσίας σχετικών υποδομών, όλοι σχεδόν  με σημειωμένο πάνω στα χαρτιά τους το "He wants to go to Germany", οδηγήθηκαν στα σύνορα με τα Σκόπια και κατέφυγαν στην κεντρική και βόρεια Ευρωπη. Περίπου 800.000 από αυτούς  "φιλοξενούνται" σήμερα εκεί. [Περίφημα εξηγούνται τώρα τα "λιάζονται" και "εξαφανίζονται"...].

Ο λόγος που οδηγεί τους ανθρώπους αυτούς στη μαζική φυγή λέγεται πόλεμος, ανάγκη, πείνα, ελπίδα για ζωή. Τέτοια ταξίδια απελπισμού συνεχίζονται στην Αφρική επί δεκαετίες και το περνάμε "στα ψιλά", ένω η παγκόσμια ιστορία έχει να διηγείται άπειρα παρόμοια στο διάβα αιώνων αίματος και σπαραγμών. Πόλεμος αυτή τη στιγμή διεξάγεται ανελέητος στη Συρία με πολλούς διαφόρων συμφερόντων, εμπλεκόμενους εμπόλεμους. Όμως ούτε στο γειτονικό μ' αυτήν Ιράκ [όπου ο εμφύλιος δεν έχει καταπαύσει, οι φανατικοί και οι "ενέργειές τους" δεν έχουν εκλείψει κι ενώ εκεί έχει  ιδρυθεί  η μεγαλύτερη στον κόσμο επικράτεια του βάρβαρου, και οπισθοδρομικού τουλάχιστον κατά μία χιλιετία, ISIS] αλλά μήτε και στο πολύπαθο Αφγανιστάν [όπου οι Ταλιμπαν συνεχίζουν να δρουν απτόητοι] η ζωή είναι ανεκτά "φυσιολογική"...

Σήμερα με τον πλέον επίσημο τρόπο, έχει διατυπωθεί ότι όλο κι όλο περίπου 30.000 πρόσφυγες βρίσκονται "εγκλωβισμένοι" στην Ελλάδα [που αναμένεται να φτάσουν τις 100 ή και τις 200 χιλιάδες ανάλογα με την "στρόφιγγα" που ελέγχει η γείτων χώρα, τα ρίσκα που παίρνουν οι διακινητές ή με την παράταση των συνοριακών ελέγχων στην"βαλκανική γραμμή" που έχει κυρήξει η συμπαράταξη των "προθύμων του Βίζεχραντ"].
Πλέον, περισσότεροι από 14.000 πρόσφυγες, κατοικούν εδώ και μέρες γύρω από το διαβόητο και εμβληματικό "βενζινάδικο της Ειδομένης" ριγμένοι κακήν κακώς σε ανύπαρκτες ή πρόχειρες υποδομές, μέσα στα λασποχώραφα της περιοχής και σε απόσταση αναπνοής από τα FYROM-ιανά σύνορα πάνω στις σιδηροδρομικές γραμμές περιμένοντας ν' ανοίξει ο φεγγίτης της φυλακής τους. Από 80 ως 300 το πολύ, άτομα επιτρέπεται να περνούν "απέναντι" καθημερινά.
Oι υπόλοιποι φιλοξενούνται για λίγες μέρες στα hot spots των νησιών του Αιγαίου, σε διάφορα πρόχειρα στημένα κέντρα υποδοχής "ανοικτού τύπου" ή αφήνονται κακήν κακώς εδώ κι εκεί σε λιμάνια, σταθμούς τρένων ή στην διάσημη πια πλατεία Βικτωρίας και το Πεδίον του Άρεως, στο έλεος του καιρού και της [αν προκύψει] καλωσύνης των ανθρώπων... Άρον άρον στήνονται καταυλισμοί σε δήμους της χώρας  όπου το αίσθημα της προσωρινότητας του πράγματος  κυριαρχεί και καλλιεργείται (και στους φιλοξενούντες και στους φιλοξενουμένους προς παρηγορίαν και ανακούφισιν αμφοτέρων των πλευρών...).

Οι "διακινητές" της ενδοχώρας -δεν μπορεί να μην υπάρχουν- κινούνται ανέτως και ελευθέρως ανάμεσά τους, η αστυνομία δεν φαίνεται πουθενά, πολλες εμβληματικές και καταξιωμένες ΜΚΟ [μεταξύ των οποίων και αρκετές νιόκοπες με ύποπτη παρουσία και λειτουργία] κάνουν ότι γνωρίζουν και μπορούν, "επιχειρηματίες" της συμφοράς -στην κυριολεξία- και της αρπαχτής [πωλητές νερού, καντίνες,  κλπ] κάνουν "χρυσές δουλειές". Αετονύχηδες ταξιτζήδες, εταιρικά πούλμαν κλπ μεταφορικά μέσα αισχροκερδούν εισπράτοντας μεγάλα ποσά για την περιπόθητη μεταφορά μέχρι τα σύνορα.

Το επίσημο κράτος μοιάζει να παρακολουθεί εμβρόντητο-αιφνιδιασμένο -παράλυτο. Έτσι τουλάχιστον δείχνει. 
Αλλά μήπως δεν είναι έτσι ;
Εξηγούμαι αμέσως: Αδυνατώ να κατανοήσω πού βρίσκεται εκείνος ο περίφημος "Οργανισμός πολιτικής προστασίας" που στο παρελθόν έχει καταναλώσει πακτωλούς κονδυλίων και χορηγήσεων ώστε να "ανδρωθεί". Σε επικείμενη μεγάλη καταστροφή ελληνικών πόλεων απο σεισμό, λιμό ή καταποντισμό όπου ίσως μια πόλη ολόκληρη σαν την Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη θα χρειαζόταν στοιχειώδη φιλοξενία-σίτιση-ένδυση-στέγαση για τους μισούς της κατοίκους... Πού θα πήγαιναν οι άνθρωποι-πολίτες της κουρελοχώρας μας; Δεν προβλέπεται κάτι τέτοιο; Ε, τότε να μας το πούνε ευθαρσώς!

Σήμερα λοιπόν δεν υπάρχει τρόπος να φιλοξενηθούν σε συνθήκες ανθρώπινες 30 -έστω και 200- χιλιάδες άνθρωποι; Αυτό μας λένε; Πόσους Νομούς ή Περιφέρειες διαθέτει η χώρα; Με ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ποσόστωση ανάλογα με τον πληθυσμό άνετα και ΑΜΕΣΑ αυτό θα ήταν μάλλον κατορθωτό εδώ και καιρό.  Και πού είναι η "επίσημη παπαδοσύνη" (Εκκλησία);Τίποτε δεν διδάχθηκε από τον μακαρίτη παπα- Στρατή της Λέσβου;

O παπά-Στρατής συνέδραμε αθόρυβα επί χρόνια τους πρόσφυγες.

Το πρόσφατο παράδειγμα από την εμπειρία Γερμανίας-Αυστρίας-Δανίας-Σουηδίας κλπ τί μας λέει; Πού και πώς φιλοξενήθηκαν αυτοί οι άνθρωποι εκεί; Ποιά τύχη τους επιφυλάσεται; Πώς αξιοποιούνται; Τί θα στελεχώσουν; Πόσον καιροό θα τους επιτραπεί να παραμείνουν; Πώς θα τους διαχειρισθούν στο μέλλον; Δεν μπορούν να το μάθουν οι εδώ αρμόδιοι; 

Φοβάμαι όμως ότι με τα:  "δεν θέλουν μείνουν στην Ελλάδα. Τί να κάνουν έδώ;" ή "θέλουν να πάνε βόρεια..." νομίζουν οι κυβερνώντες πως εν πολλοίς ξεχρεώνουν. Η εικόνα που [θέλουν να] προβάλλουν από την ακριτική Ειδομένη είναι καθαρά προπαγανδιστική, για εσωτερική κατανάλωση ("Να! Δείτε τί μας κάνουν με τα κλειστά σύνορα!") και λειτουργεί σαν δήθεν διαπραγματευτικός μοχλός προς τους "εταίρους μας" στα πλαίσια της "νέας αξιολόγησης" (όπως και η πανστρατιά των τρακτέρ που όργωνε ανενόχλητη επί έναν μήνα τους δρόμους των πόλεων κι αλώνιζε στο "Εθνικό δίκτυο" έπαιζε ρόλο άτυπου διαπραγματευτή απέναντι στους "θεσμούς"...).

Όμως με λαθροχειρίες και φτηνή προπαγάνδα δεν ασκείται σοβαρή πολιτική εξουσία. Δεν αντιμετωπίζεται η δυστυχία. Αυτή χρειάζεται κάτι παραπάνω από σοβαρότητα και ευθύνη. Χρειάζεται και γενναιοψυχία για να αντιμετωπισθεί. Η υστερία και οι υποκριτικές κραυγές αγωνίας on camera δεν συγκινούν κανέναν. 
Και "δεν έχουν πέραση" σε μάκρος χρόνου...

                                                                         EUROKINISSI/ ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ)