...και το πέτρινο δέντρο.
Δεν προλάβαμε να τον χαρούμε τον πεζόδρομο και να σου τες οι ..."ανασκαφές"! Το ξεσήκωμα των κυβόλιθων και η καταστροφή σε μεγάλην έκταση [και η ...επαπειλούμενη όπως-όπως μετέπειτα "αποκατάσταση" του οδοστρώματος του πεζοδόμου Αγίας Σοφίας....] Είπα: "Μα ένας -ένας βρ' αδερφέ!- σ' αυτή την έρμη την επικράτεια, του ραβεξήλωνεκαιτρώγε, δεν έχει υπόψη του τις έννοιες "μ έ ρ ι μ ν α" ή "π ρ ό β λ ε ψ η;
Γιατί είχα δει κάποτε ο δύστυχος στο ... Μαρόκο, σε μια ερημιά του Θεού απέραντη, σ' ένα μέρος όπου δεν φύτρωνε το παραμικρό βλαστάρι, κι όπου μονάχα πέτρες και χώμα αντίκρυζες (ειλικρινά: Σεληνιακό τοπίο...). Εκεί λοιπόν, αναδύονταν κάποια ...ρυμοτομία. Μια τάξις (στην "έρημο" είπαμε!): Πάσαλοι όρθιοι σε διάταξη και τσιμεντένιες βραγιές όριζαν τον τόπο.
Tόλμησα να ρωτήσω: "Τί έστιν ώδε;" Kι η απάντηση ήρθε καταπέλτης: "Θα ιδρυθεί κάποτε εδώ μια πόλις και έχουν στηθεί εγκαίρως οι υποδομές (αποχέτευση, ηλεκτροδότηση, επικοινωνίες, υδροδότηση, δρόμοι, πλατείες...).
"Α!" είπα, "...όπως ακριβώς κάνουμε και στη Ελλάδα (αλλά ...αφού χτιστούν οι πόλεις!).
Διαπιστώνω πλέον πως ακόμα και οι πανάκριβες πλατείες και οι ψυχαγωγοί πεζόδρομοι χτίζονται χωρίς πρόβλεψη. Την παραμικρή...
Το χτισμένο δέντρο που αντιμετώπισα (σαν να τύλιξε το πεζοδρόμιο το χοντρό παλτό του γύρω του...) με έπνιξε!
[...] A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον
κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Άστα να πάνε!
ΑπάντησηΔιαγραφή