Στον φίλο και κουμπάρο μου Αντώνη Παπαντωνίου
για χρόνια ...επίμονο νυκτερινό πελάτη του "Ρωμιού"
Το 'βλεπα βέβαια εδώ και καιρό κλειστό το μαγαζί. Τζαμαρία άτσαλα ασπρισμένη από μέσα και χιαστί τα ενοικιαστήρια. Ύστερα τα ...αναμενόμενα γκράφιτι και το αφισομάνι που έπνιξαν τα πάντα. Σφραγισμένα πρόσωπα, στόματα άφωνα, τα παλιά μαγαζιά. Κι αναμεσά τους μικρές ιστορίες, λαχτάρες, στιγμές της φοιτητικής ζωής. "Της ζωής μας" γενικώς...
Τότε που δεν λογαριάζαμε θερμίδες, λιπαρά, και δεν ξεχωρίζαμε "βαρύ" από "ελαφρύ" γεύμα... Βράδυ παίρναμε την κατηφόρα από Τριανδρία αναλόγως: με τα πόδια, με το αστικό 17, με το PIAGGIO [τη "Ντόλυ"] ή αργότερα τη γαλάζια 400σάρα YAMAHA του Αντώνη, κι αρχίζαμε τον αυτοσχεδιασμό μπροστά στη γυάλινη βιτρίνα για την δημιουργία τόστ που θά έμπαινε στην ...πρέσα. Με ρώσικη, με τζατζίκι, μανιτάρια, αγγουράκι, πιπεριά, καπνιστή, μπέϊκον,κοτόπουλο, λουκάνικο, ροκφόρ [δηλ "μπλε τυρί" - μην πετάει ο νους σας]. Ροδοψημένο το ψωμί, πασαλειμένο το βούτυρο πάνω του με πινέλο. Ύστερα μπορεί να ακολουθούσε και μπύρα στο Ντορέ [σπανίως. Διότι δεν περίσσευαν "τα -άτιμα- τα φράγκα"...].
Παρήλθε -με τον καιρό της- κι η εποχή του τόστ. Άλλα "πολυεθνικά" [σπουδαία!] προϊόντα [μπέργκερ, τορτίγιες, κρέπες, πίτες αραβικές κλπ ] τα υποκατέστησαν και τα υπερφαλάγγισαν... Μοιραία το μαγαζί έκλεισε. Κάνοντας αρκετούς νωρίτερα, μάλλον απελπισμένους, ελιγμούς σωτηρίας!
Τράβηξα σήμερα και την στερνή αναμνηστική φωτογραφία, πριν από την αποκομιδή των τελευταίων [και κάποτε ...φωτεινών] καταλοίπων του "Ρωμηού"...
Εμεις οι σχεδον εξηνταρηδες [ακομα εφηβοι] τωρα, ζωηροι φοιτητες τοτε, με τα ξενυχτια, τις συζητησεις, την αναζητηση, το διαβασμα,την λογοτεχνια, τα τοστ του δρομου, τις ατελειωτες βολτες, τον Αντωνη με τις πολλες αγαπες του την κιθαρα, τον Λουκιανο,τη μηχανη,την Ιατρικη και το ρετιρε στην Τριανδρια που εγραψε ιστορια.....καθε μας συναντηση πολιτιστικο γεγονος... μνημες αξεπεραστες..
ΑπάντησηΔιαγραφήΧμμμ... πλυσταριό για την ακρίβεια αυτό της Σερρών 41!
ΔιαγραφήΑλλά, πράγματι πιο πολύτιμο και πιό ακριβό μέσα μου κι από το πιο πολυτελές ρετιρέ. Αναντικατάσταστο!
ΥΓ. Και ..."κάθε μας συνάντηση πολιτιστικό γεγονός..."
Λοιπόν, unknown "σε γνωρίζω από την κόψη"!!! Ελπίζω σύντομα να τα πούμε κι από κοντά με κρασί οπότε θα αντικρίσω και την ...όψη σου την τόσο αγαπητή και οικεία!
Το ξερα οτι θα με βρεις φιλε! σκαπανεα των γραμματων και της τεχνης που γενναιοδωρα και ακουραστα μοιραζεσαι με ολους,γραφοντας με λογο σαφη, ευστοχο και περιτεχνο προκαλεις υπεροχες συνειρμικοτητες στις ψυχες μας.Συντομα και δια ζωσης...
ΑπάντησηΔιαγραφή(...) Με την έλξη της Αγάπης αυτής
Διαγραφήκαι τη φωνή από τούτο το Κάλεσμα
δεν θα σταματήσουμε να εξερευνούμε
Και το τέλος όλης της εξερεύνησής μας θα είναι να φτάσουμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε
Kαι να γνωρίσουμε το μέρος για πρώτη φορά (...)"
T.S. Eliot,
Τέσσερα Κουαρτέτα - Little Gidding
(μετάφραση Αλεξ. Κοσματόπουλος)