Εναντίον της στατιστικής, εναντίον του ΕΦΚΑ...

  

(Και όμως! Υπάρχει ένα χωριό της Μακεδονίας που αντιστέκεται...)

Πόσο ζει τελικά ο άνθρωπος;  "Λίγο. Πολύ λίγο!" θα  απαντούσα ανεπιφύλακτα. Και δεν νομίζω πως η απάντηση μου θα διέφερε αν πέθαινα τώρα ή μετά απο είκοσι χρόνια  ή -ακόμα καλύτερα- ύστερα από σαράντα...

Η γνωστή χυδαιότης των αριθμών, των στατιστικών, των μεταρρυθμιστικών κόψε-ράψε, των αναλογιστικών μελετών [...βιωσιμότητας -των ταμείων- και θνησιμότητας -των εχόντων λαμβάνειν-]  των αριστεροδεξιών νυν κυβερνώντων, των "σοσιαλιστών" και άλλων αδίστακτων -και αμετανόητων- τύπων που κυβέρνησαν αυτόν τον τόπο θέλει όλοι μας να ζούμε το πολύ δέκα χρόνια μετά την σύνταξιοδότηση ["και πολύ μας είναι"...]. Φυσικά ούτε λόγος για το ότι πολλοί ζουν ροκανίζοντας επί 40 ή 50 χρόνια "σύνταξη του Δημοσίου, αφού κατάφεραν να ... "αποσυρθούν" από τα 45 και με γερό μάλιστα "εφ' ά[ρ]παξ". 

Δεν αξίζει να παρατείνουμε τη συζήτηση γύρω από τον ρεαλισμό όλων αυτών. Δεν ξέρουν φυσικά οι άνθρωποι τί σημαίνει σεβασμός στην τρίτη ηλικία. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα τι θα πει να λειτουργείς με τακτ ή τηρώντας τα προσχήματα τουλάχιστον.

Έβλεπα ψες βράδυ στη μεγάλη εμποροπανήγυρη του Άργους Ορεστικού την καταπληκτική εφεύρεση με ... "το καντήλι που δεν σβήνει ποτέ" [το μυστικό είναι πως το πρωτοποριακό αυτό καντήλι δεν έχει φυτίλι. Άρα το μεν φυτίλι δεν καίγεται ποτέ-το καντήλι όμως, άμα "σωθεί το λαδάκι του", σβήνει και παρασβήνει...]. Συνειρμικά ήρθαν στο νού μου οι  απανταχού της Ελλάδος γέροντες...

Η αληθινή έκπληξη όμως με περίμενε στις αναγγελλίες θανάτων-κηδειών σε εφημερίδα του χωριού μου. Η φετεινή "μακάβρια σοδειά" δείχνει πως ο μέσος όρος ηλικίας των θανόντων ήταν τα ...87 έτη! Οι γυναίκες αποτελούσαν τα 2/3 του πληθυσμού των υπερηλίκων. Ολόκληρος λοιπόν ο προϋπολογισμός του ..."πλεονασματικού"  ΕΦΚΑ ανατρέπεται σ' ένα μικρό χωριό της "'Άνω Μακεδονίας".  Το λαδάκι δεν σώνεται εδώ εύκολα - το καντήλι δεν σβήνει...

Αληθινό βατερλώ των Κατρούγκαλου & Τσακαλώτου!