Το νυχτολούλουδο
άπλωσε ένα κλαδί στον πρωινό ήλιο
Η σκιά του
ζωή ασάλευτη βουβή
σφραγίδα δωρεάς σε κοντινό τοίχο
Τη νύχτα
θα ιερουργεί και πάλι
μονάχο
θυμιατίζοντας στο μπαλκόνι
τις τρομερές λέξεις :
Ἀναστήσομαι δή καί κυκλώσω ἐν τῇ πόλει
ἐν ταῖς ἀγοραῖς καί ἐν ταῖς πλατείαις,
καί ζητήσω ὅν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου
ἐζήτησα αὐτόν καί οὐχ εὗρον αὐτόν.
"Ο κ. Χαρδαλιάς μας είπε σοβαρά ότι εξετάζεται η επιβολή περιοριστικών μέτρων για τους ανθρώπους ηλικίας 65 ετών και άνω, αυτούς δηλαδή που βρίσκονται στις κρίσιμες ηλικιακές ομάδες. Καλά, ότι δεν πρόκειται να πειθαρχήσουμε ας το έχουν δεδομένο πριν γελοιοποιηθούν και τα μαζέψουν όπως έκαναν με τον Μεγάλο Περίπατο.… Εμπρός λοιπόν για της γενιάς μας τα πολυτεχνεία!"
Αντώνης Λιάκος, Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας ΕΚΠΑ
Ξέρει πού γέρασε πολύ· τό νοιώθει, τό κυττάζει.
Κ’ ἐν τούτοις ὁ καιρός πού ἦταν νέος μοιάζει
σάν χθες. Τί διάστημα μικρό, τί διάστημα μικρό.
— Μα, να στενεύουν άγρια το αύριο και το τώρα
μ' αυτόν τον τρισκατάρατο ιό ανθρώπινο δεν είναι...
Δεν είναι πλέον μπορετό.
Και συλλογιέται ἡ Φρόνησις πώς τόν ἐγέλα·
καί πώς τήν ἐμπιστεύονταν πάντα — τί τρέλλα! —
τήν ψεύτρα πού ἔλεγε· «Aὔριο. Ἔχεις πολύν καιρό».
— Μα, ο καιρός πλέον εξέλιπε.. Τα βάρβαρα τα μέτρα,
η χρονική στενότης... το σήμερα, το αύριο...
με τούτον δω τον κορωνοϊό!
Θυμᾶται ὁρμές πού βάσταγε· καί πόση
χαρά θυσίαζε. Τήν άμυαλή του γνώσι
κάθ’ εὐκαιρία χαμένη τώρα τήν ἐμπαίζει.
— Μα, ο καιρός πλέον εξέλιπε.. Τα βάρβαρα τα μέτρα,
η χρονική στενότης... το σήμερα, το αύριο...
με τούτον δω τον κορωνοϊό!
... Μά ἀπ’ το πολύ νά σκέπτεται καί νά θυμᾶται
ὁ γέρος ἐζαλίσθηκε. Κι ἀποκοιμᾶται
στοῦ καφενείου ἀκουμπισμένος τό τραπέζι.
— Και ονειρεύεται "νέα Πολυτεχνεία"
σ' εντατικές φρακαρισμένες
πλήρεις τω όντι με πολλούς που δεν ετήρησαν το μέτρο
και φρόντισαν να κλείσουνε κείνο το αμετάκλητο
-κι ολόπικρό τους ραντεβού- μπροστά στον Άγιο Πέτρο.
