Η ώρα της προθήκης…

 

Βιβλιοπωλείο Κωνσταντινίδης, Θεσσαλονίκη. 

 

Η βαρύνουσα ώρα  της βιτρίνας. Το επιμύθιο της τελειωμένης δουλειάς κάθε δημιουργού. Η προβολή του έργου του, που τυπώθηκε εν προκειμένω, η επιθυμία του αυτό να  φτάσει στα χέρια του αναγνώστη, να δημιουργήσει θόρυβο, δηλαδή να προκαλέσει συζήτηση, να αφήσει ίχνος. Αλλιώς το περιμένει η λήθη του σκονισμένου ραφιού και ο θάνατος με πολτοποίηση. Η οριστική εξαφάνιση.

Τέταρτη μέρα σήμερα της κυκλοφορίας του βιβλίου και καθώς τα περίμενα αλλιώς έκανα μια βόλτα όλο αγωνία στα γνωστά μεγάλα βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης: Ιανός, ΜΙΕΤ, Πρωτοπορία, Κωνσταντινίδης, Μαλλιάρης. Στο public  δεν πήγα….

Το βιβλίο βρισκόταν μονάχα στη βιτρίνα του Κωνσταντινίδη. Στα άλλα ούτε λόγος να γίνεται, ούτε καν στους πάγκους. (Δεν πιστεύω να λάθεψα...). Στην Έδεσσα που μίλησα σχετικά μ’ αυτό  σε μια διάλεξη πολύ πρόσφατα, κανένα αντίτυπο δεν πουλήθηκε. Στην Καστοριά μόλις ένα. (Μια εξαδέλφη μου το αγόρασε. Είμαι σίγουρος).

Βιβλιοπωλείο Πατάκη, Αθήνα

Οπότε, παίρνω το θάρρος να επικαλεστώ τις φιλίες και τις συμπάθειες,  τον αλληλοσεβασμό –που κατακτήθηκε μάλλον– και να ζητήσω από φίλους, γνωστούς και επισκέπτες-θαμώνες αυτού εδώ του  blog κάτι που ποτέ δεν ζήτησα για βιβλίο μου:

Ζητήστε το και αγοράστε το. Προτείνετέ το. Διαβάστε το. Αν κρίνετε πως αξίζει τον κόπο να το κάνετε. Δώστε του την ευκαιρία. Είναι κρίσιμο αυτό. Δίχως επιτυχημένη τρέχουσα έκδοση δεν θα υπάρξει συνέχεια. Μέσα σε χαρτοκιβώτια ή στην αποθήκη το βιβλίο δεν έχει μοίρα. Ούτε αυτό ούτε  και ο Δραγούμης που πασχίζει ν' αναστηθεί.

Ελπίζω να μ’ εννοήσατε. Το «τί» και «πώς» θα πράξει ο καθείς μένει στο δικό του χέρι. 

Καλές γιορτές!

 

 

Ίων Δραγούμης, «Θα ζήσω καίοντας τον εαυτό μου», Τα αδημοσίευτα Τετράδια 1902–1904, Επιμέλεια-εισαγωγή-σχόλια-επίμετρο: Νώντας Τσίγκας. Εκδόσεις Πατάκης 2025.