[...] Και της φυσαλίδας τσιουπ! το σπάσιμο.
Οδ. Ελύτη, Ιουλίου Λόγος
Αυτή η διάφανη και μεγαλοπρεπής σαπουνόφουσκα
που συνεγείρει ..."το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος" (το οποίο ο νέος μεγάλος δημαγωγός διέκρινε -περσινά ξινά σταφύλια- απόψε στο Σύνταγμα...)
σπάζοντας αίφνης
("παφ" ή "τσιουπ" - αναμενόμενο πάντως!!!)
θ' αφήσει πάλι μονάχο τον αγωνιζόμενο πίσω της,
ανώνυμο -αποφασισμένο, αναποφάσιστο ή απέχοντα- ψηφοφόρο της Κυριακής,
ξυπόλητο και μονάχο του στην πλατεία...
Μέχρι την επόμενη
νέα, αποφασιστική, ιστορική, μεγάλη αναμέτρηση
("μπλα μπλα με ψηφίσανε, μπλα μπλα μπλα με εκλέξανε") με τη επόμενη ...φούσκα.
