Ντρέπομαι που είμαι Έλληνας...

(...)  ἐπείνασα γὰρ καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με.  τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι;  τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴνλέγω ὑμῖν, ἐφʹ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε (...)
                                                                                                    
                                                                                                                                                    ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 

προς το μαρτύριο....

Το γράμμα που άφησε στα χέρια του σωφρονιστικού υπαλλήλου Γ. Τσιρώνη -που στη συνέχεια δολοφόνησε με "αυτοσχέδιο μαχαίρι"- ο Αλβανικής υπηκοότητας βαρυποινίτης Ιλία Καρέλι:

                 Προς την υπηρεσία Φυλακών του Μαλανδρίνου.

     Με κρατάτε εδώ μέσα στη φυλακή τσάμπα τόσον καιρό, τόσα πολλά χρόνια, μόνο για κλοπές, χωρίς να έχω σκοτώσει κάποιον, γιατί;

     Γιατί δεν μου αφήσατε να πάω στο σπίτι μου να βρω ζωντανή τη μάνα μου, γιατί; Γιατί δε μου αφήσατε να έφτειανα κι εγώ μια οικογένεια, γιατί;

    Είμαι μέσα από το 1997 και δεν χορτάσατε με τα τόσα χρόνια από τη ζωή μου;

    Μέχρι τώρα έχω βγάλει τα ισόβια και 4 χρόνια με εργασία. Με το λάθος που έχω κάνει δεν μου αξίζανε τόσα πολλά χρόνια και ακόμα συνεχίζετε να με κρατάτε, γιατί; Γιατί τώρα αναγκαστικά πρέπει να πάρω και εγώ μια ζωή από εσάς…

    Γιατί μου πήρατε όλη τη ζωή μου, γιατί, γιατί….γιατί;

                                                         25.3.2014

Μετά το παγωμένο ξάφνιασμα  της δολοφονίας του δεσμοφύλακα, πήγε ο νους μου στον "βαρυποινίτη". Είχα μόλις αντιληφθεί, για μια ακόμα φορά, πώς μια ζωή μπορεί να γίνει θρύψαλα αν δεν υπάρχει ...ένας καλός δικηγόρος και ένα αξιοπρεπές  σύστημα απονομής της δικαιοσύνης και στοιχειώδες σωφρονιστικό...

 Τα εγκληματά του ("διακεκριμένες") κλοπές κυρίως και απόπειρες ανθρωποκτονίας (όχι με όπλο, πάντα με αυτοσχέδια μέσα, τη μια φορά τον ακινητοποίησαν επ' αυτοφόρω τα γερόντια που πήγε  να ληστέψει. Μάλλον χρήστης ναρκωτικών και διακινητής κοινώς βαποράκι…).

Όλοι σχεδόν "οι  σατανιστές τη Παλλήνης"  βρίσκονται πια εκτός φυλακής. Το "κύκλωμα των εκβιαστών της Θεσσαλονίκης" επίσης απολαμβάνει καθαρό αέρα έξω. Ανθρωποι με ισόβιες καταδίκες πάνε στο Πανεπιστήμιο, εργάζονται, έχουν αρχίσει να ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους κλπ..

Ακόμα βουΐζει στ' αυτιά μου η φράση που -είπαν πως- επαναλάμβανε σαν τον μετέφεραν νύχτα δαρμένο -αργασμένο από το ξύλο-  στις φυλακές της  Νιγρίτας: "Φέρτε μου ένα σκοινί να κρεμαστώ…»

Σε λίγες ώρες ήταν νεκρός. Η ιατροδικαστική εξέταση έδειξε αυτά που έδειξε...

ο τελευταίος ύπνος από την κάμερα ασφαλείας.

Ζούμε στιγμές από "το εξπρές του μεσονυκτίου".

Ελλάδα έχεις πολύ δρόμο ακόμη. Κουράγιο…

Αλλα ντρέπομαι πολυ για σένα!

Μα τώρα που `φτασε η στιγμή
να κλείσουν οι λογαριασμοί
ποιος τάχα θα μπορέσει
να δει πως είχα μια καρδιά
σαν της αγάπης τα παιδιά
και να με συγχωρέσει;

                Νίκος Γκάτσος

"Αδειάζοντας τους ουρανούς"...

(...) μέσα στη νύχτα με πηγαίνουν οι ανέμοι,
κι όπου και πατήσω και σταθώ σαν το πουλί,
τρέμει η καρδούλα μου και το φτερό μου τρέμει...
                N.Δ. Τριανταφυλλόπουλος, Υλαγιαλή
 

"Επιστολή διαμαρτυρίας στους αξιωματούχους της Βρετανικής βάσης της Δεκέλειας αλλά και στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας κοινοποίησε ο πρίγκηπας Κάρολος. Σε αυτή κάνει λόγο για την βαρβαρότητα που συμβαίνει στην πανίδα της Κύπρου και στον φριχτό θάνατο εκατομμυρίων ωδικών πουλιών που πιάνονται σε παγίδες. Η επιστολή στρέφεται στο ζήτημα μιας απαγορευμένης εδώ και χρόνια μεθόδου παγίδευσης μικρών αποδημητικών πουλιών που κατά χιλιάδες πιάνονται στις ξώβεργες και τα δίχτυα της Κύπρου. Κάθε χρόνο εκατομμύρια πουλιά κατά την αποδημία τους προς και από την Αφρική έχουν ως ενδιάμεσο σταθμό την Κύπρο. Για πολλά απ' αυτά είναι και ο τελευταίος τους σταθμός μιας και εδώ και δεκαετίες η πρακτική παγίδευσης πουλιών είναι ευρέως διαδεδομένη στο νησί. Τα μικρά αυτά πουλιά είναι μέρος ενός γνωστού παραδοσιακού εδέσματος που έχει την ονομασία "Αμπελοπούλια"".
                                                                                                                   (Τα διεθνη πρακτορεία ειδήσεων )

Συμφωνώ με τον  πρίγκηπα Κάρολο. Θα μπορούσα ίσως ακόμα και να κόψω τα χέρια των ανθρωποειδών που μετατρέπουν σε ρόγχο και απελπισμένο φτερούγισμα θανάτου τις μελωδίες των πουλιών που αποτελούν τον έναν τουλάχιστον λόγο που αξίζει ίσως για να ζούμε (να τα βλέπουμε να πετούν, να ριγούν, να τραγουδούν).

 Καταδικάζω «μετά βδελυγμίας» τον ελεεινό αυτό τρόπο προσπορισμού χρημάτων από ενδεχομένως πτωχούς και πένητες  ωστόσο  βάρβαρους και απαίδευτους ανθρώπους εκεί στην Δεκέλεια της Κύπρου που τα ’χουν βάλει με τα αμπελοπούλια μετατρέποντάς τα σε έναν μακάβριο «μεζέ». 

Αυτό τον καιρό μια … κοφτερή ταινία γυρισμένη εκεί με τίτλο  Emptying the skies [Αδειάζοντας τους ουρανούς»] κάνει τον γύρο του κόσμου στα διεθνή φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Δεν ξέρω αν θα καταφέρω να τη δω ποτέ ολόκληρη… Η φρίκη της με ξεπερνάει!

Σκέπτομαι όμως πως ο αποδέκτης της καταγγελίας του φιλέσπλαγχνου, οικολόγου και φιλόζωου πρίγκηπος Καρόλου είναι η Κύπρος. Ένα κράτος που πάνω του κάποτε η μπότα της Αυτοκρατορίας  έπεφτε βαρειά. ΄Ηταν τότε βλέπετε η εποχή που η Βρεττανικη αποικιακή αυτοκρατορία είχε έκταση 2.250.0000 τετρ. μίλια (5.805.000 περίπου τετραγ. χιλιόμετρα) και αφορούσε  κυρίως τροπικά κρατη. Οι περισσότεροι από τους κατοίκους της, που ήσαν περίπου 63.000.000 άνθρωποι, ήσαν έγχρωμοι. Τα 4/5 περίπου της Αυτοκτρατορίας αποτελούνται από Αποικίες, προτεκτοράτα και προστατευόμενα κράτη, ένω το άλλο πέμπτο, 452.000 περίπου τετραγ. μίλια, αποτελούνταν από εδάφη υπό εντολήν, που ήσαν πρώην εχθρικά εδάφη και που διοικούνταν από την Μεγάλη Βρεττανία κατόπιν εντολής της Κοινωνίας των Εθνών. Αποικίες ήσαν τα εδάφη που προσαρτήθηκαν εις το Στέμμα. Τα προτεκτοράτα ήσαν χώρες που ζήτησαν ή δέχθηκαν την προστασία του Στέμματος. Τα προστατευόμενα Κράτη όπως η Ζανζιβάρη διοικούνταν εν ονόματι των Ηγεμόνων των κλπ κλπ. [αυτά διαβάζω ελληνιστί σε έκδοση της Οξφόρδης επί Παγκοσμίων θεμάτων, του 1944].

Στην Λευκωσία υπήρχαν "τα φυλακισμένα μνήματα". Οι κρατούμενοι βασανίζονταν ανηλεώς και με φρικτό τρόπο από τους Άγγλους κατακτητές. Η δίκες τους γίνονταν εκεί , οι εκτελέσεις τους -με απαγχονισμό-  στον ίδιο χώρο. Η ταφή τους, για να μην ξεσηκωθεί ο λαός, γίνονταν την ίδια μέρα της εκτέλεσης στο ίδιο επίσης μέρος. Στα φυλακισμένα μνήματα  βρΊσκονται, ανάμεσα σε πολλούς άλλους, και οι τάφοι από δυό..."αμπελοπούλια" που οι άγγλοι στραγγάλισαν εν ονόματι του Στέμματος στις 10 Μαΐου του 1956. Ο ένας λεγόταν Μιχάλης Καραολής και ήταν 23 μόλις χρόνων και ο άλλος  Ανδρέας Δημητρίου (αυτός μόλις 22)...

Και οι δυό τους χαρακτηρίζονταν, ακόμα κι απο τον τότε υπεύθυνο της ραδιoφωνίας στην Κύπρο σπουδαίο συγγραφέα ( αλλά φρικτά  αλκοολικό  και άθλιο άνθρωπο) Λώρενς Ντάρελ, ως "τρομοκράτες"...

Και δεν ξερω τώρα τι μου 'ρθε και θυμήθηκα εκείνο το ..."Κυνήγι της Αλεπούς". Από αρχαιοτάτων θαρρώ το αριστοκρατικό και εθιμοτυπικό αυτό σπόρ διεξάγεται στις πρασινάδες της Εγγλέζικης επικράτειας με θύμα πάντα την κόκκινη αλεπού των αγρών.

Αλλά γι' αυτά ο Κάρολος δεν έχει φαίνεται ούτε μάτια ούτε μιλιά...