Πηγαίνει εκεί όπου τρέχουν τα νερά...
Βγαίνει ξανά έξω,
Ζητάει να βγει έξω και υπακούω
Όλο έξω θέλει να είναι πια
Για να μας κάνει
να συνηθίζουμε ίσως το σύντομο «τότε»
που θα φύγει «από εδώ μέσα»
−όχι από μέσα μας−
Πηγαίνει εκεί που τρέχουν τα νερά
Και πίνει αχόρταγα
-ώς και το βρόχινο πίνει και ευφραίνεται σήμερα
(βούρκωσαν επιτέλους οι ανήξεροι καλοκαιρινοί
ουρανοί και βρέχει στη Θεσσαλονίκη)
Και βρέχεται ολόκληρη
Έρχεται με βρεγμένες τις χνουδωτές πατούσες
Τη σκουπίζω τη στεγνώνω και γουργουρίζει
Να θέλει άραγε να συνηθίζει
Στις υγρασίες της άφεγγης λίμνης
-της Αχερουσίας των γατιών-
Άραγε εκεί θα υπάρχει βαρκάρης
Ή κολυμπώντας το καλό μου θα τη διαβεί
την λίμνη,
ετούτη η την άλλη εβδομάδα
Και ποιος θα τη στεγνώσει μετά…
Θα βρεθεί κανείς;;;
Μήπως έχει σακχαρώδη διαβήτη το γατί;
ΑπάντησηΔιαγραφή4Χ2 όγκος +λεμφαδένες... Τα κάνει ο ΣΔ αυτά;;
ΔιαγραφήΑχ Νώντα μου! Τι ποίηση, τι τρυφερότητα λυρική!
ΑπάντησηΔιαγραφήτα πλάσματα αυτά είναι ποιητικά... ένα κομμάτι από παράδεισο που για λίγο γλιστρά κοντά μας και μάς συντροφεύει
ΑπάντησηΔιαγραφή