Των Οσίων Αναστασίας και Γρηγορίου, Μαρτύρων Πλαγιαρίου
Στων ημερών την παγωνιά
παίζονται τραγωδίες,
Για να τις ξεπεράσουμε
φτιάχνουμε παρωδίες.
«Οι οδόντες μας επαίζανε
ρυθμόν τινά κλακέτας,
Κι ο τεχνικός διέγνωσεν
“καταστροφήν πλακέτας”.
Του αερίου ο καυστήρ
“τάφαγε τα ψωμιά του”,
Κι εμείς κουκουλωθήκαμε
’πο τρεις κουβέρτες κάτου.
Ο Κέλσιος κυμαίνονταν
σε χαμηλές βαθμίδες,
Σε μέρες δυό ξοδέψαμε
του οίκου τις σταφίδες.
Τις ώρες εμετρούσαμεν
τις δυό αυτές ημέρες,
Το κρύο εξορκίζαμε
με τρομερές φοβέρες.
Και ώ του θαύματος παιδιά
ο μάστορης μας ήλθε,
Kι αφού πλακέτα έβαλε
τα πήρε και απήλθε.
Υμνούμεν σε καλοριφέρ
“Να ζήσεις να γεράσεις”
Αίνον δι’ εσέ υψώνομεν
“Να μην ξαναχαλάσεις!”»
Αυτά μου τηλεφώνησε
λίαν αγαπημένη,
Λευτερωθείσα συγγενής
εισέτι παγωμένη…
!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ίδιο πάθαμε και μείς παραμονές Χριστουγέννων. Ο τεχνικός της Βρίτις Γάς όμως ήρθε σε λίγες ώρες, γιατί είχαμε όλο το σύστημα, καυστήρα και σωλήνες διπλά ασφαλισμένο για ένα ευτελές ποσόν 8 λιρών μηνιαίως. Έτσι δεν κακοπάθαμε για πάρα πολλές ώρες όπως ίσως θα έλεγε η θειά μου η Ντολόρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Νομίζω ότι άν το είχαμε δαγκώσει για κάνα δυό μέρες θα είχα γράψει ελεγεία και γώ αναλόγως.
Ο τεχνικός της Μπριτισγκάς
ΑπάντησηΔιαγραφήκατέφθασεν ασμένως
τις παροχές ερύθμισεν
κι ας ήτο κουρασμένος
Είναι ευχή Θεού τρανή
σε κάτι τέτοιες ώρες
ο τεχνικός να έρχεται
που λέει κι η Ντολόρες
Η τύχη φίλοι μου καλοί,
ΑπάντησηΔιαγραφήσας τρέχει απ τα μπατζάκια
τους τεχνικούς τους βρίσκετε
σαν νάναι κουλουράκια
Ρωτήστε με και μένανε
τι τράβηξα καημένος
ο λέβητάς μου χάλασε
κι έμεινε χαλασμένος...
Ανάθεμά σε λέβητα
Διαγραφήκαι τρισανάθεμά σε,
Κακούργε κι ανεπρόκοπε
ανθρώπους δεν λυπάσαι;
Να το θυμάσαι όμως αυτό
αν παραμείνεις κρύος,
Μόλις περάσει το κακό
θα πεταχτείς αγρίως!
Στα νιάτα σου με ζέστανες
Διαγραφήκαι σ΄ είχα εκτιμήσει,
μα άραξες και βολεύτηκες
και ‘να’ και αν χιονίσει…
Δούλευες μόνο αν γούσταρες,
πάγωσα ως το μεδούλι,
τί το κρατάς μου λέγανε,
πατέρας, μάνα, …ούλοι
Ωραίο δώρο μου ΄δωσες,
κρύωσα σαν αρκούδα
μέχρι που με ξεδόντιασες
με το φιλί του Ιούδα
Δεν είμαι εκδικητικός
μα μ’ έκανες θηρίο
«να ξέρεις πως η εκδίκηση
τρώγεται πιάτο… κρύο»
Γιάννη,
Διαγραφήνομίζω πως πρέπει να στήσουμε ένα γιορτινό τραπέζι "μετά την απελευθέρωση" με οίνον κράτιστον, τερψιγάστρια εδέσματα και ...στίχους φιλοπαἰγμονας/σκωπτικούς ούτως ειπείν...
Η δε "απελπισμένη ωδή του μπελαλή λέβητα" πρέπει να τυπωθεί πάραυτα για το επόμενο συνέδριο της... Ψυχιατρικής και να διανεμηθεί στους συνέδρους!
Νώντα, αυτό που πρότεινες
Διαγραφή(μιλάω για το τραπέζι)
Το ‘χω στην σκέψη μου καιρό,
στο νου μου όλο "παίζει"
...πώς θα βρεθούμε "λεύτεροι"
πίνοντας το κρασάκι,
μ΄ έμπνευση ν΄ απαγγέλλουμε
στιχάκι το στιχάκι
Θα πιούμε μπόλικο κρασί
και στίχους θα σκαρώνω,
για μπελαλήδες λέβητες
να λέω, και να... κρυώνω
Μετά θα ξομολογηθώ
για ένα θερμοστάτη
που τόσο τον αγάπησα
…χωρίς να πάρω αγάπη
(μ΄ άφησε μες την παγωνιά
να τον παρακαλάω
κι από το κρύο που έφαγα,
΄κόμη παραμιλάω)
Θα λέω για θερμοσίφωνες
(κι όταν μιλώ δεν παίζω),
που από βέρο Έλληνα
με κάνανε Σκωτσέζο
Νώντα θα με παρηγορείς
για όσα έχω περάσει;
Aυτά, μα κι άλλα βάσανα
με έχουνε γεράσει
Να πάω σε Ψυχίατρο
και να τον κάνω φίλο
ή νά ‘βρω τον πνευματικό
που καλυβώνει ψύλλο;
Αχ, δεν βαριέσαι Νώντα μου
κακούς γέμισ’ ο τόπος,
μα εμείς θα τους ξεχάσουμε
αφού υπάρχει τρόπος
Γιατί αγαπάμε το κρασί
και όλο θα το πιούμε
και μες την νύχτα φίλε μου
θα σιγοτραγουδούμε
Κι εσύ που τόσο αγαπάς
γάτες και τερψι-γάστρια,
θα ρονρονίζεις φεύγοντας
στης νύχτας τα φανάρια
ΕΔΩ Ο ΚΑΘΕ ΠΟΙΗΤΗΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΡΟΧΕΙΡΟΥ ΩΧΡΙΑ
ΔιαγραφήΣΗΚΩΝΕΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΙ ΕΠΕΙΤΑ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ
[Νωρίτερα κατεβάζει και τα τελευταία μπουκάλια γκράπας από το καλάθι στα "γράδα"]
ΤΕΛΕΙΑ!!! ΕΙΣΤΕ ΥΠΕΡΟΧΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφή