Τα παγωμένα νερά των Θεοφανίων…

 

                                                         Σπύρος Βασιλείου

 

Τούρκος που βαφτίστηκε Χριστιανός άρπαξε το Σταυρό στην Πόλη. Κι ο Τζόκοβιτς σε καραντίνα χωρίς βίζα στην άπιστη Αυστραλία. Α-τενίζει από μακριά το τεραίν τη δόξης του. «Θέλουν να σταυρώσουν την Σερβία σαν το Χριστό» δήλωσε ο πατέρας του…  (Γιατί δε λέει και «την Ορθόδοξη» να το κάνει πιο καλό;) Κάπως έτσι προχωρεί ο κόσμος στις αφασικές και δυστοπικές κορωναϊκές ημέρες μας...

Κάθε χρόνο τα Θεοφάνια, από τότε που ήμουν παιδί, θυμούμαι πως απόφευγα από μια στιγμή κι έπειτα να παρακολουθώ τον αγιασμό των υδάτων στην πλατεία του χωριού μου. Όπως απέφυγα στη μέχρι τώρα ενήλικη ζωή μου να τρέχω σε μαρίνες ή παραθίν’ αλός σημεία  να δω τις εορταστικές τελετές…

Θεοφάνια του χίλια εννιακόσια εβδομήντα τόσο... Κρύο και το μέγα έλεος. «Κρούσταλα» κρέμονταν από τις στέγες και πάγος γυαλί το λιωμένο χιόνι. Στην πλατεία του χωριού έφερναν ένα μεγάλο χαρανί (μεγάλο χάλκινο καζάνι) και το γέμιζαν με νερό. Σ’ ένα ίδιο μαζεύαμε και εξοικονομούσαμε το βρόχινο νερό από τις αστροχιές και που αργότερα —σαν ήρθε το νερό στο σπίτι— αποθηκεύαμε το στάρι για τα πουλερικά... Όταν ερχόταν η ώρα να ρίξει ο παπάς το σταυρό στο νερό, οι νέοι κυρίως συνωθούνταν γύρω από το μεγάλο καζάνι τάχα για ν’ αρπάξουν το σταυρό αλλά με τρόπο όλο αυτό το ανθρωπομάνι πάσχιζε να ρίξει κάποιον μέσα στα νερά, έτσι για αστείο. Και τι πιο εύκολο από το να καταφέρουν να ρίξουν μέσα στα παγωμένα νερά το μπάρμπα Γιάννη τον Μούρα, έναν ξενομερίτη και απορφανισμένο γέροντα μέθυσο, ναυάγιο της ζωής που προσάραξε σ’ αυτήν την πλατεία και ζούσε κάνοντας θελήματα και ρητορεύοντας τις ώρες της δυνατής του μέθης…

Μια φορά κατάφεραν να τον ρίξουν στο νερό… Θυμάμαι το ξαφνιασμένο του βλέμμα, την οδύνη στο πρόσωπο και την προσπάθειά του να βγει μέσα από τα νερά. Το σύγκορμο τουρτούρισμά του ανάμεσα στον κόσμο όταν βγήκε. Έφυγα βαθιά λυπημένος και τράβηξα για το σπίτι ακούγοντας τα χάχανα του κόσμου.

Τα Θεοφάνια όταν βλέπω τους δεσποτάδες να ετοιμάζονται να πετάξουν το σταυρό νιώθω πως πέφτω μέσα σε κρύα νερά, παγωμένα σαν το θάνατο και μου ’ρχεται να ουρλιάξω από τον πόνο.