Το ...«Σύμβολο ανυπακοής»!

 

                                                       Μουσείο Μπενάκη (συλλογή Χαρισιάδη)

Μέσα σε όσα, αρκούντως αμετροεπή και εκνευριστικά, ακούσαμε αυτές τις μέρες σχετικά με  το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη και τις χρήσεις που αυτό –ως δημόσιος πολυχώρος, παιδική χαρά, θέατρο παραστάσεων-συμπαραστάσεων κ.ο.κ..) μπορεί να (επι-)δέχεται– κι εμείς να ανεχόμαστε αδιαμαρτύρητα,  θαρρώ η χτεσινή κορωνίδα του Δήμαρχου της πόλης των Αθηνών κ. Χ. Δούκα ότι «το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη αποτελεί σύμβολο μνήμης, αγώνα και ανυπακοής» έχει ξεπεράσει κάθε όριο γελοιότητας. Αντί άλλου σχολιασμού μεταφέρω εδώ μερικ΄ς χρήσιμες πληροφορίες από έγκυρες πηγές διαδικτύου  σχετικές με το «Μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη»:

Το φιλοτέχνησε ο γλύπτης Φωκίων Ρωκ και τις εργασίες ανοικοδόμησής του επίβλεψε ο αρχιτέκτονας Εμμ. Λαζαρίδης. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 25 Μαρτίου 1932, επέτειο της Εθνικής εορτής. Όπως όλα τα μνημεία αυτού του τύπου, είναι ένα κενοτάφιο προς τιμήν των πεσόντων στους απελευθερωτικούς πολέμους. Αποτελεί μια αστική σύνθεση με αρχές γαλλικής πολεοδομικής παράδοσης και κλασικισμού, συνδυασμένες με το μοντέρνο πνεύμα της Άρ Ντεκό και με συμβολικές αναφορές στην ελληνική αρχαιότητα. Το γλυπτό παριστάνει τη γυμνή ανδρική μορφή, ενός νεκρού πολεμιστή, ξαπλωμένη. Ο νεκρός πολεμιστής στο αριστερό χέρι κρατάει κυκλική ασπίδα, στο κεφάλι φοράει αρχαίο κράνος ενώ το πρόσωπό του είναι γυρισμένο προς τα πλάγια. Αριστερά και δεξιά της παράστασης έχουν χαραχτεί φράσεις από το έργο «Περικλέους Επιτάφιος» του Θουκυδίδη: αριστερά το ΜΙΑ ΚΛΙΝΗ ΚΕΝΗ ΦΕΡΕΤΑΙ ΕΣΤΡΩΜΕΝΗ ΤΩΝ ΑΦΑΝΩΝ από την περιγραφή της ταφικής τελετής  και στα δεξιά το ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ. Στο μέσο του κενοταφίου χαράχτηκε με μικρότερα γράμματα η φράση: ΕΙΣ ΑΦΑΝΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ. Τον τοίχο περιβάλλουν εκατέρωθεν πελεκημένοι πωρόλιθοι όπου είναι χαραγμένα, κατά ενότητες, τα ονόματα τόπων που έδωσε πολύνεκρες μάχες ο ελληνικός στρατός στην νεότερη ιστορία. Στα αριστερά της σύνθεσης περιλαμβάνονται οι μάχες του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου. Στο κέντρο του μνημείου, στους πωρόλιθους που υπάρχουν στις κλίμακες, περιλαμβάνονται μάχες του Β΄ Βαλκανικού Πολέμου και της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Στα δεξιά της σύνθεσης συγκρούσεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και επιχειρήσεις του Ελληνικού Στρατού στη Ρωσία. Μετά την απελευθέρωση το 1944 πάνω στο κενοτάφιο προστέθηκαν τα πεδία των μαχών του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αργότερα οι επιχειρήσεις στην Κορέα. Το 1994 με απόφαση της Βουλής των Ελλήνων προστέθηκε και το όνομα «Κύπρος».

Επομένως, για νεκρούς πολέμων στήθηκε το μνημείο. Δεν βλέπω να αναφέρεται τίποτε για θύματα (ΤΡΑΓΙΚΩΝ) δυστυχημάτων, νεκρούς διαδηλώσεων ή κάτι σχετικό με την ανάμνηση πολιτικών ή κοινωνικών Αγώνων... 

Κοιτάζοντας αυτή την φωτογραφία με τους πεζοπόρους Έλληνες στρατιώτες, που πηγαίνουν στο μέτωπο του πολέμου του ’40, δεν μου έρχεται τίποτε άλλο στο νου έξω από τη θυμοσοφική απόφανση (του κάθε) Δούκα… Άραγε αυτοί οι στρατιώτες (ποιος ξέρει αν επέστρεψαν ποτέ στα σπίτια τους;) κινήθηκαν από θολές ιδέες όπως χρέος, τιμή, υπεράσπιση πατρίδας, ελευθερίας και εστιών ή από την ευρηματική  αρλούμπα της … «ανυπακοής» των λογής τρικυμισμένων μυαλών που αυτές τις μέρες φλυαρούν ακαταπαύστως;

 

 

                                              Αντώνης Κανάς , Θυσία (χαρακτικό)