στην Kατερίνα και στον Rodney
O ΓΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΥΛΟΣ
Φαίνεται πως οι εκκλησίες χρόνια τωρα
μισώντας τα αθώα ορυκτά
και τη ακούραστη ψιλή βροχή της γειτονιάς μας
είναι περίπου άχρηστες.
αν όμως κατι που υπάρχει στη θεσπέσια
της ύλης διαδικασία
πρέπει και ναχει έστω λιγοστήν ωφέλεια
Τότε οι εκκλησίες οπουδηποτε
καθώς ολόγυρα τα δέντρα τις κουτσομπολεύουν
είναι κι αυτές καλά χτισμένες
και περίφημες:
ο γάτος ο ωραία τολμηρός
με τα εξαίσια κίτρινα
στίγματα στη ζεστή μαλακωσιά του
μπορεί και σκαρφαλώνει και να χαίρεται
τον πιο πραγματικό θεό
ψηλά στον τρούλλο.
Νίκος Καρούζος
15.12.68
Σαν δώρο χριστουγεννιάτικο.-
Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με το κινητό μου στα ερείπια των ανακτόρων του Γαλερίου στην Θεσσαλονίκη. Οι γάτες στέκονται λες και συναποτελούν στοιχείο της τοιχοποιίας. Ο βαλκανικός μύθος που θέλει κάποιον να χτίζεται για να στεριώσει κάποιο φιλόδοξο χτίσμα εδώ ..."βρίσκει τον μάστορά του". Οι γάτες δήθεν ενσωματώνονται στο ψηφιδωτό κι όμως μένουν ελεύθερες, ερωτοτροπούν, παίζουν, γεννοβολούν ασταμάτητα. Και δεν υπάρχει πουθενά τρούλλος... Μόνον ουρανός από πάνω τους.
Το ποίημα είναι παρμένο απο το blog To Koskino όπου προσφέρεται με τη μορφή χειρογραφου του Νίκου Καρούζου. Το συνοδεύει ένα επίσης ιδιόχειρο σχόλιο πάνω στο ποίημα από την σημαντική ποιήτρια Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ.
Δεν έχω καταφέρει να εντοπίσω το συγκεκριμένο ποίημα σε καμμιά Ανθολογία η συλλογή ποιημάτων του Νίκου Καρούζου. Μάλλον θα πρέπει να συγκαταλέγεται στα πάμπολλα από τα "ανέκδοτά" του.
ΥΓ. Είχα πει πως θα επανέλθω με χαρμόσυνα αντιρροπώντας την λυπητερή καταστροφή του Αηβασίλη από την συντρόφισα Κρίστυ... [Συνεπής λοιπόν!]
Οι γάτες πάντα..
ΑπάντησηΔιαγραφήκι εγώ πέρασα για να σου ευχηθώ,
όλα τα καλά κι όπως τα θέλεις!
Κι εγώ μπήκα στο blog για να ευχηθώ Δάφνη μου.
ΔιαγραφήΠεραστικός...
Αντεύχομαι Υγεία Ελπιδα Αγαπη δημιουργικότητα.
Να κι ένα γατί που ζωντανεύει τα ερείπια. Ίσως να είναι μια υπερβατική γάτα από το Αιγυπτιακό πάνθεο ή ίσως οι ζωές που έστησαν την πέτρα. Ό,τι και να ΄ναι δένει την ακίνητη μεγαλοπρέπεια της ιστορίας με το εφήμερο του σήμερα. Γιατρέ αυτό δεν είναι κινητό είναι η κάμερα της Γουόλις Σίμπσον...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓ. , πήγαινα νά ανταμωσω κάτι φιλους...
ΔιαγραφήΚι εκεί που θα πήγαινα εικοσι μετρα από το ..."φωτογραφικό συμβάν" θυμηθηκα τον μακαριτη λογοτεχνη της πολης τον Τ. Χατζητάτση που σ΄ενα απο τα τελευταία διηγήματα του θα πηγαινε εκει που τώρα βαδιζα εγω [αυτός στην αναπαυλα μιας χημειοθεραπείας] να φάει ένα γλυκό που τόχε τάμα. Και νάσου περναει απο κει μια παλιά του γνωστή -για την ακρίβεια σύντροφός του- και αλληλοθυμήθηκαν για ώρα τα παλιά.
Οποτε νασου και οι γατες μεσα στο χωρόχρονο το αιωνιο "κινούν"... και "το φυλλαττειν"...
Αλλα σ΄εχασα και θα σε μαλωσω. Να μου στείλεις σου γυρεψα στο mail μου την αντρέσα ["βάλε μεσα την αντρεσα δειξε μου πως εχεις μπέσα" έλεγε ο μακαρίτης ο Ιωάννου στο "Κέντρο Διερχομένων"]