Η ΜΕΛΟ ήταν ή πρώτη γκοφρέτα (σήμερα "σοκοφρέτα") που γευτήκαμε σαν παιδιά... Φέρει βαρύ φορτίο της παιδικής μνήμης όπως για παράδειγμα οι προσφορές της που βρίσκαμε εσώκλειστες: Κάτι μακρόστενες χρωματιστες κάρτες με τις σημαίες και τις εθνικές ενδυμασίες όλων των κρατών της γης. Μια λιχουδιά που μ' ένα δίφραγκο έφερνε όλον τον κόσμο σε μια παιδική αγκαλιά. Με τα χαρτάκια αυτά κάναμε ανταλλαγές, γεμίζαμε άλμπουμ ή παίζαμε χτυπώντας τα στον τοίχο και κερδίζοντας τον άλλον όταν με την μικρή παλάμη μας μπορούσαμε να φτάσουμε -παντί τω τρόπω- το πλησιέστερο χάρτινο κράτος και να το καταλάβουμε...
Που τη θυμήθηκα τώρα αυτήν τη σοκοφρέτα της δεκαετίας του ΄70; Είδα χτες στα πεταχτά -ομολογώ δεν άντεξα/ κατάφερα να τη διαβάσω ολοκληρη- την παραληρηματική προκήρυξη των "κουνημένων" επαναστατών που με το όνομα Μ.Ε.Λ.Ο. ήρθαν να γλυκάνουν τη ...ΒΙΑ της χρεοκοπίας αυτής της χώρας αναλαμβάνοντας να διεκπεραιώσουν "εκτελέσεις". Το θέμα είναι πως ένω αυτά τα άτομα θυμούνται πολύ καλά τις κατακτήσεις του λαϊκού κινήματος -όπως φερ' ειπείν τη διάσημη "Πηγάδα του Μελιγαλά"- ξεχνούν τις παράπλευρες απώλειες που κατά καιρούς οι όμοιοί τους είχαν προκαλέσει. Θα έπρεπε όμως να θυμούνται, οι αυτόκλητοι και νεόκοποι αυτοί Αλ-Καϊντάδες της λαϊκής οργής και εκδίκησης, τις αμελητέες ανθρώπινες υπάρξεις ένος Θάνου Αξαρλιάν και του δεκαπεντάχρονου αφγανού μετανάστη Χαμιντουλά Νατζάφι ...καθώς βλέπω ότι θυμούνται -και πάλι πολύ καλά- ότι τα χέρια των ταξικών τους αντιπάλων κόβονται "ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΜΟ" με δρεπάνι και τα μυαλά τους χύνονται έξω από σφυρί που σπάει το κρανίο τους...
Αναρρωτιέμαι αν, ο δεκαπεντάχρονος Γρηγορόπουλος ή ο τριαντατριάχρονος Φύσας, θα ήθελαν τέτοιους υπερασπιστές της μνήμης τους και της αδικοχαμένης τους ζωής...
Τί να σας πω; Oι παλιομοδίτες αυτοί, με τα αποτελεσματικά χτυπήματα, εκτός από τις παλιές τους ιδέες και την κατάπικρη πια στο στόμα μου ΜΕΛΟ, έφεραν μνήμες από τα ανεκδιήγητα Zastava του μεταπολιτευτικού μας αντικονφορμισμού που πιά "είναι για τα σκουπίδια"!
YΓ. Τελικά μάλλον κάποιος ασυνείδητος ελέφαντας εκεί στο τυπογραφείο του Zougla.gr θα στραβοπάτησε φαίνεται και ....άλλαξε το όνομα των επαναστατών με τα Zastava και τις κατακέφαλες μπιστολιές, σε Μ.Ε.Λ.Ο (=Μαχητικές Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες) αντί του κανονικού όπως υπογράφουν, πυροβολώντας τα ελληνικά και προκαλώντας γλωσσοδέτη οι κοσμοδιορθωτές Μ.Λ.Ε.Δ. (=Μαχητικές Λαϊκές Επαναστατικές Δυνάμεις). Η παροραματική αφορμή που οδήγησε στο μικρό κείμενο που προηγήθηκε, οδηγεί και στο εύλογο αίτημα προς τον πυρήνα των επαναστατων να σκεφτούν ίσως την αλλαγή του ονόματος γιατί μάλλον θα μας δυσκολεύει κάπως να τους επικαλούμαστε, προσφωνούμε & αποκαλούμε σαν ΜΛΕΔες...
Ο Βαξεβάνης δημοσιεύει μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη στο Κουτί της Πανδώρας για το θέμα αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ για την παρέμβαση. Το διάβασα το κέιμενο του Βαξεβάνη. Ισχυρίζεται πως είναι "προβοκάτσια" ή κάνω λάθος; Ή σχεδόν ενοχοποιεί τον ...γνωστό δημοσιογράφο και λαϊκιστή τηλεδικαστή;
ΔιαγραφήΚι επειδή αγωνιώ μπορείτε να μου πείτε αν πιστευετε πως το χτύπημα αυτό έιναι "ορφανό" ή εγινε για να αποδείξει την ανύπαρκτη θεωρια των δύο άκρων;
Λοιπόν σας λέω τα δυο άκρα υπάρχουν και μάλιστα ένθεν και ένθεν έχουν διαβρωσει και εισχωρήσει σ' ολόκληρο το σώμα την ελληνική κοινωνία και το "υποτιθέμενο" Κοινοβουλιό της! Δεν είναι απαραίτητο να οπλοφορούν και να λυντσάρουν -για την ώρα- αλλα δοθείσες ευκαιρίας θα το κάνουν ωραιότατα.
Φυσικά και υπάρχουν τα δύο άκρα. Το έχουν αποδείξει αμέτρητες φορές. Όμως αυτά υπερασπίζονται με πάθος την ύπαρξη... μονάχα του αλλουνού!
ΔιαγραφήΟι έχοντες μετριοπαθή στάση αντιλαμβάνονται εύκολα τις ακρότητες από τη μια και την από την άλλη μεριά, που τελικά -όπως είναι αναμενόμενο- συγκλίνουν στη ρητορική και την ωμή -για να την χαρακτηρίσω έτσι "ευγενικά"- πρακτική τους.
Περί Βαξεβάνη τώρα...
Πριν κάποια (πολλά) χρόνια, κάποιος καλός μου φίλος -πολύ λογικός- θαύμαζε το Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, πίστευε πως επρόκειτο για αδιάφθορο και ηθικότατο δημοσιογράφο. Τον θαύμαζε. Τον άκουγε με θρησκευτική ευλάβεια (νομίζω ότι υπήρχαν σαν κι αυτόν πολλοί τέτοιοι χάφτες). Πριν λίγες ημέρες, άκρως απογοητευμένος, μού είπε: "δεν πίστευα ποτέ ότι θα εξελισσόταν έτσι ο Μάκης..."
Για τον Βαξεβάνη δεν μένει παρά να δούμε την πορεία του στα επόμενα χρόνια...
Όμως, δεν μπορούμε να αρνηθούμε πως στο κείμενό του τίθενται κάποια εύλογα ερωτήματα και απορίες.
Θα διαβάσουμε τις επόμενες μέρες πολλές ακόμη αναλύσεις-κριτικές επί του θέματος από πολλούς γνώστες-ειδικούς...