Ο παππούς του Τ. έστηνε το θέατρο του βουνού
αλλά ήταν και το πιο γρήγορο πιστόλι
διηγιόταν συγκινημένος ο Τ.
O θείος του Κ. ήταν μαυροσκούφης του Άρη
σαν τις κότες τούς έσφαζε τους φασίστες του Ζέρβα
έλεγε περήφανος ο Κ.
O πατέρας του Ν. ήταν στον Μελιγαλά,
έχωνε δυο-δυο τα κεφάλια μέσα
μας έδειχνε παραστατικά ο Ν.
Κι εμένα οι δικοί μου
μια ζωή κλεισμένοι στα σπίτια τους
και να μην έχω τίποτα να πω.
("Οικογενειακή παράδοση", απο το ποιητικό βιβλίο του Γιάννη Ευαγγέλου "Μαχνοβτσίνα")
Η θορυβώδης σιωπή -αμηχανία αν μη τι άλλο- είναι αυτό που χαρακτηρίζει εδώ και δυό μέρες την, κάποτε με ισχυρά και ευαίσθητα αντανακλαστικά, κοινωνική αντίδραση. Οι μέχρι χτες εκφραστές της ζωώδους βίας και επαγγελματίες του μίσους, καταμετρούν πλέον αναμεσά τους θύματα δυο νέους ανθρωπους ύστερα από ένα στοχευμένο, «επαγγελματικό», αδυσώπητο χτύπημα.
Οι εκφραστές (ψυχοπομποί ;) της κοινής γνώμης –opinion makers, δημοσιογράφοι, media κλπ- περιμένουν κατά πως φαίνεται κάποιον "να αναλάβει τη ευθύνη" για το τερατούργημα ώστε να τοποθετηθούν με επάρκεια και καταλλήλως. Προσπαθούν λένε –ξεδιάντροπα στρουθοκαμηλίζοντας- ν' αποφύγουν την ..."(sic) θυματοποίηση του θύτη" (μήπως και μπερδευτει το λαϊκό θυμικό και τρέχει στον ψυχαναλυτή...). Και εξακολουθουν να αντιτείνουν αντιρρήσεις για την "κατασκευασμένη-κατάπτυστη-και λαθεμένη θεωρία των δύο άκρων".
"Η Δημοκρατία μας" -εξαγγέλεται σε όλους τους τόνους και με κάθε μορφής επηρμένο ύφος- "είναι ισχυρή και θα αντισταθεί".
Πολύ αισόδοξο το μήνυμα πάνω στο ρήγμα π' άνοιξ΄ο σεισμός. Οδύνη και απελπισία για το κατάντημα αυτής της κοινωνίας.
«Όταν η συμφορά συμφέρει λογάριαζε την για πόρνη» έλεγε ο Ελύτης.
Έχω μονάχα τούτο να εκφράσω: Τα δυο άκρα και βέβαια υπάρχουν. Μα είναι πια τόσο κοντινά, καθώς σφιχταγκαλιάστηκαν θανάσιμα σ' αυτόν το κύκλο αίματος, που δύσκολα θα πάψει εδω. Η χτεσινή συμβολική ...Βάρκιζα της "Χρυσής Αυγής" το προοιωνίζει.
Η βία δεν μπορεί να είναι μητέρα παρά μονάχα τεράτων. Δεν υπάρχει σκοπός που αγιάζει τα μέσα. Αν δεν κατανοήσουμε την ουσία αυτού του πράγματος θα περιμένουμε τον κάθε σαλεμένο νου, να εκφράσει με λόγια και να διακηρύξει με πάθος, το δίκαιο της πράξης του ώστε ν' ακολουθήσει "η γνήσια και παλλαϊκή τοποθέτηση" κατά το δοκούν…
ΥΓ. Κάποιοι- που ίσως κι όλας βλέπουν οράματα, πιστεύουν στους αεροψεκασμούς, λατρεύουν τα λιντσαρίσματα, τους κρεμασμένους στο Σύνταγμα κλπ - ελπίζουν ακόμα πως ...ίσως ...η ...Αλβανικά Μαφία θα αναλάβει τη ευθύνη. Πως δουλειές της νύχτας τάχα οδήγησαν…
Νύχτα μαύρη οδηγεί τη σκέψη τους.
Ο τρόπος που έγινε η εκτέλεση, η επιλογή του όπλου, η αδίστακτη στάση των εκτελεστών και η εκπαίδευσή τους, μιλούν από μόνες τους. Εκτελεστές τέτοιου επιπέδου βρίσκεις μόνο στο παρακράτος και στους επαγγελματίες της Μαφίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαλέγετε και παίρνετε....
Άρα Δημοκρατία ...Zastava!
ΔιαγραφήΗ θρυαλλίδα (από το ποιητικό βιβλίο του Γιάννη Ευαγγέλου "Μαχνοβτσίνα")
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα ανάψει η θρυαλλίδα
κι οι εξεγερμένοι θα κατακλύσουν τους δρόμους σας,
κι οι πεινασμένοι θα κατασπαράξουν τις σάρκες σας,
κι οι λυσσασμένοι θα ξηλώσουν τα σύμβολά σας.
Κι όταν σβήσει η θρυαλλίδα,
οι εξεγερμένοι θα γυρίσουν στα σπίτια τους,
κι οι πεινασμένοι θα έχουν χορτάσει,
κι οι λυσσασμένοι θα ξαποστάσουν.
Κι οι υπόλοιποι θα μείνουμε να θρηνούμε για κάθε απώλεια.
Ευχαριστώ Der Schuler για την υπενθύμιση των στιχων...
ΔιαγραφήΝα θυμίσω αξίζει κι εγώ τους ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟΥΣ στιχους του ποιητή του 17ου αιώνα John Donne που ο Ερνέστος Χέμινγουέι χρησιμοποιήσε σαν προμετωπίδα του βιβλιου του "Για ποιόν χτυπά η καμπάνα":
«Κανένας άνθρωπος δεν είναι νησί, ακέριος μοναχός του.
Κάθε άνθρωπος είναι ένα κομμάτι ηπείρου, ένα μέρος στεριάς.
Αν η θάλασσα ξεπλύνει ένα σβόλο χώμα, η Ευρώπη γίνεται μικρότερη. Όπως κι αν ξεπλύνει ένα ακρωτήρι ή ένα σπίτι φίλων σου ή δικό σου. Κάθε ανθρώπου ο θάνατος λιγοστεύει εμένα τον ίδιο,
γιατί είμαι ένα με την Ανθρωπότητα.
Κι έτσι ποτέ σου μη στέλνεις να ρωτήσεις
"για ποιον χτυπά η καμπάνα". Χτυπάει για σένα».
Οι άνθρωποι σκοτώνουν χωρίς δεύτερη σκέψη στους πολέμους. Άρα μάλλον έχουμε πόλεμο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτον στρατιώτη κατά τη μάχη "τυχαίνει" ο αντίπαλος...
ΑπάντησηΔιαγραφή(Χτυπημα σχεδόν στα τυφλά, στο σωρό!)
Εδω ο φονιάς επιλέγει το θύμα του, σχεδιάζει και διεκπεραιώνει με αποστομωτική ψυχραιμία την όλη ...διαδικασία.