Το Κόκκινο και το Μαύρο

  
"Αισθανόταν γύρω του τη μυρουδιά του κλεμμένου χρήματος"

                                              Marie-Henri Beyle ή «Σταντάλ» (1783–1842), φράση από «Το Κόκκινο και το μαύρο»

  κ ό κ κ ι ν ο

 

   

μ α ύ ρ ο

  

                               (κάνετε κλικ στα χρώματα ΚΟΚΚΙΝΟ & ΜΑΥΡΟ)


 (…) Εξέτασα  έναν ποιητή τον Ρενάν. Εξέτασα ένα μυθιστοριογράφο, τον Γουσταύο Φλωμπέρ. Εξέτασα ένα φιλόσοφο, τον Ταίν. Εξέτασα τώρα έναν από τους σύνθετους εκείνους καλλιτέχνες, στους  οποίους ο κριτικός και  ο δημιουργικός συγγραφέας είναι στενά ενωμένοι, και απάντησα και στους πέντε αυτούς τόσο αξιόλογους Γάλλους την ίδια φιλοσοφία που της προκαλεί αηδία η παγκόσμια μηδαμινότης.  Φιλήδονη και διεφθαρμένη στον πρώτο,  πονηρή και σαν μετέωρη στον δεύτερο, φρόνιμη και μανιώδης στον τρίτο, φρόνιμη και μοιρολατρική στον τέταρτο, η φιλοσοφία αυτή στο συγγραφέα του «Κόκκινου και του Μαύρου» γίνεται το ίδιο ζοφερή, μα περισσότερο τρομερή. Η τρομερή αυτή αηδία των πιο θαυμαστών πνευμάτων μπρος στις μάταιες προσπάθειες της ζωής είναι δικαιολογημένη;  Ο άνθρωπος με τον εκπολιτισμό του δεν κατάφερε στ’ αλήθεια τίποτα άλλο παρά να κάνει πιο πολύπλοκη τη βαρβαρότητά του και να λεπτολογήσει την αθλιότητά του;
Στην οδυνηρή αυτή ερώτηση, όταν δε μπορούμε πια να πιστεύουμε, καλήτερη απάντηση δεν  είναι νανοίγουμε την ψυχή μας, όπως ο Μπελ, και ναντιτάσσουμε στη δυστυχία της αμφιβολίας την αρρενωπή δύναμη του ανθρώπου που βλέπει τη μαύρη άβυσσο του πεπρωμένου, -που δεν ξέρει τι του κρύβει η άβυσσος αυτή και δε φοβάται;

[από αυτοτελές κεφάλαιο για «Το κόκκινο και το μαύρο» από τη μελέτη του Paul Bourget : “Stendhal” (Henri Beyle)- Mτφρ. Πέτρου Χάρη-έκδοση 1925].