retrospective...

                                      

Κι όμως, στο μνημόσυνο φωνάζαμε «Θάνατος».
                                            Γιάννης Ευαγγέλου, 6.12.2009, Μαχνοβτσίνα*

 

 (...) "Σήμερα, με τις τριάντα σημειώσεις της Μαχνοβτσίνας (ο τίτλος είναι μια αναφορά στον «αναρχικό στρατό» που δημιούργησε στην Ουκρανία ο Νέστορας Μάχνο στα χρόνια 1918-1920) ο Γ. Ε. κάνει μια εξαιρετική, κατά τη δική μου εκτίμηση, πρώτη λογοτεχνική κατάθεση: οχτώ χρόνια συμμετοχής στον αναρχικό χώρο και στις αντιφατικές του περιδινήσεις κατασταλάζουν σε μια ολόπικρη πολιτική απορία, στην άρνηση της αυτοκατάφασης, της ιερουργημένης βίας, του «επαναστατικού» φαντασιακού που ονειρεύεται «δρόμους στρωμένους με αίμα» και «επιδιορθωμένους» ανθρώπους. Και όλα αυτά στον απόηχο της βιωματικής ειρωνείας του ύστερου Μπρεχτ και (κυρίως) του Περιθωρίου του Μανόλη Αναγνωστάκη" (...).

[ από σημείωμα του συγγραφέα Θανάση Τριαρίδη για την ηλεκτρονική -ελεύθερη δικαιωμάτων- διάθεση της ποιητικης συλλογής του Γ.Ε.]



 Εδώ Πολυτεχνείο

Οι οχτώ με τις σημαίες μπροστά για κάλυψη
μια σειρά με μικρά κοντάρια ανάμεσά τους
μια δεύτερη σειρά με μεγάλα κοντάρια πιο πίσω
οι τέσσερις με τα παραλάιζερ να καλύπτουν τις γωνίες
οι δύο με τα μπουκάλια τέρμα πίσω
η Δ. κι η Χ. πίσω γωνία, με μάλοξ και νερό
κι ο Α. να συντονίζει από το πλάι.
Έντεκα μέρες προετοιμασία
πώς θα περάσουμε μέσα απ’ τους Κνίτες,
κι αυτοί οι άτιμοι δεν εμφανίστηκαν.
Ευτυχώς, δηλαδή, γιατί δεν είχα ξαναχτυπήσει άνθρωπο,
άλλο τι τους είπα για να με βάλουν στην πρώτη γραμμή.




Με τον τρόπο του Μ.Α.

Εκεί πρωτογνωριστήκαμε με τον Μιχάλη, τη Ράνια, τον Θανάση, τον Αλέξη, τον Νίκο, τη Λαμπρινή...
Εκεί στήναμε ατέλειωτες κουβέντες. Για την επανάσταση που καθυστερεί, για τους μπάχαλους, για την πρέζα στην πλατεία. Για τον Νετσάγεφ, για τον Μπούκτσιν, για τους καταστασιακούς. Αλλά και για τον τσακωμό με τη μάνα, για τον έρωτα που χάθηκε, για την αρρώστια του πατέρα.
Τώρα πια, δεν μιλιόμαστε. 




Η κολλεκτίβα

Ο Τ. θα διοργάνωνε τις εβδομαδιαίες προβολές.
Ο Β. θα πρόσφερε δωρεάν μαθήματα κιθάρας.
Η Γ. θα αναλάμβανε τη συλλογική κουζίνα.
Ο Κ. θα έστηνε τη δανειστική βιβλιοθήκη.
Η Λ. θα έκανε μαθήματα Ελληνικών σε μετανάστες.
Από τότε, δεν τους ξανάδε κανείς.

 
*Μαχνοβτσίνα -τριάντα σημειώσεις