Οι κύκνοι στη Νέα Ορλεάνη είναι ...μαύροι!

Στο Σίτυ Πάρκ της Νέας Ορλεάνης, υπάρχουν μικρές λίμνες όπου μπορεί  κανείς να διακρίνει ανάμεσα στα υπόλοιπα υδρόβια πουλιά κατάλευκους κύκνους να πλέουν με μεγαλοπρέπεια και ακατάδεκτο εγωισμό.
Συνυπάρχουν με τους σπάνιους  και γοητευτικούς επίσης ...μαύρους κύκνους!

Σε απέραντη λίμνη φρίκης μετατράπηκε η πόλη όταν το 2005  ο Katrina σάρωσε  την Λουιζιάνα με 280 χλμ την ώρα και το τεχνητό φράγμα στον Μισισσιπή κατέρρευσε μην αντέχοντας τον όγκο του νερού που δέχτηκε.  Εικόνες αποκάλυψης με 1.800  νεκρούς και 150 χιλιάδες ανθρώπων που έφυγαν γι’ αλλού.

                               Πίνακας από το Τhe Ogden Museum of Southern Art -New Orleans.

Εννιά χρόνια μετά, η πόλη έχει φαίνεται ξαναβρεί για τα καλά τους παλιούς ρυθμούς της. Το καθημερινό καρναβάλι στη Μπέρμπον στρητ -με την αφόρητη μπόχα της- και τους άλλους δρόμους, με τις ορχήστρες να σταματούν την κυκλοφορία, έχουν και πάλι την τιμητική τους. Το πνεύμα των spirituals φανερό στις εκκλησίες. Μια πόλη που χορεύει, μεθά, χαίρεται ολημερίς. Γιατί όλα εδώ είναι jazz. Ως κι οι κηδείες έχουν δικαίωμα σε μια funeral jazz band. Στο Φρέντς κουώρτερ μπορείς όλη τη νύχτα να τριγυρνάς σαν ρέμπελος σκύλος πίνοντας καπνίζοντας κι ακούγοντας μπλουζ τoυ Μισσισιπή ή τζαζ από -φημισμένα ή όχι, πάντως εξαιρετικά- συγκροτήματα. Ακόμα και "βουντού" (woo-doo) jazz. Tι κι αν η σύνθεση των συνόλων παρουσιάζει μια ...επίπλαστη πλειοψηφία λευκών; Στέκονται πίσω τους ο Duke Ellington,ο Louis Armstrong ,η Ella Fitzgerald, η Mahalia Jackson...

H φτώχεια παραμένει στο απυρόβλητο, οι μαύροι όμως κάτοικοι της πόλης  ξαναζούν. Μετά την καταστροφή ίσως αρμονικότερα πια με τους λευκούς. Καθώς αποτελούν την πλειοψηφία εξακολουθούν να δίνουν το κυρίαρχο στίγμα στην πόλη. Το ρυθμό, τη μουσική τους, το χρώμα τους, τις συνήθειες, το κρεολέζικο φαγητό τους, την παρδαλοσυνη,την ιερή τους τρέλα.

Είναι οι μαύροι κύκνοι στο θαυμαστό βαλτοτόπι της Λουϊζιάνα!