"Βρέθηκε ο Βαγγέλης!"

...ένα σαπισμένο φύλλο πλάι στη λίμνη.

-Σαντιάγο, μικρέ μου, του φώναξε τί σου συμβαίνει;

Ο Σαντιάγο Νασάρ την αναγνώρισε.

-Με σκότωσαν καλή μου Βένε, είπε.

Στο τελευταίο σκαλί σκόνταψε μα σηκώθηκε αμέσως. «Φρόντισε ακόμα και να τινάξει με μια κίνηση του χεριού το χώμα που ’χε κολλήσει στα εντόσθιά του» μου είπε η θεία μου Βένε. Κατόπιν μπήκε στο σπίτι του από την πίσω πόρτα, που ’ταν ανοιχτή απ’ τις έξη, και σωριάστηκε φαρδύς πλατύς μες στην κουζίνα.

[ Από το «Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου»  του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, μτφρ. Σάμης Ταμπώχ ] 

Καημένε Βαγγέλη,

παλληκαράκι από το Ρέθυμνο που βρέθηκες στην άξενη γη της Ηπείρου μονάχος,

Δύστυχε, μικρούλι μου Αλέξανδρε της Βέροιας,

που δε βρέθηκε πουθενά το κορμάκι σου,

Καταρίνα Μπλούμ, Σαντιάγο Νασάρ, υποθετικά -μα καθόλου ανύπαρκτα!- όντα… 

κι όλοι εσείς που δεν πέσατε ευκλεώς μα άδοξα τελείως, και τόσο ανέντιμα, δόλια, πρόστυχα σας πήρε το χώμα…

Για την αποκρουστική σιωπή των διαλυμένων τοπικών κοινωνιών, για την ανικανότητα των αρχόντων, για τις ανίερες συμμαχίες-συνομωσίες-συνενοχές- συμπράξεις των μικρών μικρότατων  ανθρώπων, για τις φρικτές και δολοφονικές διαμεσολαβήσεις τάχα ηγετίσκων, τις καταστρεπτικές αναβολές στην ανάληψη πρωτοβουλιών, τις φρικώδεις υστεροβουλίες, το σάπισμα του ανθού της κοινωνίας μέσα από ομάδες-φατρίες-συμμορίες που προωθούν το  bullying στα απανταχού εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας…

Για όλα αυτά που αποδείχθηκαν ωμές σκοπιμότητες, κι είναι ακριβώς αυτά που σας σκότωσαν…

Μια συγγνώμη -τη συγγνώμη μου- 

Κι ένα ντρέπομαι -τη ντροπή που μου ανήκει- 

Για όλους εσάς που δεν ανθίσατε παιδιά μου.

Σαν εξιλέωση για τις κοινωνίες μας που καταλυμένες, ανήμπορες ένοχες, σπαρασσόμενες, βαθειά διεφθαρμένες θα συνεχίζουν ανόητα-παγερές-παραλυμένες να βλέπουν τον ανθό της ζωής να θερίζεται από το Κακό.