Πήρα φακελάκι

...από ποιήτρια!

Δωρεάν ελάβατε

δωρεάν δότε... 

                         [Ματθ. ι' 8]

Ήρθε στο ιατρείο και μου τό 'φερε η ίδια. Εσώκλειστο σε φάκελο λευκό μου το ενεχείρησε. Άδηλο. Αινιγματικό... Υπομειδιούσε εκείνη.
"Τί είν' αυτό; Φακελάκι να υποθέσω;" Φωναχτά κάπως εγώ.
"Άπαγε της βλασφημίας! Ασημένιο δώρο ποίημα"...γελώντας μου είπε. "Ανέκδοτο και αφιερωμένο..."
Η αγαπητή φίλη Ουρανία Κουνάγια, δόκιμη ποιήτρια με δυό ποιητικές συλλογές στο ενεργητικό της τυπωμένες ήδη -κι άλλη μια στο δρόμο- μου χάρισε ένα ποίημα, θέλω να πώ, και με συγκίνηση σας το φανερώνω!

Κ υ ν η γ η μ έ ν ο ι 

                                              Στον Νώντα

                                        για τις ευαισθησίες του

Μάτια ταύρου πριν την αρένα

  οι νύχτες

Οι άνεμοι ανίσχυροι να φέρουνε

αυγές

Το βλέμμα αδέσποτο όπου πονεί

Έτσι είπαν εκείνοι που δεν

θάλπουσες αγκαθιές έκλειναν δρόμους

Αντίπερα δεν μιλούσαν

για τα άδεια παπουτσάκια των παιδιών. 

Άδεια παπουτσάκια κι άλλα απομεινάρα προσωπικών 
αντικειμένων παιδιών του Άουσβιτς. Μουσείο Άουσβιτς Πολωνία.
[ φωτ. Ν.Τσίγκας]