Τριάντα!

(Διασώστες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στη θάλασσα του κόσμου)

[...] Αλλά βρε γαμώτο, πελάτες του Βασιλόπουλου, του Μαρινόπουλου και του Θανόπουλου, βγάλτε τρία φράγκα από την τσέπη! Κόψτε τα από τα ντελικατέσεν. Θα κάνετε καλό στην υγεία σας και την ψυχή σας – όση σας έχει μείνει...

Νίκος Δήμου, Οι χωρίς Ε9

                                           

Οκτώβριος. Κυκλοφόρησε εδώ και μέρες το 30ο τεύχος της "Σχεδίας". Τριάντα μήνες ή σχεδόν τρία χρόνια αδιάλειπτης κυκλοφορίας και παρουσίας (πώς γλυστράει ο καιρός,  αλλά και πως δεν "παλιώνουν" και δεν ξεθυμαίνουν κάποια πράγματα...). Από τα πρώτα δηλαδή χρόνια "της Κρίσης" το περιοδικό των αστέγων βγήκε κι αυτό μαζί τους στο δρόμο. 

Πρωτοβουλία έξοχη που προφανέστατα έχει ευδοκιμήσει και πετύχει το στόχο της. Το περιοδικό δεν πωλείται πουθενά αλλού παρά μονάχα στο δρόμο (στις διόδους και τις παρόδους και τις πλατείες). Μπορεί κανείς αν το επιθυμεί να το λαβαίνει και στο σπίτι του η στη δουλειά με συνδρομή. Με τρία μονάχα ευρω βοηθάτε τους αστέγους και τη συνέχιση της ωραίας προσπάθειας. 

Περιοδικό με ενδιαφέρουσα ύλη , ωραίο στήσιμο, ποιοτικές φωτογραφίες, γελοιογραφίες ,συνεντεύξεις, ειδήσεις από το χώρο των αστέγων και δράσεις. Στο τωρινό τεύχος, εκτός των άλλων λίαν ενδιαφερόντων,  και μια συνέντευξη του αγαπημένου φίλου Νίκου Δήμου που φέτος κλείνει αισίως τα ογδόντα και τα  γιορτάζει στο Μπενάκειο -όπου έχει δωρίσει το φωτογραφικό του αρχείο - με μια τιμητική έκθεση "εφ΄όλης της ύλης" (Προλάβετε!)    

  

Πέρυσι το περιοδικό μετά την τιμητική διάκριση «Community Impact Award» έλαβε και το "Βραβείο του Ευρωπαίου Πολίτη" για το 2014. Στα "Νέα" διαβαζουμε: [...] Η βράβευση αφορά το περιοδικό και τις πρωτοβουλίες «Γκολ στη Φτώχεια» (ελληνική ποδοσφαιρική ομάδα αστέγων) και «Ένας Καφές σε Περιμένει». Οι τρεις πρωτοβουλίες συνθέτουν ένα σημαντικό κομμάτι, αλλά όχι το σύνολο του πεδίου δράσεων της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας «Διογένης» [...]  

Φέτος οι έλληνες άστεγοι κατέκτησαν και το ..."μουντιάλ" ποδοσφαίρου των αστέγων. Η πρωταθλήτρια ελληνική κρίση φαίνεται πως... γενά και πρωταθλητές. Ιδού άλλο ένα μήνυμα ελπίδας (διάβαζουμε γι' αυτό στο παρόν τεύχος).

  

Την επόμενη φορά που θα συναντηθείτε στο δρόμο με τους ανθρώπους της Σχεδίας με τα χαρακτηριστικά κόκκινα γιλέκα που θυμίζουν [προφανής η παραπομπή και σοφά επιλεγμένη ως καμπάνια]  ατομικά σωσίβια θαλασσομάχων, μην τους προσπεράσετε. Πάρτε για σας ένα τεύχος κι άλλο ένα για να δωρήσετε σε φίλο σας ή δικό σας άνθρωπο. Οι άνθρωποι της "Σχεδίας" παρά τα φαινόμενα δεν βοηθιούνται από εσας αλλά σας βοηθούν... Δεν παίρνουν ελεημοσύνη αλλά σας ελεούν!

Αυτό το λέω γιατί πια τους βλέπω σαν διασώστες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Που καθόλου δεν περισσεύει στις μέρες μας...

ΥΓ. Και ...όσοι ζείτε στη Θεσσαλονίκη, έχετε το νου σας μην κι ανταμώσετε τον πωλητή της "Σχεδίας" τον κ. Λευτέρη" (υπογράφει ως Λευτέρης ο 40ος). Αυτός μαζί με το τεύχος της Σχεδίας και την απαραίτητη απόδειξη για τα 3 Ευρώ που πληρώσατε μπορεί να σας δώσει κι ένα χαρτάκι με στίχους απλούς δικούς του.  Μ' αυτούς "σχολιάζει" το εξώφυλλο της προηγούμενης Σχεδίας (του προηγούμενου δηλαδή μήνα). Εκεί μπορεί να διαβάσετε κάτι σαν και το παρακάτω που εμένα μου θύμισε τον σπαρακτικό Λόρκα στο ποίημα "Τούτο το χελωνάκι δεν έχει μάνα...":

 

Αφγανή, Κούρδα, τσιγγάνα

ζει στους δρόμους στη Αθήνα

την εγέννησε μια μάνα

την πεθαίν' η φτώχεια , η πείνα

Τραγική είν' η εικόνα

Βαθεια θλίψη δείχνει, πόνο

Πως αντέχει στο "χειμώνα"

η ψυχή της ξέρει μόνο

Αυτή τη ζωή στο δρόμο

ποιός θα βγει να την μαζέψει

λες να βγάλουν κάποιο νόμο

την "πληγή" να την γιατρέψει;

Εύχομαι ω της "σχεδίας"

φωτογράφοι ομοιοπαθείς,

τα ίχνη της αδικίας

μην τα βρει ξανά κανείς.