Έγκλειστοι...

Τα εξωτερικά σύνορα κλειστά, η χώρα σε ασφυξία. Είκοσι δύο χιλιάδες εγκλωβισμένοι πρόσφυγες και μετανάστες σε "κέντρα φιλοξενίας" σχεδόν σε κάθε γωνιά της χώρας. Αναμένεται να φτάσουν σύντομα ίσως και τις 200 χιλιάδες (αν λίγο ακόμα προσπαθήσει η "ενωμένη Ευρώπη" και η απρόβλεπτη γείτων Τουρκία).  "Αποθήκη ψυχών" - απέραντο Hot spot χαρακτηρίζουν ήδη κάποιοι την Ελλάδα. 
Σε κατάσταση ψυχιατρικής εμβροντησίας κυβερνήτες και κυβερνώμενοι (όλοι μας...). Τί μέλλει γενέσθαι;

Διαβάζω από τον Παναγιώτη Κονδύλη, τον σπουδαίο αυτόν διανοούμενο που χάσαμε πρόωρα:

[...] Υπάρχουν "κράτη δικαίου", όμως δεν υπάρχουν"ανθρώπινα δικαιώματα", αν νοήσουμε τον όρο στην κυριολεξία του. Ως ανθρώπινο δικαίωμα επιτρέπεται να θεωρείται μονάχα ένα δικαίωμα το οποίο απολαμβάνουν όλοι οι άνθρωποι, δηλαδή χωρίς την μεσολάβηση εξουσιαστικών αρχών και συλλογικών υποκειμένων (πχ εθνών και κρατών), που από εννοιολογική και φυσική άποψη είναι στενότερα από την ανθρωπότητα ως σύνολο. Επιπλέον, ένα γνήσιο ανθρώπινο δικαίωμα θα πρέπει να ισχύει και να απολαμβάνεται παντού όπου υπάρχουν άνθρωποι, δηλαδή παντού όπου επιθυμει να εγκατασταθεί καθένας [...]*

Πού να 'βλεπε τί θα συνέβαινε στον κόσμο μας είκοσι χρόνια από τότε που τα έλεγε αυτά...

Και μόνο το δημοψήφισμα για την κατάργηση της ισονομίας στους ... παραπτωματίες/εγκληματίες αλλοδαπούς που διεξάγεται σήμερα στην Ελβετία

ή 

τον νόμο για την αφαίρεση & κατάσχεση  των τιμαλφών και μικροσυσκευών των προσφύγων στην Δανία σαν αντιστάθμισμα στα έξοδα του Κράτους που "φιλοξενεί"

ή 

την πρόταση κάποιου Δημάρχου στο Βέλγιο που πρότεινε εκθύμως ένα είδος Γκουντάναμο για τους πρόσφυγες (όμως μεγαλοθύμως: χωρίς βασανιστήρια!)

ή 

την διαδοχική προληπτική πυρπόληση  πιθανών κέντρων εγκατάστασης προσφύγων στα Γιαννιτσά...  


Αυτή η θεόκλειστη πόρτα στη φωτογραφία μοιάζει να με ειρωνεύεται φανερώνοντάς μου έναν ψεύτικο ουρανό...

 * Παναγ. Κονδύλης "Το αόρατο χρονολόγιο της σκέψης- Απαντήσεις σε 28 ερωτήματα", Εκδόσεις Στιγμή 1998.

Ασυναρτησίες...

Ήθελα νά 'ξερα... Tα βλέπει άραγε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας όλ' αυτά που συμβαίνουν εκεί ψηλά ή μόνον προεκλογικά παρετήρει τους ουρανούς; 

Μάλιστα αυτές τις μέρες το κακό παράγινε. Ύποπτοι σχηματισμοί  ύλης καπνώδους συστάσεως  έκαναν την εμφανισή τους στο γαλανό αίθριο της χώρας. Σε τακτικό πάντοτε και συνεταγμένο σχηματισμό "η ύλη" αύτη εκινήθη βορείως. Σαν κλέφτης, σαν τζίνι του λυχναριού, σαν επιβάτης του μαγικού χαλιού και σαν προσφυγομετανάστης λάθρα βιώσας [σε τόπους πολέμων, σε τόπους όδύνης, σε τόπους φτώχειας λαμπρής και ένδοξης παρακμής, ανελευθερίας και διωγμών] πέρασε πάνω από την, πτωχήν πλην τιμίαν,  FYROM-ίαν   κι αφού δια μιάς εμόλυνε τον ανύποπτον  υπουργόν Εξωτερικών του κράτους κ.κ. Νίκολα Πόποσκι, συνέχισε εκείθεν να κινείται βορειότερον, προς τας παραδουναβείους χώρας, εξακολουθώντας την δηλητηριώδη και τοξικήν πορείαν του. Nύκτωρ αφίχθη εν Βιέννη μετά δόξης. Επλανήθη πάνω από το θερινόν ανάκτορον -φάντασμα της παλαιάς αίγλης της Αυστρουγγρικής επικρατείας-  Σένμπρουν, πάνω από την διάσημή  Όπερα του άστεος και τον καθεδρικό του Αγίου Στέφανου με την ψιμυθιωμένη επικλινή στέγη και τα μαντεμένια ή μαρμαρόκτιστα κιβούρια των Αψβούργων αυτοκρατόρων στο υπόγειο και στις κρύπτες του. Εστάθμευσε υπούλως πάνω από τη αυστριακή καγκελαρία και έσταξε φαρμάκι φιδίσιο πάνω από το υπουργείο εξωτερικών όπου ...ενεδρεύει το  android κ.κ. Σεμπάστιαν Kούρτς.

Τα αποτελέσματα των ψεκασμών, μας έγιναν σήμερα  αντιληπτά μετά την "σύσκεψη των δυτικών Βαλκανίων χωρών υπό την αιγίδα της Αυστρίας" που ακολούθησε εκείνην των τεσσάρων του  Βίζεχραντ [απροκάλυπτοι και εξωθεσμικοί, κοινοί συνωμότες...]. 

Οι προαναφερθέντες, υπούλως και δολίως ψεκασθέντες υπουργοί, τραύλισαν τα παρακάτω [τα οποία αντιγράφω αναγκαστικά από τις εφημερίδες και τα ειδησεογραφικά πρακτορεία]:

[...] Αντιδράσαμε στις εξελίξεις σε άλλες χώρες, που βρίσκονται επί αυτής της επικίνδυνης διαδρομής που ακολουθούν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες οι οποίοι, εκκινώντας από τα ελληνικά νησιά,  [σώωωπα...] θέλουν να φθάσουν στη βόρεια Ευρώπη, και κυρίως στην Γερμανία.

 [...] Η τακτική ανοχής στη διέλευση των προσφύγων από τον πιο γρήγορο δρόμο προς την κεντρική Ευρώπη πρέπει να τελειώσει.    [Να υποθέσουμε πως θα επιλεγούν και θα υποδειχθούν δυσκολότερες διαδρομές επιβίωσης, σαν ένα είδος οδικού live/ survivor να λέμε.  Αυτός που θα βγει ζωντανός από το καινούργιο Κολοσαίον θα παίρνει χαρτιά και βούλες...].

http://www.lifo.gr/nhow/politics/91147

[...] Η πρακτική εφαρμογή των βημάτων που συμφωνήθηκαν κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης στη Βιέννη είναι πιθανό να κρατήσει περισσότερους μετανάστες στην Ελλάδα, το πρωταρχικό σημείο εισόδου στην Ευρωπαϊκή Ένωση από ανθρώπους που έρχονται από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία και σε άλλες προβληματικές χώρες [έλα τώρα ...δεν σε πιστεύω!]

Tώρα, περισσότερο από ποτέ, η απογοήτευση για την παραπαίουσα Ευρώπη περισσεύει. Αποφάσεις, φόρουμ, Κανόνες, Συμφωνίες, Συνθήκες, ντιρεκτίβες, ηθικολογία με το κιλό. Φυσικά  το καραβάνι προχωρεί [κυρ-Αλέξη] οι σκύλοι ουρλιάζουν [στα σύνορα!] αφού δόθηκε [...] πλήρης και εξ ολοκλήρου υποστήριξη της Μακεδονίας, και αποφασίστηκε αύξηση σε 20, του αριθμού των Αυστριακών αστυνομικών στα σύνορα της χώρας με την Ελλάδα [...].

Όσο για "τα γαλανά νησιά μας", που αντικρίζουν την Ιωνία, άρχισαν και τα ...βαφτίσια [εκτός από το σκοπούμενό τους "γκριζάρισμα" από την γείτονα και φίλη Ερντογανία].  Διάβασα λοιπόν πως η Νήσος Λέσβος [κι όχι "η Μυτιλήνη" Αλέξη] φέρεται πλέον στους κύκλους των media ως "Nησί των νεκρών προσφύγων"...

Μάλιστα.  
Κι η άμοιρη πατρίδα πια "χώρα των ζωντανών νεκρών-πρώην ευρωπαίων [και πολλών ακόμα πρώην]". 

Καταραμένοι ψεκασμοί... 

«Η τακτική ανοχής στη διέλευση των προσφύγων από τον πιο γρήγορο δρόμο προς την κεντρική Ευρώπη πρέπει να τελειώσει» Πηγή: www.lifo.gr

Μα ...πού πήγε "ο φούρναρης της Κώ";

                              

Ένας οπλίτης [20oς αιώνας]

[...] σαν τον μετανάαααστη

στη δική του γή...

  Τραγούδαα και έπλεα! Το "Κάμιρος"* -πλοίο βουνό- νύχτα μπαρκάρισε από τον Πειραιά. Όλο το απόγευμα  ταξιδεύαμε οδικώς προς το λιμάνι, από το Μεσολόγγι ορμώμενοι σε μια άρον άρον και καθόλου ηρωϊκή έξοδο από το Τάγμα νεοσυλλέκτων 39 ΤΕΝ. Στην Άρτα είπαν πως θα μας πήγαιναν. Εκεί πάντοτε πηγαίνουν "οι υγειονομικοί". Τα προσφυγάκια -στρατιωτάκια όμως; "Έχει λιμάνι βρε η Άρτα; Στούρνοι... Σαν πρόβατα επί σφαγήν μέσα στη νύχτα από το Αιγαίο μας περνούνε!" τους είπα.
Περάσαμε την "Άγονη γραμμή". Το πρωί με την δροσούλα πιάσαμε Κω. Επίστρατοι, ντυμένοι άλλα αντ' άλλων, αξύριστοι, ξενυχτισμένοι, άοπλοι έκοβαν βόλτες. Βαριούνταν κι έπιναν καφέ. Μπόχα κι ερημιά παράξενη. Και βουβαμάρα. Η "ελληνοτουρκικη κρίση" του 1987 σε εξέλιξη.

Μια "καναδέζα" ήρθε και μας πήρε. Δρόμο πήρε δρόμο άφησε, καμιά εικοσαριά χιλιόμετρα ταξίδεψε, μας έκανε το στομάχι κόμπο μας άργασε τα κόκκαλα από το τράνταγμα. Το "τάγμα υγειονομικού"  με έδρα το Πυλί όπου καταφτάσαμε, απομεσήμερο, ήταν ένα στρατόπεδο στην  ουσία ανύπαρκτο. Διέθετε πύλη αλλά καμιά απολύτως περίφραξη. Είχε εγκαταστάσεις αλλά κανείς δεν έμενε σ' αυτές. Αέρας δυνατός κατηφόρισε μέρες πιό πριν από το βουνό και πήρε τις στέγες όλες. Και διοικητή επίσης δεν φαίνονταν να έχει το στρατόπεδο. Στην πλαγιά με τις αμυγδαλιές είχαν στηθεί σκηνάκια  όπως να 'ναι μέσα στα χώματα και τις λάσπες. Έβρεχε δεκαπέντε μέρες συνέχεια αλλά που και που το θυμόταν πάλι ο καιρός και το επαναλάμβανε. Το χώμα βρεμένο παντού. Ρούφηξε ..."με την ψυχή του" το κορμί μας νερό και κρύο. Βγαίναμε από τις σκηνές μόνο για φαΐ και για να ξεμουδιάσουμε. Συμπληρώναμε ύπνους που μας έλειπαν από μέρες. Ο διοικητής -ένας χλεμπονιάρης αρχίατρος- έκανε την εμφάνισή του την όγδοη μέρα. "Σε πέντε λεπτά όλοι στην αναφορά τάγματος!" έβαλε την αναιμική μουσούδα του μέσα στη σκηνή και μας πρόγκηξε. Τις επόμενες ώρες το "ελεεινό τάγμα" θα λάβαινε υπόσταση. Ρόλοι διανεμήθηκαν αμέσως. Οι "υπηρεσίες" έπεσαν βροχή (Αλφαμίτες, θαλαμοφύλακες, περιμετρικές σκοπιές, έφοδοι κλπ). 

Σε λίγες μέρες φύγαμε κι από τις σκηνές. Πλήθος από χοντρούς κορμούς κουβα-λήθηκαν στο στρατόπεδο κι ένας γερανός, αφού τους ανύψωνε έναν έναν, τους απίθωνε   κατά μήκος πάνω στις φαρδιές αυλακιές του ελλενίτ που κάλυπτε τις στέγες στους κοιτώνες, το διοικητήριο ή τις αποθήκες υλικού. Κανένας άνεμος δεν θα ήταν σε θέση  να ξεσκεπάσει εφεξής τα κτίρια. Λάβαμε σιδηρά κλίνη στους θαλάμους. H ιδιότητα του γιατρού αποδόθηκε μονάχα στα ..."βύσματα". Προσωπικώς ευτύχησα να λάβω την ιδιότητα του σιτιστή μονάδος. Βίδωνα τα φιδάκια στά πέτα της φόρμας για να πηγαίνω να στέκομαι στη σειρά στο στρατιωτικό πρατήριο και να τελειώνω γρήγορα. Τα 'βγαζα πάντοτε μόλις πλησίαζα το στρατόπεδο. Πρόσφυγες ήμασταν πια, μακριά από τη ζωή, χωρίς ιδιότητα, σε μιαν άλλη διαδρομή του κοντινού μέλλοντος μα σχεδόν άγνωστη πορευόμασταν. Μέσα στην θεόρατη τρύπα της στρατιωτικής θητείας είχαμε πλέον για τα καλά γλιστρήσει. Το Πυλί της Κώ μας πρωτομάθαινε την αλλοκοτη αυτήν προσφυγιά.   Απέναντι "ο εχθρός" (εκείνα τα φώτα  στη Αλικαρνασσό να είναι άραγε οχήματα στρατιωτικά που πηγαινοέρχονται; Τις νύχτες τα θροΐσματα κοντά στη σκοπιά μην είναι σύρσιμο καταδρομέα τούρκου που θα σε σφάξει στο γόνατο;) κι από δω μεριά "μια πατρίδα" πρόθυμη να σε ξαποστείλει. 
Πού ήταν η ξενητειά και πού ο τόπος του νόστου; 
 Ύστερα από λίγον καιρό χαλάρωσαν βέβαια τα πράγματα. Ήρθε μάλιστα κι η στιγμή που αλλόφρονες στο "Κα-Ψι-Μί" θα πανηγυρίζαμε το νικητήριο καλάθι του Καμπούρη, στον τελικό του ευρωμπάσκετ...
  

                Θεόφιλος Χατζημιχαήλ, Το Μέγα αρτοποιείον [ με τα όρθια ψωμιά ].




Ο άφαντος φούρναρης [21oς αιώνας]


Ο φούρναρης άραγε, αυτός που το καλοκαίρι έκανε διάσημο το νησί του... Εκείνος που ο Ζαν Κλώντ Γιουνκέρ μνημόνευσε με θαυμασμό. Ένας ακόμα άνθρωπος που μας έκανε περήφανους... ε ξ α φ α ν ί σ τ η κ ε.  Σαν να τον κατάπιε η γη!

Αντ' αυτού μονάχα η ανένδοτη τοπική αυτοδιοίκηση, έξαλλοι Κώες αλλά και κάτοικοι του χωριού Πυλί -με τα κάποτε ξέφραγα στρατόπεδα ολόγυρα- έκαναν την μαχητική εμφάνισή τους. Αρνούνται λέει να δημιουργηθεί το hot spot στην περιοχή -σε προϋπάρχουσες στρατοπεδικές εγκαταστάσεις-  και παρεμποδίζουν με κάθε τρόπο τις εργασίες.

 Καλώ λοιπόν επειγόντως τον ..."φούρναρη της Κω" ν' ανέβει στο χωριό Πυλί και να σώσει (τώρα!) τη φήμη του νησιού. Ως παλιός σιτιστής της μονάδας -που πρόκειται να ξαναϋπάρξει με άλλους πια στρατωνιζόμενους- του το ζητώ!




* Καθελκύστηκε το 1966 στην Φινλανδία. Από το 1980 μέχρι το 1997 έκανε δρομολόγια στα Δωδεκάνησα  με το όνομα "Κάμιρος". Το τελευταίο του όνομα ήταν "Θεσσαλονίκη". Αποσυναρμολογήθηκε στην Τουρκία το 2004.