 |
| Χρώματα της πέτρας στην Petra της Ιορδανίας [φωτ. Ν.Τ.] |
Κρατώ την άβυσσό μου και πορεύομαι. Καταργώ τους
δρόμους που τελειώνουν. ανοίγω δρόμους μακρινούς
σαν χώμα κι άνεμο. δημιουργώ εχθρούς από τα βήματά
μου, που έχουν τη δική μου δύναμη. Προσκέφαλό μου η
άβυσσος, ικέτες μου τα ερείπια.
Είμαι αληθώς ο θάνατος.
Έκφρασή μου ο επιτάφιος θρήνος. Όλα τα σβήνω και
προσμένω αυτόν που θα με σβήσει. χωρίς ιδιοτροπία
ο
καπνός και η μαγεία μου. Έτσι ζω μέσα στη μνήμη
του αγέρα.
Προσφέρω ύφος και ρυθμό στο δικό μας αιώνα
(αιώνα που σκορπίζεται σαν άμμος που κολλάει σαν
πυρωμένο μέταλλο, αιώνα του σύννεφου που λέγεται
όχλος, αιώνα τενεκέδων που λέγονται εγκέφαλοι, αιώ-
να χίμαιρας και υποταγής, ανδρεικέλων και σκιά-
χτρων, αιώνα λαίμαργης στιγμής και ατέλειωτης πα-
ρακμής).
Αρτηρίες δεν έχω γι’ αυτόν τον αιώνα - σκόρπιος
είμαι και δεν μ’ ενώνει τίποτα […]
Άδωνις ( ΑΛΙ ΑΧΜΑΝΤ ΣΑΊΝΤ, 1930- ) Ψαλμός από τα "Άσματα του Μιχιάρ του Δαμασκηνού", σε εισαγωγή και μετάφραση του Μάρκελλου Πιράρ-εκδόσεις ΑΓΡΑ 1996). Ο Άδωνις από το 1986 έζησε στο Παρίσι και μέχρι το 1995 δίδασκε στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης.
Άκουγα χτες το απόγευμα στο Τρίτο Πρόγραμμα μια εκπομπή, όπου ανάμεσα στη μουσική ο επιμελητής διαβάζει αποσπάσματα
ποίησης με τη ζεστή και βαριά φωνή του. Την προτεραία είχε ο καημένος …τολμήσει να απαγγείλει ποιήματα
του Σύρου ποιητή «Άδωνι»...
Κάποιος ακροατής λοιπόν, του έστειλε μήνυμα όπου τον έστελνε ...«να πάει να
χαθεί» γιατί με τον τρόπο αυτόν «προωθεί την ...εξισλαμοποίηση της Ελλάδας!!!».
Πικράθηκα γιατί ανοήτως νόμιζα πως το «Τρίτο πρόγραμμα» συνεχίζει ακόμα να το
ακούει «πεπαιδευμένο κοινό» και όχι δήθεν λεπτεπίλεπτα και «εθνικώς ευαίσθητα» κνώδαλα. Ήπατήθην οικτρώς...
Μάλλον [κακό του κεφαλιού μου!] κατοικώ φαίνεται ακόμη στην δεκαετία του '80, γαντζωμένος πάνω σ’ αυτήν και στην εφηβική μου ηλικία σαν στρείδι…
Προφανώς, ο ημιμαθής και φανατισμένος όχλος "μας έχει πάρει -προ πολλού- αμπάριζα"!
Είδα ύστερα το ξέσπασμα στο διαδίκτυο για την τάχαμ-δήθεν βελγοποιήση του φεστιβάλ Αθηνών [και διόλου δεν κοιτάμε τα χάλια της "ελληνοποίησης" όπου ο καθε πικραμένος και επιχορηγούμενος έχει παίξει τη σαχλαμαρίτσα του στην Επίδαυρο κι ο πάσα εις ξεκούρδιστος έχει τολμήσει να ξελαρυγγιαστεί στο Ηρώδειον]. Ως το βράδυ τα χορευτικά πέη [ήτοι δίλεπτον απόσπασμα από την performance "Mount Olympus" διάρκειας ...24 ωρών!] και οι ιπτάμενες ή κρεμασμένες από το ταβάνι γάτες του σπουδαίου Βέλγου Γιαν Φαμπρ -και μέχρι πρότινος καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Αθηνών- έκαναν παρέλαση κι έγιναν γνωστά τοις πάσι.
