Στο σπίτι του Μίκη Θεοδωράκη ρε;

(με αφορμή μια ανεπιθύμητη επίσκεψη)

Η είσοδος του σπιτιού του Μ.Θ. ύστερα από την επίσκεψη της ομάδας "Αναρχικοί-Αναρχικές".

Αν δεν το ’γραφε η λεζάντα σε όλες τις δημοσιευμένες φωτογραφίες που είχα δει, άμα δεν τις ξανάβλεπα τόσες φορές τις ίδιες φωτογραφίες  από χτες να αναπαράγονται σε όλα τα τηλεοπτικά «μέσα» δεν θα το πίστευα. Ένα σπίτι απόλυτα παραμελημένο, ίσως σε κάποια φτωχογειτονιά της Αθήνας θα πιθανολογήσεις  με ασφάλεια. Σπίτι που θα μπορούσε να ανήκει  σε κάποιον οικογενειάρχη που δεν έχει τα χρειώδη για να το συντηρήσει ή ακόμα ενός χαμηλοσυνταξιούχου  ̶ κι αυτό κάλλιστα μπορείς να το  πεις ̶ που τα φέρνει τσίμα τσίμα. Όχι όμως και το σπίτι του ...«Αρχαγγέλου»!

Ας διαβάσουμε αυτήν την παρτιτούρα με την μοντέρνα  στριγγή μουσική:

Μια μεταλλική ράμπα  στο ισόγειο ̶ σε ανάκλιση τώρα (αλλά που μπορείς να φανταστείς ότι καθώς «ξαπλώνει» με την καθοδήγηση από δυο όρθιες ράγες μπορεί ν’ ανέβει μέχρι τον πρώτο όροφο. Εκεί φαίνεται πως το κιγκλίδωμα «σπάει» και ανοίγει σαν πορτούλα για να κατέβει ο ανελθών... Ιδιοκατασκευές και πατέντες πρόχειρες. Οι σκάλες με τα μάρμαρά τους βρώμικα και σχεδόν ετοιμόρροπες. Παραμελημένα και τα  επιχρίσματα στους τσιμεντένιους τοίχους. Δυό στεφάνια με ξεραμένα άνθη κρέμμονται ξεχασμένα πάνω στις δυό εισόδους. Πόρτες με σιδεριές και τζάμι που διέπονται από αισθητική αντίληψη της δεκαετίας του ’60. Όχι ασφαλείας ή θωρακισμένες. Ένα απίστευτα φτωχικό σπίτι (σαν προσφυγικό...) δίχως  το παραμικρό μερεμέτι. Μέσα στη εγκατάλειψη.  

Στον πλαϊνο τοίχο του ισογείου προεξάρχει το ελεεινό σύνθημα, στις πόρτες πεταμένη κόκκινη μπογιά. Τί να λέμε τώρα... Την ιστορία της ζωής ενός αληθινά Μεγάλου να τη γράφουν οι ψύλλοι και οι κοριοί. Και να την ερμηνεύουν οι ύαινες... 

Αυτά τα δίποδα ζώα που πέρασαν από κει φυσικά δεν έχουν ιδέα ̶ την παραμικρή! ̶ τί μέγεθος αποτελεί ο  Μίκης Θεοδωράκης. Που και μόνο για το «Άξιον Εστί» και τα «Επιφάνια» ή το «Πνευματικό Εμβατήριο»θα δικαιούται παντοτινά την ευγνωμοσύνη μας, την αγάπη μας  την ...ασυλία μας και τη συγχώρεσή μας!

Ο Μίκης του ΕΑΜ και των Δεκεμβριανών, ο Μίκης της ΕΔΑ και των Λαμπράκηδων, ο σπουδαίος μελοποιός των σύγχρονων ελλήνων ποιητών, Ο Μίκης της εξορίας, ο Μίκης της εθνεγερσίας, ο πομπώδης Μίκης των συναυλιών στα μεγάλα σταδια, ο Μίκης του «Καραμανλής ή τανκς», ο Μίκης του: «οι ΚΝΙτες είναι γενίτσαροι», ο Μίκης υπουργός του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Και ο Μίκης νύχτα με τις πυτζάμες του στο σαλόνι του σπιτιού του και σε ανάρρωση απο πρόσφατη νοσηλεία,  να καταγγέλει τις συντρόφισες του Κούρδου Οτσαλάν, από την τηλεόραση για προσβολή της χώρας του ενώ η Ελλάδα μπλέκονταν ήδη σε μια περιπέτεια άνευ προηγουμένου με τους Τούρκους.  Ο ατυχής αντιμνημονιακός Μίκης και ο Μίκης της «Σπίθας» [από το κακό στο χειρότερο...]  τέλος πάντων αυτό το έπος με ανθρώπινη μορφή με τις ζωηρές αντιφάσεις του, με τις μικρότητες του, με τον ναρκισσισμό του, με την εκρηκτική δημιουργικότητα και το ταλέντο του, με τη καλλιέργεια, την μαχητικότητα, το αγύριστο κεφάλι του στα εννενήντα δυό του εξήγγειλε πως θα βρεθεί στο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα «για τη Μακεδονία» σαν κεντρικός μάλιστα ομιλητής [να την πω την αμαρτία μου στην ομιλία του αποκοιμήθηκα. Άκουσα ελάχιστα. Με εντυπωσίασε όμως ο παλμός και ή ένταση της φωνής του]. 

Αμέσως οι συστηματικοί «μαγαριστές», οι ιδεολογικοί καλλικάντζαροι, τα θυμωμένα καλόπαιδα (sic: «Αναρχικοί & Αναρχικές»...) επεσκέψαντο αυτόν.

Μετά το συλλαλητήριο, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ  ̶ και το καθεστώς που αυτός τείνει να εγκαθιδρύσει ̶  βρήκε κατώτερο των προσδοκιών των ...διοργανωτών του [!!!]  πολλοί πρόθυμοι κονδυλοφόροι εδώ κι εκεί έσπευσαν να χαρακτηρίσουν «επικίνδυνο παραλήρημα εθνολαϊκισμού» τα όσα ξεστόμισε ο Μίκης. (Μπορεί να είναι και έτσι). «Το συλλαλητήριο απέτυχε» (ακόμα κι αυτό μπορω να το δεχτώ!). 

Οι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες «παραστρατημένοι Έλληνες» που διαδήλωσαν, τώρα θα  ξεκουράζονται στα σπίτια τους. Από αύριο θα παρακολουθούν «τους λεπτούς χειρισμούς της κυβέρνησης» πάνω στο χαίνον και χρονίζον θεμα... Ότι είναι να γίνει θα γίνει...

Νιώθω όμως την ανάγκη να πω... πως αύριο (από το πρωί κι όλας...) η Υπουργός Πολιτισμού κ. Λυδία Κονιόρδου [τουλάχιστον αυτή!] θα πρέπει να διατάξει την δωρεάν αποκατάσταση και ευπρεπισμό του καλυβιού του Μίκη Θεοδωράκη. Και πως πλέον το Κράτος μας θα ορίσει φρουρούς, να παραστέκουν το σπίτι αυτό, όπως το κάνει με τους Φλαμπουράρηδες, τους Τσοχατζοπουλαίους, τους λαμπρούς τραπεζίτες ή άλλους σημαντικούς παρόμοιους πιθανούς «στόχους»... 

Το πολιτισμικό κεφάλαιο Μίκης Θεοδωράκης, δεν μπορεί να καθυβρίζεται από μερικούς δήθεν εξεγερμένους κουφιοκέφαλους και το σπίτι του ανθρώπου αυτού να είναι ανέτως προσβάσιμο για εκτόνωση της κάθε προβληματικής και διαταραγμένης προσωπικότητας.