«Eπιστρέφει από ιατρικές επισκέψεις οίκοι»

Με αφορμή το αφιερωμένο στον ποιητή Τάκη Σινόπουλο  τεύχος [αριθ. 19] του περιοδικού  Ο ρ ο π έ δ ι ο που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες.

 Eπιστρέφει από ιατρικές επισκέψεις οίκοι.

Φωτογρ. Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλος / copyright Η.Χ.Π. & Οροπέδιο

"ΤEΣΣΕΡΑ δισεκατομμύρια μέτρα σκοτάδι πάνω από τη γη, από νωρίς διαβολεμένη η νύχτα, κι εδώ στο συνοικιακό ιατρείο, μια μικρή κόλαση με 10-15 πρόσωπα, έρχονται κι άλλοι κι άλλοι, περιμένουν απαιτητικά, πεισματικά κι αντιπαθητικά εκνευρισμένοι απ’ την αρρώστεια τους, εκνευρισμένοι που περιμένουν, που όταν έρθουν και καθήσουν απέναντί μου στο γραφείο γυρεύουν και τούτο και το άλλο, καθυστερούν όπως οι προηγούμενοι, μιλάνε ακατάπαυστα, επιμένουν πως πρέπει να προσέξω με ιδιαίτερη φροντίδα  την περίπτωσή τους, γυρεύουν να τους εξηγήσω τα πάντα, δηλώνουν πως τρέφουν απεριόριστη εκτίμηση στο πρόσωπό μου, κολακεία και συμφεροντολογία κοιτάζουν ν’ αρπάξουν ό,τι μπορούν  ̶ φάρμακα, βεβαιώσεις, άδειες, παροχές ̶   ό,τι μπορέσουν. Eίμαι λιώμα, πολτός από την κούραση, τόνα τσιγάρο πάνω στ' άλλο, καφές πάνω στον καφέ, όμως το μυαλό δουλεύει, παίρνει στροφές, ακονισμένο, σπιθίζει. Στα λόγια μου συμπάθεια κι αδιόρατος σαρκασμός και κατανόηση και ασιχτίρ και καλοσύνη. Στο κάτω της γραφής άνθρωποι είναι κι αυτοί.

Βδέλλες είναι. Ο καθένας αδειάζοντας από μέσα του υποκρισίες και συμπλέγματα, σπουδαιοφάνεια κι εγωϊσμούς, υστερίες, επιθυμίες καταπίεση, μηδαμινότητα και πάθος. Και ψεύτες και διπρόσωποι και κόλακες σιχαμεροί, σιχαμένοι, άντρες και γυναίκες, ακόμα και νεα παιδιά. Τσιγάρο, καφές, προσοχή, ένταση. Το ηλεκτρικό φως άφθονο, αποκαλυπτικό, ξεσκεπάζει ασκήμιες, πλαδαρότητα, βρωμιά της αρρώστιας, σημάδια της φθοράς. Ολάκερη η μπόχα του ανθρώπινου κορμιού, η αθεράπευτη ανθρώπινη μπόχα. Κι απέξω η νύχτα ψυχρή, ο αέρας ψυχρός και καθαρός, ονειρεύεσαι παγερά ακρογιάλια του χειμώνα, γυμνά χωράφια αστεροφώτιστα κι εσύ να περπατάς ως τα χαράματα, μονάχος με το σκύλο σου ψηλά στον ουρανό".

[Τάκης Σινόπουλος, από το ΝΥΧΤΟΛΟΓΙΟ 4] 

"Πικρή εξομολόγηση εις εαυτόν ενός γιατρού. Ανίερη. Απροσχημάτιστα βλάσφημη. Το λειτούργημα-επάγγελμα στο μεταίχμιο -το σύνδρομο burn-out - ο γιατρός μόνος..." Αυτά σκεφτόμουν όταν το πρωτοδιάβασα και συχνά θέλοντας και μη ξαναγυρνούσα σ' αυτό (εμπράκτως ζώντας την κάθε του λέξη...), κάποτε αναπολώντας αυτόν τον μοναχικό περίπατο ένα παγερό βράδυ στον ουρανό... Ευχή θανάτου- ευχή οριστικής λυτρωτικής απόδρασης...( Ή μήπως ο σκύλος ήταν η Ποίηση;)

Πόσο εύγλωττα συνταιριάζει το παραπάνω απόσπασμα με την φωτογραφία  αυτή του Ηλία Χ. Παπαδημητρακόπουλου που της όρισε και τον τίτλο ["Επιστρέφει από επισκέψεις οίκοι"...]. Αυτή μαζί με μερικές ακόμα φωτογραφίες του ποιητή, τραβηγμένες από τον φίλο και συμπατριώτη του Η.Χ.Π., συνθέτουν το  μικρό οκτασέλιδο φωτογραφικό λεύκωμα του αφιερώματος: Ο Τάκης Σινόπουλος φωτογραφημένος από τον Η.Χ. Παπαδημητρακόπουλο. Στιγμές ιδιωτικές σε ώρες σχόλης και στιγμές συντροφικότητας, συναντήσεων...  

Το αφιέρωμα στα "εκατό χρόνια από τη γέννηση του Τάκη Σινόπουλου", με έκταση 142 σελίδων, σε ένα απολαυστικό + χορταστικό τεύχος 255  σελίδων, επιμελήθηκε ο ποιητής  και εκδότης του Οροπεδίου Δημ. Κανελλόπουλος. 

Γράφουν πολλοί και μη εξαιρετέοι στο αφιέρωμα αυτό. Στέκομαι ειδικά στον Ηλία Παπαμόσχο που χαρακτηρίζει στο κείμενο του -ποιητικά και εύστοχα πολύ- τον Τάκη Σινόπουλο "πλοηγό της ηδονής και χαρτογράφο της οδύνης", "οδοδείκτη και χάρτη, γεωγράφο του θανάτου"...

Το "Οροπέδιο" επιμένει ευθαρσώς. Επιτυχώς...