[...] Εσύ εικόνα όμορφη δικιά
μας,
Άχρηστη είσαι, σαν το κρίνο.
Όμως ποιά μάτια ανθρώπινα
Θα άντεχαν δίχως ένα λουλούδι
ζωντανό;
Κοντά σε ένα μόνο φύλλο χλόης
Ποιά έχει αξία ο φριχτός κόσμος ο
πραχτικός
Κι ο χρήσιμος, εφιάλτης του Βορρά,
Ξέρασμα της καταχνιάς και της
ανίας;
Το ωραίο είναι αυτό που διαβαίνει
Αρνούμενο να χρησιμέψει. Το ωραίο,
που το αγαπούμε,
Ξέρεις ότι είναι όνειρο κι ότι γι'
αυτό
Είναι ακόμα πιο ωραίο για μας.
*Από το ποίημα El ruisenor sobre la piedra ("Τ' αηδόνι πάνω στην πέτρα") του μείζονος ισπανού ποιητή Λουίς Θερνούδα [1902-1963] σε μετάφραση από την Νίκη Δ. Παπαθάνου /περιοδικό "Εκηβόλος"-τ.10, Χειμώνας 1982.
Αυτή είναι όλη η ομορφιά του ανθρώπου. Να συγκινείται μπροστά σ' αυτό που δεν του είναι χρήσιμο. Μόνο γιατί είναι ωραίο...
ΑπάντησηΔιαγραφή