«Ξένη δημοσίευση»

 

                

                          Ίων Δραγούμης (Εθνικό Ιστορικό Αρχείο)

 

Φυσικά καθόλου «ξένος» ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. Εξαιρετικός φιλόλογος και στιχουργός (ο «Κ.Χ. Μύρης»). Χρυσή ψηφίδα στο ψηφιδωτό της μεταπολιτευτικής παιδείας των νεοελλήνων. Άνθρωπος με πάθος και με γνώση, πληθωρικός, ζωντανός… Φιλοξενώ εδώ κάτι δικό του που μ’ άρεσε και με γέμισε χαρά. Δημοσιεύει στα «Νέα» σήμερα (βιβλιοδρόμιο/Ιδέες)  το δυνατό άρθρο «Ο Σεφέρης ζει;» και στην εισαγωγή διαβάζω:

[…] Η ιστορία του τόπου, κάθε τόπου, πάντα μετριέται με τον τρόπο που προσέλαβε, κατενόησε, και αφομοίωσε τα έργα των μεγάλων πνευματικών του τέκνων. Ο Αισχύλος, ο Αριστοφάνης, ο Φειδίας, η Σαπφώ, ο Ρωμανός ο Μελωδός, τα δημοτικά τραγούδια στα χρόνια της μεγάλης σκλαβιάς, ο Βιτσέντζος Κορνάρος, ο Ελ Γκρέκο-Θεοτοκόπουλος, ο Αδαμάντιος Κοραής, ο Ρήγας Βελεστινλής, ο Διονύσιος Σολωμός, ο Ανδρέας Κάλβος ως τον Κωστή Παλαμά, τον Άγγελο Σικελιανό, τον Παρθένη, τον Παπαρρηγόπουλο, τον Ίωνα Δραγούμη ως τον Κώστα Βάρναλη, τον Γιώργο Σεφέρη, τον Οδυσσέα Ελύτη, τον Νικηφόρο Βρεττάκο, τον Γιάννη Ρίτσο, τον Μανόλη Αναγνωστάκη, τον Νίκο Εγγονόπουλο είναι οι ιστορικοί του ήθους μας, οι δάσκαλοι του γένους, συχνά οι δικαστές και οι τιμωροί των λαθών και των πνευματικών  και ηθικών εγκλημάτων μας […]

Βαρύγδουπο; Ελλιπές; Τι να κάνουμε, αυτό είναι. Υποκειμενικό μήπως; Μα η αγάπη πώς αλλιώς; Δεν χωρεί σ’ αυτήν άλλη διάσταση…

Ώστε δεν είναι λοιπόν ο Ίων Δραγούμης μονάχα ο «καημένος» του Θ. Βερέμη. Ούτε ο «υπερεκτιμημένος» των τριών Γιώργηδων: Σεφέρη, Σαββίδη, Μαυρογορδάτου. Ούτε ο «πρωτοφασίστας» του (και)  «βιογράφου του» (!) Γιάννη Μάζη και του Σπυρίδωνος Μαρκέτου του «Ανοικτού Πανεπιστημίου». Ούτε ο «αποτυχημένος» του Δασκαλάκη και άλλων. Ούτε «ο σηματωρός και οδηγητής» των σύγχρονων Ναζιστών-ρατσιστών-φασιστών (περίπτωση τυπικής ασέλγειας-περιύβρισης της μνήμης νεκρού). Ούτε ο «αντισημίτης με τις σαχλές ιδέες» του φίλου Θρασύβουλου Ορ. Παπαστρατή. Ούτε ο «αντιφατικός» και «αμφιλεγόμενος», ο «ανορθολογιστής», και «πατέρας του ελληνικού εθνικισμού» κλπ, κλπ …

Μα, (ας το ξαναγράψω) ένας ανάμεσα στους  «ιστορικούς του ήθους μας, τους δασκάλους του γένους, τους δικαστές και τιμωρούς των λαθών και των πνευματικών  και ηθικών εγκλημάτων μας»…

Κι ας μέσα στον κατάλογο τα δυο ονόματα που ακολουθούν το δικό του είναι δυο μεγάλων ποιητών: του Γιώργου Σεφέρη που δεν ήθελε ούτε ζωγραφιστό να τον δει τον έρμο τον Ίωνα και του Κώστα Βάρναλη που πίστευε ακραδάντως πως άμα τύχαινε και ζούσε (δεν ήξερε φαίνεται καλά τη φάρα των Γυπαραίων ο καλός μας ποιητής!) «ο Δραγούμης θα γινόταν φασίστας»…

Πήρα μεγάλη χαρά σήμερα. Σ’ ευχαριστώ Κώστα Γεωργουσόπουλε για το παλαιάς ίσως κοπής μα με εντιμότητα και παρρησία φτιαγμένο προγονικό εικονοστάσι της πατρίδας…